Dziwna data

dlaczego nie ma w NIEPOPRAWNYCH całego wpisu? Panie Andrzeju, proszę o wybaczenie, że samowolnie dodam resztę wpisu :D W roku 1968 w tym właśnie dniu rzuciliśmy cumy i statek Gorlice zaczął nas wieźć w kierunku Aleksandrii. Tak zaczynała się wielka przygoda afrykańska kiedy to Łódzka Wyprawa w Góry Etiopii przez dwa kraje w stanie wojny – Egipt i Sudan przedzierała się do kraju przeznaczenia – gdzie też nie było bezpiecznie. . 8.11 w roku 1973 po lecie spędzonym na Spitsbergenie skąd wróciłem dobre dwa miesiące wcześniej poczułem się bardzo źle podczas wykładu. Dokończyłem go jednak, ale w dwa dni później leżałem już w szpitalu z zawałem. W 1989 roku tegoż dnia wylądowałem na lotnisku Kennedyego w Nowym Jorku z zaproszeniem na stypendium Instytutu Piłsudskiego w kieszeni. Taka to dziwna data. No właśnie. Wróćmy jednak do pobytu w szpitalu. Leżałem w separatce przyglądając się pilnie, jak kropla po kropli spływa płyn z butelki i myślałem, że to właśnie ostatnie krople mojego życia. Przypominała mi się jednocześnie – krok po kroku – piękna skalna droga na zachodniej ścianie Żabiego Mnicha, którą robiłem dwadzieścia lat wcześniej. I właściwie o niczym innym nie potrafiłem myśleć. W nocy wszystko wyglądało źle. Rano już było dobrze i znów wchodziłem na Żabiego Mnicha, ale w końcu wlazłem i zupełnie nie było co robić. Nudno, jakbym łyżką z talerza szuflował barszcz, z którego już wcześniej wyjadłem uszka. Kroplówka działała, poczucie zagrożenia znikło. Dalsze dni upływały w coraz lepszej atmosferze, bo dokwaterowano mi do pokoju towarzysza niedoli, którym był nobliwy profesor urologii. Wprawdzie się nie widzieliśmy, bo leżeliśmy w układzie „tandem” Ale rozmowy były długie i ciekawe. Zrobiło się znacznie weselej. Któregoś dnia przyszedł w odwiedziny Aldek, przyjaciel naszej rodziny, wilniuk tak jak moja żona, a „po profesji” urolog, tak jak i mój współlokator. Rozmowa po jakimś czasie zeszła na upadek obyczajów wśród młodzieży, nad czym profesor bardzo ubolewał. Zobaczyłem wtedy w oczach przyjaciela figlarne błyski. – Paaanie proofesorze – zaczął, zaciągając z wileńska znacznie intensywniej niż zwykle. – Słyszałem, że przed wojną w Warszawie pewien student medycyny wynajmował wóz meblowy, dziewczynki i kapelę cygańską, zapraszał kolegów i jeździł z tym wszystkim po mieście robiąc za przeproszeniem burdel na kółkach. Czy to czasem nie pan profesor?. Nastąpiła chwila ciszy. – Taak, – znowu cisza – Taak, to byłem ja. Ale przyznajcie, w tym był chociaż jakiś pomysł... – Oni dziś też mają świetne pomysły – skwitował Aldek – ale nie mają tyle pieniędzy. No i zmieniliśmy temat. Ale zrobiło się jeszcze weselej.

Bardzo sobie cenie Pana blog. Nie zdawalem sobie sprawy, ze publikuje sie Pan na tym portalu. Tym bardziej bede tu zagladal.
Z powazaniem polonus zza Oceanu.
"Kto nie był buntownikiem za młodu, ten będzie świnią na starość" Józef Piłsudski