210. rocznica urodzin Juliusza Słowackiego

Dziś rocznica urodzin Juliusza Niech znów serca nasze wzrusza Wspominajmy o Nim czytając Jego dzieła By twórczość Mistrza do dusz przeniknęła

„Dosyć jest ludzi strzegących mizernych swoich pozycji i dumy własnej, i czci światowej… i fałszów… ale muszą być i tacy, co zapomną o sobie – a wtenczas będą silni i niepokonani.”

Juliusz Słowacki herbu Leliwa (ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu). Obok Mickiewicza uznawany powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu.

„Czas wszystko odkryje, czas złym jest powiernikiem.”

Jeden z najwybitniejszych poetów polskich doby romantyzmu, dramaturg i epistolograf. Twórca filozofii genezyjskiej (pneumatycznej), epizodycznie związany także z mesjanizmem polskim, był też mistykiem. Utwory Słowackiego, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością narodu i przyczynami niewoli, ale także poruszały uniwersalne tematy egzystencjalne. Jego twórczość wyróżniała się mistycyzmem, wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni i języka. Jako liryk zasłynął pieśniami odwołującymi się do Orientu, źródeł ludowych i słowiańszczyzny. Był poetą nastrojów, mistrzem operowania słowem.Mimo iż żył zaledwie 40 lat pozostawił po sobie powieść, listy, 13 dramatów, 20 poematów, setki wierszy. Był też twórcą spójnego systemu filozoficznego, tak zwanej filozofii genezyjskiej, u podstaw której leżą sprawy narodu jak i jednostki w historii narodu. Stworzył wielkie dramaty, do największych należy „Kordian” z roku 1834, czy też „Balladyna”. Jednak wymienić można więcej, jak choćby „Horsztyński”, czy „Mazepa” z roku 1839. Mowa o utworach bowiem nie mniej doniosłych, wśród nich „Sen srebrny Salomei” oraz „Ksiądz Marek”, czy też utwór „Fantazy”. Do wierszy natomiast najsłynniejszych, bo proroczych, zaliczyć pewnie można ten zatytułowany „Pośród niesnasków Pan Bóg uderza…”.

W młodości Słowacki przeżył wielką, niespełnioną miłość do starszej od niego Ludwiki Śniadeckiej.
Juliusz Słowacki większość swojego emigracyjnego życia spędził w Paryżu.Wybitną rolę odegrała w życiu Juliusza Słowackiego jego matka, Salomea. To dzięki niej od młodego przekonany był o swoim geniuszu poetyckim oraz przeznaczeniu do roli przewodnika narodu.

„Chorobą zgubną mówię: jest melancholija i zamyślenie się zbytnie o rzeczach duszy. Dwie są bowiem melancholije: jedna jest z mocy, druga ze słabości; pierwsza jest skrzydłami ludzi wysokich, druga kamieniem ludzi topiących się.”

Juliusz Slowacki