85. rocznica wybuchu II wojny światowej

Sprawa jest bardzo poważna ale nie beznadziejna. Zbliżamy się do dziejowego przełomu na skraju tragedii narodowej. Tusk przejął kierownicę, wcisnął gaz do dechy i pędzimy teraz z całą Polską prosto w ścianę. Trzeba, jeszcze przed końcem tego roku wyrwać mu kierownicę z rąk. Inaczej, nie będzie już czego zbierać po roztrzaskanej Polsce, a to jest zadanie, które on niczym w amoku, wykonuje nadzwyczaj gorliwie.

To, co na nas teraz czeka, a już się rozpoczęło, to jest realizacja tego samego scenariusza zastosowanego przy aneksji (Anschluss) DDR przez Niemcy Zachodnie. Pod pozorem zjednoczenia, dokonano wtedy zagrabienia. Obywatele DDR otrzymali na powitanie trochę banknotów na otarcie łez i obietnicę „kwitnących krajobrazów” od kanclerza Kohla. 35 lat później czują się nadal jak pod okupacją, nikt ich o zdanie nie pyta, a swój protest i wyrażają głosując na partie, które obiecjują im powrót do czasów panowania damskiego kanclerza Merkel. Merkel na zawsze pozostała wierna wpojonym dogmatom wyniesionym z życia w DDR i za to właśnie kochają ją bywalsi obywatele Niemiec Wschodnich. To jedna z nich.

Jak tylko Merkel osiadła na kanclerskim tonie, to od razu, wzorem wschodnich despotów, wykosiła ze swojego otoczenia wszystkich tych kompetentnych, ambitnych i samodzielnych polityków. Ocaleni zostali tylko ci mierni, bierni ale wierni lizusi, jak Ursula von der Leyen. Priorytetem takiej drużyny jest jedynie utrzymanie się u władzy i realizacja chorych ideologii, a nie zaspokajanie potrzeb i rozwiązywanie problemów obywateli. Niemieckie media na rządowej smyczy zadbały już o to, by ludzie myśleli, że jest wręcz odwrotnie. To też tłumaczy dlaczego na Merkel powieszono więcej medali i orderów zasługi, niż ona sama waży. Każdy chciał mieć selfie z kanclerzową, a już najbardziej brodaci „uchodźcy” spod koślawego księżyca. Reklama dźwignią migracji!

Merkel, mimo że z CDU, realizowała ideologiczny program SPD, tak jak go Gerhard Schröder rozumiał, któremu inny przyjaciel Putina, obecny prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier, pisał wzruszające do łez przemówienia. W tej dyscyplinie Steinmeier nie ma sobie równych. Polityka wschodnia Merkel, to realizacja planu „Mitteleuropa” Friedricha Naumanna z 1915 roku, którego kulminacją była uroczysta ceremonia oddania do użytku pierwszej nitki gazociągu Nord Stream 1, dnia 08 listopada 2011. Plan „Mitteleuropa”, Układ w Rapallo (guten Tag, Herr Walther Rathenau!) z 16 kwietnia 1922 roku, oraz Pakt Ribbentrop–Mołotow z 23. sierpnia 1939, to przystanki na drodze do wiecznego podziału Europy pomiędzy Niemcy i Rosję. Niemcy traktatami, Rosjanie bombami. To polityka w stylu retro, a narody Europy chcą być niezależne, same o sobie decydować, dbać o własnych obywateli, chcą mieć własną tożsamość narodową i własne interesy. Odgórnie czy oddolnie?
Z lewa czy z prawa? Utopia czy pragmatyzm? O to musimy już sami zadbać, we własnym imieniu oraz tych, którzy za wolną Polskę oddali wszystko, poczynając od Mieszka I.