FILM „KLER” – SZCZERZE ODRADZAM!.

Nie tylko arcydzieło - reżysera Smarzowskiego, obrzydza stan duchowny, lecz sumienie plugawi - wstrętem napawa. Nie musicie tracić cennego czasu, by antykościelną szmirę oglądać. Ten obraz przylgnie do was jak gówno do obcasa. Zamiar reżysera był szczytny, miał prawdę pokazać, która Kościół z pokładów brudu oczyści, z grzechu go wyzwoli!. Ale to wierutne kłamstwo, dęta blaga!. Obraz ma zohydzić wiernym stan duchowny - odciągać owieczki od Kościoła. Nie ma tam krzty nadziei na budujące wzorce, pozytywne wartości. Wszyscy bohaterowi są źli i przeżarci grzechami deprawacji do szpiku kości. Podli zepsuci, umoczeni. Brak cienia motywującego przesłania, zero punktów odniesienia. Jeżeli nawet nastoletni widz - poszukujący prymitywnych emocji tanich sensacji ciekawy - lecz zdrowie psychiczne pragnie zachować - niechaj uwierzy na słowo!. Nie warto oglądać tego obrazu by rozstrojem nerwowym ryzykować. Jedyna i pozornie pozytywna postać z filmu „Kler” - wie jak się przyzwoity człowiek z resztką godności powinien zachować. Wybrać kobietę którą kocha a zrzucić sutannę odstępując od ołtarza. Odrzucić Majestat Jedynego Boga. Skandalista Smarzowski nie jest w ciemię bity masakruje widza statystyką!. Doskonale wie o tym, że każdy kapłan jest dla osoby wierzącej moralnym wzorcem. Choć może się tak przytrafić, że w duchownych gronie, jak wszędzie znajdzie się parszywa owca, alkoholik menel czy kochaś. Kapłan folgujący chuci, ulegający zmysłowym pokusom - rozbudza u nastoletnich widzów uznanie. Pozytywność nowoczesnego księdza jak dopowiada młodzieży reżyser skandalista - tym się objawia że stając w prawdzie zrzuca sutannę, łamiąc przyrzeczenia odstępuje od stopni ołtarza. Oto perfidnej manipulacji sztuka, prawda czasu prawda ekranu. Nic nie szkodzi - że ze świecą by dzisiaj szukać spacerujących po polskich ulicach kapłanów w sutannie. Kler polski do cna zdeprawowany, bezkarny, odrażający szpetny. Więc nikogo nie powinno dziwić molestowanie nieletnich - pod bielą księżej koloratki z krzyżem na szyi. Niechaj się widz dosadności symboliki nie dziwi, to film o pedofilii!. Zboczeniec zboczeńcem pogania, a wszyscy w sutanny poubierani. Taki niesie obraz Smarzowskiego ładunek pozytywnych emocji, takie wartości i przesłanie. Jakaż myśl, w pamięci widzów filmu „Kler” pozostanie ? Dobrzy wierni, podli kapłani. Którzy krzywdzą owieczki folgując grzesznej chuci. Nic co ludzkie nie jest im obce. To wilków krwiożerczych stado. Wystrzegajcie się zacni chrześcijanie swoich pasterzy - zdeprawowanych do cna żądnych władzy i ziemskich uciech obłudnych kapłanów. Zawsze byli wrogiem owczarni, ale dopiero teraz zostali przez odważnego reżysera, napiętnowani. Rozstąpiła się latami skrywana pomroczność, ludziom wreszcie opadły łuski z oczu. Daj Boże zatryumfuje prawda i jasność się stanie - bo wydrwigrosze, oszuści zostali zdemaskowani. Aby ich ludzkie ułomności, jeszcze lepiej były przez Lud Boży postrzegane, wbrew zdrowemu rozsądkowi, wbrew publiczności zdegustowanej, wszędzie chodzą w sutannie. Nie może zdumionego widza kinowego -kuglarski zabieg dziwić, kiedy ten reżyser skandalista, wydłuża sekwencje dewiacji, obrazoburcze krotochwile. Nawet zacny kapłan odprawiający modły za Ojczyznę - okazuje się pedofilem. Można dojść do wniosku ostatecznego - grzech pedofilii w naszym Kościele stał się praźródłem wszelkiego złego. Teraz już nikogo nie może dziwić - historia kościoła jest opowieścią o pedofilii. Dewiacja ostoją jej fundamentem. Grzech pedofilii spaja wspólnotę kapłanów wewnętrznie. Jakże trzeba nisko cenić swój artystyczny talent, aby dać się komuś - do tak paskudnej roboty wynająć. Jak można wziąć udział w filmie, który paszkwilem na nasz Kościół w charakterze odtwórcy wiodącej, pierwszoplanowej roli. Czy ludzkiej godności to nie uwłacza, nie wstydzi nie boli. Lekceważąc własny bogaty dorobek, uniwersalne wartości -taką woltę w rozkwicie swojej kariery zrobić?. Publicznie się poniżyć, do cna pohańbić niebanalny aktorski życiorys. Trzeba uczciwie przyznać - nie jest to obraz bliski prawdy dobra ani piękna. Jednak Smarzowski, jak nikt inny potrafi robić filmy - wybitnie obsceniczne!. On nie jest myślącym ateistą laikiem lecz zaciekłym bezbożnym nienawistnikiem. Jednakże jest wartość dodana, istotnym paszkwilu owocem Skandalista zrzucił z twarzy maskę - ostatecznie się odkrył!. Powstał haniebny antykatolicki film, żeby odstręczyć ludzi młodych od Kościoła. Zatrzasnąć im furtkę do Pana Boga!. To zajadłych nieprzyjaciół wiary chrześcijańskiej, zmowa! Film życzliwie ostrzega przed niebezpieczeństwem, głośno woła. Szanowni Rodzice, jeżeli dobro dziatek leży Wam na sercu chroniąc ich psychikę, nie posyłajcie ich do Kościoła! Film „Kler”- bez cienia wątpliwości dziełem życia reżysera skandalisty zostanie. Obraz wieńczy niechlubne dokonania całokształt twórczości p. Smarzowskiego - oprawia w ramy. Celem tego filmu, jest zaszczytna misja pedagogiki wstydu. Trzeba pokazywać elitę Polaków, nasze punktu odniesienia wzorce moralne -jako osobników zboczonych odrażających brudnych, typów popapranych. Niechaj lud wierny to widzi!. Drogi czytelniku - jeśli chcesz przez dwie godziny obcować ze złem absolutnym, ubranym w szaty liturgiczne, nie czekaj ani minuty, czym prędzej kup bilet, musisz ten film zaliczyć. Jeśli postanowiłeś zmienić dotychczasowe życie, ostatecznie wziąć rozbrat z wiarą - wybierz się na film - zdeklarowanego bezbożnika. Nie pożałujesz straconego czasu ani poniesionej ofiary. Znajdziesz w tym filmie, calutki odwrócony Dekalog!. Film ma zohydzić Polski Kościół i obrzucić wiernych błotem. Nade wszystko ukryć głęboko sprawy arcybolesne. Bardziej od grzechu demoralizacji pośród księży, istotne!. Ważniejsze źródło tej patologii w Kościele. Opanował szczyty kościelnej władzy nieprzyjazny nam Polakom - obcy kulturowo element. Dlaczego odpalono skandaliczny obraz - właśnie teraz w tym czasie?. Bo wszystko ma swój czas i miejsce!. Jak powiadają „nie ma przypadków są znaki”. Chodzi o to, ażeby skierować społeczny dyskurs na boczne tory. Wiodący temat wypchnąć z porządku dziennego. Odwrócić uwagę od wiodącej kwestii Nie czepiajcie się woła film diaspory, spójrzcie w inną stronę. Odwieczny nieprzyjaciel Polaków i metoda, doskonale znana -gra na kilku fortepianach. Takiej finezyjnej mistyfikacji jeno wybitni jeno wybrani mogą dokonać - odwrócić kota ogonem. Ostatnia scena - w Oku Boskiej Opatrzności, płonący kapłan!. Nikt nie pospieszył z pomocą tłum wiernych obojętnie patrzy. Nie może tak być - chrześcijanin winien się po czyjejś stronie opowiedzieć. Pochwycić za miecz czynu, za modlitwy tarczę.