Czy nasi dzisiejsi Żydzi są Polakami (i kto jest?)

Poznaj fragment pozycji ks. dr Stanisława Trzeciaka z 1939 r. – „Talmud o gojach a kwestia żydowska w Polsce” którą autor dedykuje Młodzieży Polskiej jako drogowskaz, zadanie do wytężonej pracy, dla »podniesienia Polski w z wyż«:

 Rozdz. LVI - Rola żydów w r. 1920 (cz. 1 z 2)

"Cud nad Wisłą" jest wielką szkolą dla Narodu i Państwa Polskiego. Wymownie

nas uczy, że Polska może się opierać tylko na Polakach zjednoczonych

umiłowaniem swojej Ojczyzny i złączonych silnymi węzłami narodowymi. Jest

tu zarazem wielkie ostrzeżenie przed żydami, którzy bezprzykładnie, jak w żadnym

państwie, łączyli się z naszym wrogiem i działali na szkodę zagrożonego

naszego bytu państwowego.

Dezercja, zdrada, sianie defetyzmu wśród ludności cywilnej, w wojsku,

łączenie się wprost z wrogiem przez przyłączanie się do niego z bronią na

froncie lub tworzenie oddziałów wojskowych z ludności cywilnej i przechodzenie

na pomoc do wroga, by walczyć przeciw wojskom naszym — oto obraz

zachowania się żydów w Polsce, dźwigającej się z okowów niewoli, która miała

przed sobą postawioną kwestię "być albo nie być". Małe tylko były wyjątki.

Tu znów niech przemówią fakty i suche komunikaty Naczelnego Dowództwa:

"Komunikat z dnia 18 kwietnia 1919 r. Front litewsko-białoruski: Wczorajsze

walki o Lidę były uporczywe. Nieprzyjaciel zgromadził wielkie siły, starannie

przygotował się do obrony i umocnił ważniejsze obiekty. Piechota nasza

musiała kilkakrotnie łamać bagnetem opór wroga, zwłaszcza suwalski pułk

piechoty, który wśród ciężkich walk ulicznych, biorąc dom za domem, oczyszczał

miasto od nieprzyjaciela.

Miejscowa ludność żydowska wspomagała bolszewików, strzelając do naszych

żołnierzy".

Dodać tu należy, że kiedy wymieniony 41 pp. opuścił ze względów taktycznych

czasowo Lidę, to żydzi z okien i z dachów strzelali do żołnierzy naszych,

lali wrzątkiem na nich i rzucali kamieniami. Kiedy zaś później wymieniony pułk

ponownie zajął miasteczko, ludność polska wskazała na kloaki, do których żydzi

wrzucili siedmiu oficerów naszych, których jako ostatnio wycofujących się

postrzelili, pojmali, w okrutny sposób zmasakrowali i rzucili do kloaki.

314

LV. Rota żydów w r. 1920

Komunikat z 19 sierpnia 1920 r:

"W Siedlcach wzięto do niewoli ochotniczy oddział żydowski, rekrutujący

się z miejscowych żydów komunistów".

Komunikat z dnia 21 sierpnia 1920 r.: "Front środkowy... W walkach pod

Dubienką, gdzie odrzuciliśmy nieprzyjaciela za Bug, odznaczył się porucznik

Danielak z 11 pp., który samorzutnie, nie czekając na nadejście swej kompanii,

z 8 żołnierzami zaatakował linię nieprzyjacielską, biorąc 20 jeńców do niewoli.

Stwierdzono w tym okręgu, że walczy po stronie bolszewickiej oddział ochotniczy

z Włodawy".

Widzimy tu zatem niezwykłe bohaterstwo naszych żołnierzy, którzy oprócz

wroga zewnętrznego musieli jeszcze pokonywać wewnętrznego wroga, żydów.

Podobną sytuację mamy również w walkach zaciekłych w Białymstoku, jak

stwierdza Komunikat z 24 sierpnia 1920 r.: "Front północny... Przy zdobyciu

Łomży wzięto 2.000 jeńców, 9 dział, 22 karabiny maszynowe i bardzo duży

materiał wojenny. Po zajęciu przez 1-szą dywizję Legionów w dniu 22 bm. rano

Białegostoku trwały w samym mieście jeszcze przez 20 godzin zaciekłe walki

uliczne z przybyłą na pomoc z Grodna 55-ą dywizją sowiecką i miejscową

ludnością żydowską, która wydatnie zasilała szeregi bolszewickie".

Jeśli z powyższych Komunikatów Naczelnego Dowództwa przekonujemy

się, że ludność cywilna żydowska w czasie wojny uderza sztyletem w plecy

naszego żołnierza, zmagającego się z wrogiem lub łączy się z wrogiem do

otwartej walki przeciw naszej Armii, to inne Komunikaty charakteryzują żydów

w Armii na froncie jako dezerterów i zdrajców najpodlejszego gatunku.

Raport Dowódcy 5p. Ułanów do Szefa Sztabu Generalnego: "Dnia 21 czerwca

1920 na odcinku IV Batalionu 106 pp. na Słuczy 3 żołnierze, żydzi przyłapani

zostali na rozmowie z bolszewikami, którzy proponowali zdradzić nas i wspólnie

przełamać front. Batalion ten miał w swym składzie 130 żołnierzy żydów.

Dwóch żydów z wyroku Sądu Doraźnego, zostało rozstrzelanych, trzeci ułaskawiony".

"Dnia 26 czerwca również silnie zażydzony I Batalion 106 pp. bronił przyczółka

mostowego w Hulsku. Trzykrotnie odważni semici uciekali z okopów

i trzykrotnie ułani 5 pułku zapędzali ich płazem szabli na miejsce. W trakcie

tego żyd, sierżant 106 pp. zabił dwoma kulami wachmistrza 3 szwadronu Pilcha,

który zapędzał go na miejsce. Wynikiem tego boju było nowe przełamanie

naszego frontu (na Słuczy i Horyni).

Dnia 3 sierpnia 1920 r. Budionnyj skoncentrował się naprzeciwko Ostroga,

bronionego przez oddziały 106 pp., do którego powróciła tymczasem większość

żydów — dezerterów. Dnia czwartego o świcie garnizon Ostroga bez strzału,

315

Już w samym tytule jest odpowiedź na zadane tytułowe pytanie. Wszystko z powodu jednej litery BARDZO WAŻNEJ, KRYTYCZNEJ! "ż"

Jeśli Żydzi piszemy z DUŻEJ!!! to mówimy o NARODZIE!!!!

Jeśli "żydzi" piszemy z małej to mówimy o wyznaniu wiary - religii mojżeszowej, wyznawcy judaizmu współcześnie talmudycznego.

Ergo - nasi, dzisiejsi żydzi są Polakami jeśli za takich się uważają i uznają polskie wartości za własne. Nasi dzisiejsi Żydzi Polakami nie są bo uważają się za Żydów - odrębny naród z odrębną kulturą i innymi wartościami niż polskie.

Poznaj fragment pozycji ks. dr Stanisława Trzeciaka z 1939 r. – „Talmud o gojach a kwestia żydowska w Polsce” którą autor dedykuje Młodzieży Polskiej jako drogowskaz, zadanie do wytężonej pracy, dla »podniesienia Polski w z wyż«:

Rozdz. XXX - DWA PRZECIWNE ŚWIATY

Przebija się tu zatem duch dwóch oddzielnych światów: świata żydowskiego

i chrześcijańskiego, duch nienawiści i zemsty u żydów i duch miłości i przebaczenia

u chrześcijan. Na tle powyższych zestawień można zrozumieć, dlaczego

żydzi w Jeruzalem występowali tak wrogo przeciw Chrystusowi Panu,

dlaczego również z taką zawiścią prześladowali Apostoła narodów, dlaczego na

podstawie tylko samego podejrzenia, że on, chodząc po mieście z Trofimem

Efezjaninem, ochrzczonym, ale nie obrzezanym, a zatem z gojem, mniemali "że

Paweł wprowadził go do świątyni" i "kiedy Pawła zobaczyli w świątyni, rzucili

się nań wołając: mężowie bracia ratujcie! Ten człowiek, przeciw ludowi i Zakonowi

i miejscu temu wszędy wszystkich ucząc, nadto i gojów wprowadził do

tego miejsca świętego... I wzruszyło się wszystko miasto i stało się zbiegowisko

ludu i porwawszy Pawła wlekli go poza świątynię, aby go zabić, po drodze go

bijąc"311.

"Kiedy zaś tysiącznik załogi rzymskiej, z oddziałem wojska, przeszkodził

temu, wołali ustawicznie: «strać go». Tysiącznik rzymski, przypuszczając, że

dostał się do rąk jego jakiś nadzwyczajnie niebezpieczny zbrodniarz, kazał go

związać dwoma łańcuchami, Paweł zaś, otrzymawszy pozwolenie na przemówienie

do wzburzonego tłumu, rozpoczął mówić po żydowsku i nastała

wielka cisza. Słuchali go spokojnie, kiedy mówił o swoim nawróceniu aż do

słów, kiedy Jezus, objawiwszy się jemu rzekł: «idź, boja posyłam cię daleko do

pogan = gojów». Te słowa na nich tak podziałały, że gwałtownie zaczęli wołać:

«zgładź z ziemi tego, nie jest godzien żyć». A gdy oni wrzeszczeli i rzucali szaty

swe i rzucali proch w powietrze, rozkazał go tysiącznik wprowadzić do obozu

i męczyć, aby się dowiedzieć, dla jakiej przyczyny tak nań wołają"312.

Ta próba psychiki tłumu żydowskiego wyjaśnia nam, jak zachowywali się

żydzi w praktyce wobec gojów i jak na nich patrzyli pod względem religijnym.

Z całego zaś powyższego zestawienia zrozumiemy wielkość ducha Apostoła

narodów, jego heroiczne wysiłki w niezmordowanej walce przeciw uprzedzeniu,

zasklepieniu się narodu żydowskiego w stosunku do gojów, zrozumiemy

również te szalone trudności, jakie spotykał wszędzie w swej apostolskiej

pracy ze strony żydów, ocenimy zarazem to nadzwyczajne poświęcenie się

i hart ducha, że mimo ustawicznych walk i borykania się z przeciwnościami nie

ugiął się, przetrwał, głosząc tę samą naukę słowem i piórem nawet w więzieniu,

którą wreszcie zapieczętował męczeńską śmiercią.

Na tle pojęć żydowskich o gojach zrozumiemy również, dlaczego ci stosunkowo

nieliczni żydzi, którzy przyjęli chrześcijaństwo, wnosili wszędzie ferment

w młodych gminach chrześcijańskich, wywoływali spory religijne i

herezje

i szkodzili Kościołowi. W późniejszych zaś wiekach przyjmują chrzest pozornie,

a w duszy zostajążydarni, jak marani w Hiszpanii lub frankiści w Polsce,

szkodzili nie tylko Kościołowi, ale i tym narodom i państwom, wśród których

żyli, bo odgrywali rolę dywersantów, starając się te państwa rozłożyć od

wewnątrz.

_____________________________________________________________

31l) Act. 21.27-32.

312) Act. 22. 21-24.

str. 109

Jako naród nie tylko chrześcijaństwa nie przyjęli, ale przeciwnie wrogo się

do niego zawsze odnosili i do dziś dnia wrogo się odnoszą.

Nauka Chrystusa Pana, dająca wszystkim narodom równość praw i równość

obowiązków, była według ich podwójnej etyki i podwójnej moralności dla nich

nie do przyjęcia. Pozbawiała ich tej urojonej wyższości nad narodami i upstrzonych

przywilejów wybranego narodu. Do tolerancji narodowej nie byli nigdy

zdolnymi. Ich szowinizm narodowy i fanatyzm religijny, przebijający się tak

jaskrawo, jak widzieliśmy na przykładzie w stosunku do Apostoła narodów,

świadczy najwidoczniej, jak nienawidzili gojów, z jaką wyłącznością odnosili

się nie tylko do nich, ale i do Pana Boga, jak nie mogli pojąć, by ten Bóg był

Bogiem wszystkich narodów.

Dlatego to wystąpili przeciw nauce Chrystusa, bo ona zrównywała wszystkie

narody.

Nauka ta przeciwna była duchowi żydowskiemu i semickiemu w ogóle,

podczas gdy aryjskie narody względnie chętnie i łatwo ją przyjmowały.

Nauka ta trafiała im do ich duszy i do ich usposobienia, gdy tymczasem była

ona wprost przeciwną duszy żydowskiej, skażonej podaniami starszych czyli

objaśnieniami Starego Testamentu rabinistyczno-talmudycznym sposobem.

Talmud zatem jest źródłem zła i źródłem wszystkich nieszczęść żydowskiego

narodu. Talmud w swoim zarodku, to jest jako prawo ustne, nieskodyfikowane,

oddzielał żydów od Jezusa Chrystusa i dotąd oddziela ich jeszcze od jego nauki.

str. 110

Chrystus Pan surowo zwalczał talmudyczne zasady, jako podanie starszych.

W ciągu wieków całych surowo zwalczał je i Kościół. Obowiązkiem jest zatem

i każdego chrześcijanina, który chce naśladować Jezusa, naśladować Go w Jego

życiu całym, a również i w zwalczaniu faryzeizmu i talmudyzmu we wszystkich

jego przejawach i formach.

Obowiązek ten jeszcze więcej obciąża Kapłanów. W stosunku zaś do żydów,

celem wykazania im niedorzeczności i szkodliwości w życiu społecznym zasad

talmudycznych, a raczej celem uchronienia się od zła społecznego pochodzącego

z Talmudu, powinno się prawo talmudyczne do nich zastosować, o ile

to da się pogodzić z nauką chrześcijańską. "Jaką miarą mierzyć będziecie, taką

wam odmierzą"313, powiedział Zbawiciel. Te zatem Jego słowa upoważniają nas,

byśmy prawa talmudyczne, jakie żydzi zastosowujądo chrześcijan i my do nich

zastosowali. Mierzmy żydów miarą żydowską!

_____________________________________________________________

3l3) Matth. 7. 2.

str. 111

Przeczytaj książkę "„Talmud o gojach a kwestia żydowska w Polsce” a poznasz prawdę.

Pamiętaj: i Ty możesz być jak ks. dr Stanisław Trzeciak