MODLITWA NIEPOKOJU...

MODLITWA NIEPOKOJU

Nie pozwól Panie !

By ze wschodu

Przyszła znów hańba

Dla Narodu 

By nas jak ziarna

Wśród kamieni

Wdeptali obcy

W pył tej ziemi

By już nie myli

Nigdy więcej

Nad Wisłą obcy

Krwawe ręce

Proszę Cię Panie !

Bądź łaskawy

Gdy dojdą znowu

Do Warszawy !

Gdy raz kolejny

Nas osaczą

By dolą gnębić

Nas sobaczą

Bądź wola Twoja

Ciężar krzyża

Naszej wolności

Nie ubliża

Ale nie pozwól

Dobry Panie !

Byśmy błagali

Przez kaganiec !

Przyjmij mój Naród

Panie Boże !

Z całym dobytkiem

Z grzechów morzem

Naszą historią

Pogmatwaną

Nie zagojoną

Wieczną raną

Nie pocieszoną

Czarną Wdową

Ponad mogiłą

Wiecznie nową

Naszym zapałem

Co jak Słoma

Buchnie płomieniem

I już kona

Albo odwagą

W czas zwątpienia

Co budzi wiarą

Pokolenia

Co nie uwierzy

Że ukrzyżowane

Póki nie włoży

Ręki w ranę

Póki sam piekła

Nie zobaczy

To nie uwierzy

W dno rozpaczy

Co jak żelazne

Serce trwogi

Stawia uśpiony świat

Na nogi

Gdy go Historia

Szorstkim sznurem

Kołysze w dół

A potem w górę

Przyjmij mój Naród

Panie Boże !

Z całym dobytkiem

Z grzechów morzem

Gdy znów żelazo

Czy pożoga

Będą po naszych

Chodzić drogach

Jedynie Ty !

W popielnym żarze

Ocalisz nasze

Ludzkie twarze !