Adwent to czas na dorastanie człowieka do przyjęcia Boga

„Wiara chrześcijańska nie jest teorią i filozofią, ale spotkaniem z Jezusem” - powiedział Franciszek podczas porannej Eucharystii w Domu Świętej Marty. Papież zachęcił do pielęgnowania trzech postaw: czujności w modlitwie, miłości wyrażającej się w uczynkach i radosnego uwielbienia.

„Pamiętajmy o sobie nawzajem. Miejmy czujne oczy, zdolne dostrzec najbardziej potrzebujących i zepchniętych na margines” - prosi w Liście na Adwent Prymas Polski abp Wojciech Polak. Przypomina też, że istotą tego szczególnego czasu nie jest przedświąteczna krzątanina, ale czuwanie i oczekiwanie na przyjście Chrystusa.

Adwent „jest przede wszystkim darem, łaską nam daną, abyśmy na nowo sobie uświadomili i z wiarą przyjęli tą prawdę, że tak jak Jezus Chrystus wszedł w historię ludzkości przez fakt swych narodzin, tak również przyjdzie na końcu czasów” - przypomina w liście metropolita gnieźnieński, wskazując, że końcem czasów dla każdej i każdego z nas będzie przejście przez bramę śmierci.

"Czas Adwentu jest nam dany po to, abyśmy dorośli do przyjęcia wielkiego daru, jakim jest przyjście Boga na świat”- powiedział w rozmowie z KAI abp Henryk Muszyński. Dodał, że to dorastanie jest wejrzeniem w głąb siebie i prawdziwym otwarciem serca dla Boga.

„Z reguły patrzymy na Adwent po ludzku, jako na czas, w którym to my idziemy do Boga, to my się przygotowujemy, to my mamy dni skupienia i odbywamy rekolekcje. A to nie do końca tak. Nie my idziemy do Boga, ale Bóg przychodzi do nas. To niepojęte. Bóg przychodzi na świat w postaci bezbronnego dziecka. To najlepiej pokazuje jak jest wszechmocny” - stwierdził abp Henryk Muszyński.

Słuchając podczas mszy św. homilii w I Niedzielę Adwentu zastanawiałem się na ile ja już jestem przygotowany na drugie przyjście Chrystusa i przejście przez bramę śmierci? To trudne pytanie i niełatwa na nie odpowiedź. W swojej doczesnej wędrówce napotkałem na wiele nieprzewidywanych sytuacji i wydarzeń. Zauważyłem, że nie zawsze udaje mi się dostrzec obecność Boga na mojej drodze, w pracy, w smutkach i radościach, we wszystkim czego doświadczam i co mnie dotyka. Mam wrażenie, że ścieżki mojego życia są kręte i w moim sercu trudno je wyprostować oraz otworzyć się na Boga. To raczej częściej On szuka mnie i prostuje moje drogi, wzywa mnie do stałej czujności i wrażliwości na potrzeby ubogich. Przypomina mi o słowach z Ewangelii wg świętego Mateusza 25, 31-46: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie". Zadaję sobie pytanie ile razy ja tak postąpiłem a ile razy ty siostro i bracie? Czy nie jest tak, że dbamy tylko o swoich najbliższych nie zwracając uwagi na sąsiadów i nieznajomych będących w potrzebie, na ubogich, których często nazywamy pogardliwie „menelami” grzebiącymi w śmietnikach i zbierającymi odpady, resztki jedzenia, złom i puszki, na bezdomnych, głodnych, spragnionych dobrego słowa i pociechy? Czy nasze Adwentowe zabieganie to tylko troska o kupno atrakcyjnego prezentu, ozdób choinkowych, pysznego jedzenia i smakowitego ciasta, wymyślnych trunków oraz wspaniałej zabawy? Czy tylko poprzestajemy na przygotowaniach zewnętrznych? Takie podejście z pewnością nie zaspokoi naszych duchowych potrzeb i nie wypełni pustki, a tylko ją pogłębi. „Zakłócanie Adwentu przedświątecznym komercyjnym wrzaskiem jest smutne i denerwujące” - powiedział abp Henryk Muszyński.

Nawiązując do rozpoczynającego się Adwentu i nowego roku liturgicznego papież Franciszek zaznaczył, że jest to czas oczekiwania na ponowne, tym razem już ostateczne przyjście Pana. Przypomniał, że po raz pierwszy Bóg zstąpił na ziemię, gdy w stajence betlejemskiej narodził się Pan Jezus. Drugie przyjście dokonuje się obecnie, Pan bowiem stale nam towarzyszy, pocieszając nad w naszym codziennym życiu. I w końcu Bóg przyjdzie do nas w czasach ostatecznych.

„Stajemy wobec dylematu: albo się oddalić, albo też pragnąć wyjść na spotkanie Pana. O tę łaskę dziś właśnie prosimy. «Boże, nasz Ojcze, wzbudź w nas pragnienie wyjścia na spotkanie Chrystusa», poprzez dobre uczynki. Wyjść na spotkanie Jezusa. Dlatego pamiętamy o łasce, o jaką prosiliśmy, abyśmy byli czujni w modlitwie, czynni w miłości radośni w uwielbieniu. W ten sposób spotkamy Pana i będziemy mieli wspaniałą niespodziankę” - zakończył swoją homilię Ojciec Święty.

Czynny udział i szczere przeżywanie każdej mszy św. upewnia mnie, że śmierć będzie końcem mojego doczesnego świata i przejściem na spotkanie z Panem Bogiem. Mam nadzieję, ufając w Boże miłosierdzie, że również wejściem do Jego królestwa.