Plagi rektorskie

Rektorzy akademickich szkół polskich (KRASP) zebrali się ostatnio we Wrocławiu, aby omówić aktualne problemy domeny akademickiej. Przede wszystkim wyrazili sprzeciw wobec wypowiedzi i działań ministra edukacji i nauki, które podobno zagrażają autonomii polskich instytucji naukowych. Te ponoć są miejscem swobodnej dyskusji, ścierania się poglądów, odpowiedzialności za debatę publiczną. I tak winno pozostać. Niestety, mimo że rektorzy po reformie Gowina mają na uczelniach olbrzymią władzę, to – jak się okazuje –posiadają słabą wiedzę o domenie akademickiej, którą tworzą i za którą odpowiadają. Debatują głównie wsobnie, nie zamierzają merytorycznie dyskutować na niewygodne dla nich tematy, a przy tym abdykując z poszukiwania prawdy, bronią kłamstwa, manipulacji, antypolskiego hejtu, lewackiej ideologii panoszącej się na ich uczelniach, no i menelizacji życia społecznego z akademikami w rolach niepoślednich.

Nie dopuszczają możliwości jakiejkolwiek kontroli swojej działalności finansowanej z kieszeni podatnika. Ten może kontrolować każdą władzę, nawet władzę Sądu Najwyższego, ale władza rektorska/profesorska ma być poza kontrolą, szczególnie merytoryczną, no i ma być finansowana nieprzeciętnie. Na ostatniej konferencji rektorzy wyrazili zadowolenie („23 polskie uczelnie docenione…”) z oceny swoich uczelni w kolejnym rankingu światowym (The Times Higher Education Impact Rankings, 2023), w którym najlepsze z nich nawet nie zbliżyły się do poziomu uczelni Bangladeszu, Kolumbii, Ghany czy Nigerii. To rektorów satysfakcjonuje, choć finansujący domenę akademicką obywatele mają prawo uważać to za katastrofę. Rektorzy uczelni ocenianych poniżej przeciętnej europejskiej finansowani są nieprzeciętnie (30–40 tys. zł miesięcznie) i nie przyjmują do wiadomości istnienia licznych plag akademickich, także rektorskich, degradujących polską domenę akademicką. Jakakolwiek próba ich ograniczania spotyka się z rektorskim sprzeciwem i oskarżeniami o naruszanie konstytucyjnej autonomii uczelni. Do umiłowania plag?