Jak zaborcy, a potem Hitler ze Stalinem podmienili nam Żydów, czyli czego nie zrozumiał Lech Kaczyński

W kręgach patriotycznych narasta dyskusja nt. poczynań obecnego rządu w „sprawie żydowskiej” – coraz częściej traci on z tego powodu społeczne zaufanie, gdyż mówi się już wprost o jego służalczości wobec Izraela i diaspory amerykańskiej. Tymczasem ta służalczość nie wynika przecież z założonej strategii, tylko jest konsekwencją błędów, jakie poczynił Lech, a rozpaczliwie próbuje ich efekt naprawić Jarosław – błędów wynikających przede wszystkim z braku wiedzy źródłowej i w konsekwencji - nieprzygotowania przemyślanej polskiej narracji historycznej. W efekcie za prezydentury Lecha Kaczyńskiego powstało muzeum POLIN – zamiast Muzeum Chasydyzmu.

Kim byli chasydzi? Stanowili oni u końca I. Rzeczpospolitej ok. 80% wszystkich Żydów polskich, a ich cechą dystynktywną była religia – bo byli to ludzie głęboko religijni, odrzucający Torę i Talmud jako źródło rabinicznego sankcjonowania wszelkich nieprawości. Przywódcami chasydów byli cadykowie (a nie – rabini) szerzący nakaz braterskiej miłości bliźniego i odpłaty dobrem za zło – czy to pod wpływem „grzechów” swoich współbraci, czy też chrześcijańskiego otoczenia. Licząca wówczas ok. 3 mln „dusz” ortodoksja chasydzka pełniła rolę podobną do roli Kościoła Katolickiego. To byli Polscy Żydzi, cisi sąsiedzi o podobnej do naszej bojaźni bożej i pokojowym do nas nastawieniu, zasymilowani językowo i kulturowo mimo zachowania swej odrębności.

Dopiero w XIX w. – wpierw na skutek masowych rugów carskich i pruskich ze swoich terytoriów na ziemie zabrane Rzeczpospolitej, a potem po uwolnieniu przez państwa zaborcze wielu zakazów, zabraniających Żydom przemieszczania się, dostępu do nauki, niektórych zakazanych wcześniej zawodów i zajmowania stanowisk – napłynęli w liczbie ok. 1 mln na polskie tereny Żydzi Obcy, nieznający naszego języka i wrogo nastawieni do żywiołu polskiego; ich macierzą była nie „jakaś Polska”, a Prusy, Rosja i Austria i to do tych państw czuli swój sentyment; skutki czego dały się odczuć i natychmiast (w postaci podboju gospodarczego, sądowego i na innych polach) i także w niedalekiej przyszłości – w postaci kolaboracji z demonami wojny: Hitlerem i, przede wszystkim (z uwagi na kształt terytorialny II. Rzeczpospolitej), Stalinem…

Podsumowując ten krótki rys historyczny: u progu wojny mieliśmy w swych granicach ok. 3 mln Żydów, z czego 1/3 to byli Żydzi Obcy, słabo zasymilowani i w dużej części wrogo do Polski nastawieni.

Tak „się złożyło”, że ofiarą hitlerowskiego holocaustu padli w 90% Żydzi Polscy; ci Obcy Żydzi bowiem, z racji swego majątku i ról zawodowych, albo wyjechali z Polski w 1838 r., albo służyli obu najeźdźcom, często w mundurach…

Co się stało po „okrągłym stole”? Pobudowaliśmy instytucje dla tych drugich: muzeum POLIN zamiast Muzeum Żydów Polskich (polskich chasydów), Żydowski Instytut Historyczny, zakazaną w II.RP Lożę B'nai B'rith, rozmaite NGos-y itp. – oddając w ten sposób polską autentyczną narrację historyczną w ręce genealogicznych polakofobów w rodzaju Michnika, Grossa, Engelking-Boni i tysięcy pomniejszych, których nadal honorujemy: np. w ub. miesiącu miasto stołeczne nadało tytuł „honorowego obywatela” członkowi PPR i PZPR, stalinowskiemu redaktorowi naczelnemu „Sztandaru Młodych”, a ostatnimi laty „współtwórcy Muzeum POLIN”: w 75. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim odbyła się uroczysta LXIV Sesja Rady m.st. Warszawy, podczas której Przewodnicząca Rady m.st. Warszawy Ewa Malinowska-Grupińska i Prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz, wręczyły oznaki Honorowego Obywatela Marianowi Turskiemu (za: ]]>http://www.polin.pl/pl/aktualnosci/2018/03/02/marian-turski-zostal-honorowym-obywatelem-warszawy]]>)

Jak na wstępie zaznaczyłem – Jarosław Kaczyński próbuje naprawić błędy Brata: powstać ma (za niewielką – wobec 300 mln na POLIN – cenę kilkunastu mln) Muzeum Chasydyzmu Polskiego. Jeśli tylko unikniemy starych błędów i nie oddamy w ręce Obcych Żydów kierownictwa tej placówki, a rozmach jej działania pozwoli na skuteczne rozdzielenie obecnej narracji diaspory żydowskiej, wspieranej przez tutejszych antypolaków, od prawdy historycznej – będzie można mówić o sukcesie: były przecież dwa szczepy Żydów w Polsce; ci sprowadzeni w XIV w. przez Kazimierza Wielkiego (zatem nie ma czegoś takiego, jak imputowana przez POLIN ich „tysiącletnia obecność”) i ci sprowadzeni przez zaborców, potem sowietów, polakofobiczni Obcy.

Pozostawianie w rękach Obcych „dialogu z Polską” dość już wydało zatrutych owoców!