Z czerskistą Wrońskim różnię się pięknie!

Z okazji 11 listopada czerskista  (konsekwentnie promuję określenie swojego autorstwa) Wroński Paweł pozwolił sobie na chwilę szczerości (tak czasem bywa) i napisał, że:

"W mediach społecznościowych symbol biało-czerwonej flagi czy orła to prawie nieomylny znak - że musisz się mieć na baczności. Budzi graniczące z pewnością podejrzenie, że masz do czynienia z osobą wulgarną, agresywną, homofobem, radosnym burakiem".*

To jedno zdanie spotkało się z niczym nieusprawiedliwoną, histeryczną wręcz reakcją ze strony dziennikarzy komercyjnie niepokornych (też moje), którzy o czerskiście Wrońskim Pawle powiedzieli i napisali takie rzeczy, że... że ich tu nie zacytuję.

Mnie ta fala hejtu zdumiała niezmiernie, bo przecież czerskista Wroński jedynie wyraził swoją opinię, do czego ma prawo, jak każdy inny.

Ja jestem jednym z tych „każdych innych” i też mam zamiar z prawa do wyrażenia swojej opinii skorzystać, co niniejszym czynię:

W metrze (którego jestem heavy userem) widok osoby z egzemplarzem Wyborczej w ręce to prawie nieomylny znak - że musisz się mieć na baczności.
Budzi graniczące z pewnością podejrzenie, że masz do czynienia z synem, córką, wnukiem, wnuczką, pociotkiem komucha, stalinowca, ubeka, cenzora, prokuratora, pałkarza, trepa lub z emerytowaną wersją każdego z przed chwilą tu przeze mnie wymienionych.

No i niech mi teraz ktoś powie, ze ja nie potrafię się z czerskistą Wrońskim różnić, i do tego jak pięknie?

I proszę zwrocić uwagę na fakt, że jadąc tym całym Norwidem, nie użyłem zwrotu „my Polacy”, bo raz, że ja za aż tak daleko idącymi uogólnieniami nie przepadam,  a dwa – mogłoby to okreslenie nie być w tym przypadku precyzyjnym, a braku precyzji wręcz nie cierpię.

-----------------
* ]]>http://wyborcza.pl/1,75968,20966936,patriotyzm-bez-wstydu.html#ixzz4PureH13r]]>