Laurka od szkopstwa

Spróbowałem przetłumaczyć tekst Jacka Lepiarza dla Deutsche Welle, z dnia wczorajszego. Znalazłem go w czasie gdy śledziłem obławę na polskich posłów. Oto on:

"Zweimal um die Erde im Wahlkampf
PolitykaPolska
Donald Tusk - Powrót samca alfa
Jacek Lepiarz (z Warszawy)
13.12.202313. Grudzień 2023

Przez długi czas Donald Tusk uchodził za bon vivanta, który cenił futbol bardziej niż ciężką pracę polityczną. Podczas kampanii wyborczej udowodnił, że potrafi odsunąć od władzy prawicowych populistów w Polsce. Teraz znów jest premierem.
Kiedy dwa lata temu Donald Tusk wrócił do Polski z Brukseli, jego partia Platformy Obywatelskiej PO była w ruinie. W sondażach ugrupowanie liberalno-konserwatywne, które w 2015 roku straciło władzę na rzecz prawicowo-populistycznego Prawa i Sprawiedliwości (PiS), nie było w stanie uzyskać nawet blisko 20 proc.

Nikt wówczas nie dawał PO szans w starciu z PiS, który miał w Izbie Reprezentantów bezwzględną większość. Ale wtedy Tusk, który w maju 2021 roku przedwcześnie zrezygnował z przewodnictwa w Europejskiej Partii Ludowej, przejął kierownictwo pogrążonej w głębokim kryzysie partii opozycyjnej i rozpoczął systematyczne prace odbudowy od podstaw.
W czasie kampanii wyborczej w 2023 roku nowy lider opozycji przejechał 70 tys. kilometrów, czyli prawie tyle, jakby dwukrotnie okrążył świat.

Podczas setek spotkań we wszystkich częściach kraju bez stressu  nawiązał bezpośredni dialog z wyborcami, w tym ze swoimi przeciwnikami. Obyło się bez barier ochronnych i kontroli policyjnych. Ważną rolę w mobilizacji wyborców odegrały dwie duże, kilkusettysięczne demonstracje w Warszawie, do których nawoływał. Rekordowa, niemal 75-proc. frekwencja w wyborach parlamentarnych 15 października 2023 roku,  to w dużej mierze jego zasługa. „Zwycięstwo wyborcze jest jego zwycięstwem” – stwierdziła „Gazeta Wyborcza”.
Po wyborach na szefa rządu w poniedziałek (11 grudnia) Tusk podziękował swojemu politycznemu towarzyszowi, byłemu prezydentowi i laureatowi Pokojowej Nagrody Nobla Lechowi Wałęsie. „44 lata temu, w grudniu 1979 r., kiedy byłem wtedy młodym człowiekiem, przygotowaliśmy nielegalną demonstrację przed stocznią w gdańskim akademiku” – Tusk zwrócił się do 80-latka, który głosował w parlamencie z ławy gościnnej. W tamtym czasie interweniowały służby specjalne i zakończyły demonstrację. „To było doświadczenie formacyjne. Zrozumiałem wtedy, że polityka jest ważna” – powiedział nowy premier.
Dysydent z Gdańska
W rzeczywistości korzenie politycznego zaangażowania Tuska tkwią w jego rodzinnym Gdańsku, gdzie urodził się w kwietniu 1957 roku. Jako student historii wspierał tam konspiracyjne działania opozycji antykomunistycznej, które doprowadziły do powstania w 1980 r. związku zawodowego Solidarność. Po ukończeniu studiów historyk zarabiał na życie jako robotnik, m.in. czyszcząc fabryczne kominy. Wydawał czasopismo polityczne "Przegląd Polityczny" - forum idei liberalnych, które ukazuje się do dziś.
Upadek komunizmu w 1989 r. otworzył przed krytykiem reżimu nowe możliwości działalności politycznej. Zainspirowany ideami liberalnymi, Tusk założył po przemianach demokratycznych Kongres Liberalno-Demokratyczny (KLD). Przez pewien czas jego partia należała do szerszej chrześcijańsko-demokratycznej struktury Porozumienie Centrum jego przyszłego przeciwnika Jarosława Kaczyńskiego.
Pierwsze kroki w parlamencie
W 1991 r. Tusk zdobył swój pierwszy mandat parlamentarny i przez pewien czas pełnił funkcję wiceprzewodniczącego drugiej izby parlamentu, Senatu. Jego pracownicy skarżyli się jednak na brak zainteresowania systematyczną pracą i brak dyscypliny.
W 2001 roku Tusk założył swoją nową partię, Platformę Obywatelską (PO). Stała się ona głównym graczem w polskiej polityce obok PiS Jarosława Kaczyńskiego.
Liberalny polityk po raz pierwszy objął urząd szefa rządu w 2007 roku. Wcześniej zademonstrował swój talent retoryczny, wygrywając telewizyjny pojedynek z Kaczyńskim. Polscy publicyści porównywali jego styl rządzenia jako premiera do metody ówczesnej kanclerz Niemiec Angeli Merkel: "jazda na wizji", czyli pragmatyczna polityka małych kroków bez wielkich wizji. Sam stwierdził, że celem jego polityki było zapewnienie ludziom "ciepłej wody w kranie". Ta polityka małych kroków okazała się sukcesem - był pierwszym polskim premierem od 1989 roku, który wygrał reelekcję w 2011 roku.
Z Warszawy do Brukseli
Przed końcem drugiej kadencji parlamentu w 2014 r. Tusk przeniósł się do Brukseli, gdzie do 2019 r. pełnił funkcję przewodniczącego Rady Europejskiej. Następnie objął przywództwo Europejskiej Partii Ludowej. W maju 2021 r. przedwcześnie zrezygnował z tej funkcji i powrócił do polskiej polityki. Tam jego przeciwnicy polityczni czekali na niego z zaciekłą determinacją, aby uniemożliwić mu powrót do władzy. Wielokrotnie zarzucali mu, że jest piewcą polityki europejskiej i niemieckiej.
Donald Tusk w białej koszuli z czerwonym papierowym sercem na piersi, trzymający mikrofon
Tusk od dziesięcioleci jest obiektem antyniemieckiej propagandy środowisk narodowo-konserwatywnych. W 2005 roku jego dziadek Józef Tusk został oskarżony o to, że zgłosił się na ochotnika do Wehrmachtu. W rzeczywistości był on więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Stutthof i wcielony do niemieckiej armii. Podczas kampanii wyborczej politycy PiS okrzyknęli go zdrajcą i kolaborantem. Po wyborze Tuska na szefa rządu, Kaczyński ze złością rzucił w niego z mównicy sejmowej: "Jesteś niemieckim agentem".
Tusk zareagował na kampanię oszczerstw z opanowaniem. Jego dłonie w kształcie serca stały się symbolem jego kampanii wyborczej. On i jego zwolennicy nosili czerwone papierowe serca na klapach podczas wydarzeń i masowych wieców - Marszu Miliona Serc. Tym symbolem pozdrawiał też swoich zwolenników i przeciwników w Sejmie po wyborze na szefa rządu.

Jacek Lepiarz Dziennikarz polskiej redakcji specjalizujący się w tematyce polsko-niemieckiej."

Nie komentuję. Zauważam tylko, że przedstawiono w artykule Tuska niemal jak Führera, za którym długo, długo nikogo...

Link z którego korzystałem jednak ciągle działa: ]]>https://www.dw.com/de/donald-tusk-das-comeback-des-alpha-tiers/a-67709654]]>

Ilustracja pochodzi również z tego artykułu.

Honic