Książę Egiptu w Breslau

 Gdy Prorok przybył do Grodu.

 Co słynął prawością, POkorą.

 Ratować przed klęską powodzi.

 I przed wód wezbranych naporem.

 Swe dłonie uniósł ku Niebu.

 Strojnemu w Unijne Symbole.

 Ryknęło poparciem Jagodno.

 Ciągłości władzy Podpora.

 Cud stał się! Wody minęły.

 Raj Silnych i Wiarą i Mocą.

 Gdy modły swe wznieśli do Niebios.

 Bo znów mieli modlić się o co.

 Gwiazd osiem wprost w Niebo POsłali.

 Gdy Wierny zebrał się Lud.

 Bo Wódz ich jak Mojżesz, jak Lenin!

 Wzniósł ręce i zdarzył się Cud!!!

 A kiedy odjechał śród Chwały.

 Publika z radości szalała.

 Zaś woda wezbrana runęła.

 I... wszystkie szczury zalała.