REDUTA DOBREGO IMIENIA, ANTYPOLSKA DZIALALNOŚĆ HISTORYKA JANA GRABOWSKIEGO W OTTAWIE

REDUTA DOBREGO IMIENIA

ANTYPOLSKA DZIAŁALNOŚĆ HISTORYKA JANA GRABOWSKIEGO W OTTAWIE

Reduta Dobrego Imienia publikuje oświadczenie w sprawie działalności Jana Grabowskiego

Reduta Dobrego Imienia - Polska Liga przeciw Zniesławieniom i współpracujący z nią naukowcy wobec konieczności obrony dobrego imienia Polaków często bezimiennych, zamordowanych za pomoc Żydom, stanowczo sprzeciwiamy się działalności i wypowiedziom Jana Grabowskiego, historyka wykładającego na uniwersytecie w Ottawie. W swoich licznych publikacjach i wypowiedziach publicznych fałszuje historię Polski, głosząc tezy sugerujące, że Polacy są współwinni zagłady Żydów.

Jan Grabowski to ceniony na świecie badacz historii Holokaustu, który prezentuje stanowisko zbieżne między innymi z Janem Tomaszem Grossem i Barbarą Engelking. Główne tezy jego prac i wypowiedzi medialne ukazują Polaków jako współwinnych zbrodni Holokaustu oraz jako powojennych kontynuatorów ludobójczych działań niemieckich, których przejawem miał być chociażby tzw. pogrom kielecki. Z ust historyka padają oskarżenia o brak jakichkolwiek działań polskich władz wobec zagłady Żydów oraz sugestia, że tragiczny los Żydów był Polakom na rękę i stanowił jedyną nić porozumienia z niemieckim okupantem.

- Próby przypisania Polakom części odpowiedzialności za zbrodnie II Wojny Światowej i za Holokaust są ewidentnym działaniem na szkodę Polski i opierają się na szacunkowych niepotwierdzonych liczbach podawanych przez Jana Grabowskiego. Trzeba przypomnieć też, że najwięcej Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata odznaczonych przez Instytut Yad Vashem to Polacy. To aż 6706 osób! Dla uratowania jednego Żyda potrzeba było zaangażowania kilkunastu, a czasem nawet kilkudziesięciu osób. Wielu Polaków pozostało bezimiennymi bohaterami, bo Żydzi którym pomagali nie dotrwali do końca wojny, albo też chcieli te trudne wydarzenia zapomnieć, bądź nawet nie pamiętali nazwisk tych, którzy im pomagali. Polacy ofiarnie wspierali swoich sąsiadów, krewnych, a nawet nieznajomych, mimo że karą za jakąkolwiek pomoc okazaną Żydom była śmierć. Warto zadać pytanie, dlaczego w okupowanej Polsce była aż taka kara za pomoc Żydom. Tylko w Polsce – mówi Mira Wszelaka, prezes Reduty Dobrego Imienia.

Wnioski wysnuwane przez Jana Grabowskiego, mimo że nieprawdziwe, są powielane na świecie. Jego teksty, bądź teksty powołujące się na jego prace można znaleźć wśród gazet takich jak izraelskie: Haaretz i Times of Israel, amerykański Washington Post czy hiszpański El Pais. Jego publikacje są materiałem źródłowym dla wielu dużych domów wydawniczych jak MacMillan czy wydawnictw akademickich Oxfordu czy Harvardu. Dodatkowo niepokojące jest, że książka Jana Grabowskiego "Polowanie na Żydów. Zdrada i morderstwo w okupowanej przez Niemcy Polsce" została uhonorowana w 2014 roku nagrodą instytutu Yad Vashem, z którym autor pozostaje w zażyłych stosunkach.

W związku z powyższym, Reduta Dobrego Imienia opracowała dokument wyrażający sprzeciw wobec działalności Jana Grabowskiego i wzywający go do zachowania rzetelności naukowej. Pod listem podpisało się ponad 130 naukowców, którzy także widzą szkodliwość wypowiedzi historyka z Ottawy. Stanowisko zostało przetłumaczone na język angielski. Dokument otrzyma Uniwersytet w Ottawie, uczelnie na których Grabowski miał prelekcje i wystąpienia, wydawnictwa w których publikował artykuły i książki. Treść pisma otrzymają także media, które powołują się na Grabowskiego i jego publikacje, w wypowiedziach na temat Polski, Polaków i historii naszego kraju.

- Mamy nadzieję, że działanie które podejmujemy zatrzyma nieustannie postępujący proces czynienia z Grabowskiego autorytetu w zakresie historii Polski. Fakt, że Grabowski jest Polakiem i zajmuje się tematyką Holokaustu, nie świadczy o tym, że jest jedynym ekspertem, na którego media mogą się powoływać w tych kwestiach. W naszym kraju jest wielu historyków specjalizujących się w historii Żydów, doskonale władających językami obcymi, mającymi dostęp do badań na ten temat. Mam nadzieję, że pseudofakty, które próbuje wypromować Grabowski, nie zastąpią prawdy – dodaje prezes RDI.

Jan Grabowski ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, doktoryzował się na Wydziale Historii Uniwersytetu Montrealskiego. Pracuje na Wydziale Historii Uniwersytetu w Ottawie jako profesor. Jest członkiem Centrum Badań nad Zagładą Żydów PAN. Jego Ojciec był Żydem ocalałym z Holokaustu. Jest autorem lub współautorem wielu książek m. in “Ja tego Żyda znam! Szantażowanie Żydów w Warszawie 1939-1943”, “Judenjagd. Polowanie na Żydów 1942-1945. Studium dziejów pewnego powiatu”, “Klucze i kasa. O mieniu żydowskim w Polsce pod okupacją niemiecką i we wczesnych latach powojennych 1939-1950”, “Zarys Krajobrazu. Wieś polska  wobec zagłady Żydów, 1942-1945”, “Hunt for the Jews. Betrayal and murder in German-occupied Poland”.

Stanowisko naukowców polskich skupionych wokół Reduty Dobrego Imienia – Polskiej Ligi przeciw Zniesławieniom wobec działalności Jana Grabowskiego

My, niżej podpisani naukowcy polscy, pracujący zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami, stanowczo sprzeciwiamy się tworzeniu i rozpowszechnianiu przez Jana Grabowskiego fałszywego i krzywdzącego obrazu Polski i Polaków podczas  II Wojny Światowej oraz  obarczaniu Narodu Polskiego winą za zbrodnię Holokaustu.

Trzeba zwrócić uwagę na różnicę między sytuacją w innych krajach – takich jak Francja, Belgia, Holandia, Norwegia, Węgry – a sytuacją, w jakiej znaleźli się ludzie w Polsce, gdzie skala terroru ze strony niemieckiego okupanta była bez porównania większa. Mimo to nie znalazła się żadna instytucja reprezentująca społeczeństwo i Naród Polski, która poparła by politykę okupanta – jak to miało miejsce w pozostałych krajach europejskich, gdzie funkcjonowały kolaboracyjne rządy i formacje, w tym wojskowe (np. dywizje SS "Wiking", "Nordland", "Galizien", "Nederland", "Wallonien",  "Charlemagne", „La División Azul”). Co więcej Polacy czynnie przeciwstawiali się procesowi niemieckiego ludobójstwa poprzez aktywne działanie w instytucjonalnych formach prawnych i organizacyjnych powołanych w podziemiu wyłącznie w celu ratowania Żydów (Rada Ochrony Żydów - Żegota).

Jesteśmy świadomi, że podczas działań wojennych nie wszyscy ludzie prezentują postawę heroiczną, wielu za najważniejsze uznaje ochronę życia własnego i najbliższych, a niektórzy dopuszczają się niegodziwości dla własnej korzyści. W czasie II Wojny Światowej, pod wpływem demoralizujących okoliczności i działań niemieckich, jednostki zachowujące się niegodnie znajdowały się zarówno wśród Polaków, jak i Żydów (szczególnie w gettach). Trzeba przy tym pamiętać, że celem Niemców było również „wytępienie narodu polskiego” i „zniszczenie Polski bez reszty”, co zapowiadał Hitler jeszcze przed wybuchem wojny, a realizował poprzez eksterminację Polaków m.in. w obozach na terenie okupowanej Polski i Niemiec, w więzieniach i podczas publicznych egzekucji.  

Największa liczba wśród Sprawiedliwych odznaczonych przez Instytut Yad Vashem to Polacy. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza że jedynie w okupowanej Polsce za pomoc Żydom groziła kara śmierci nawet dla całej rodziny ukrywającego. Dla uratowania jednego Żyda potrzeba było zaangażowania kilku, a czasem nawet kilkudziesięciu osób. Rząd Rzeczpospolitej na uchodźstwie w Londynie, ani żadne podległe mu instytucje, nigdy nie zgadzał się z niemiecką polityką eksterminacji wobec Polaków, Żydów czy innych obywateli polskich:

Rząd Polski staje w obronie wszystkich swych obywateli, bez względu na wyznanie i na narodowość, i czyni to w imię tak interesów państwowych, jak w imię uczuć ludzkich i zasad chrześcijańskich. Łączą się z nim Polacy w Kraju i na obczyźnie. Na zjeździe Rady Polonii w Buffalo w Ameryce na wniosek ks. Szubińskiego uchwalono protest przeciw ghettom i bestialskim prześladowaniom Żydów w Polsce. Takie jest stanowisko Polaków!

Przemówienie wicepremiera Stanisława Mikołajczyka podczas posiedzenia Rady Narodowej RP [fragment] – Londyn, 27 listopada 1942

Obok powyższej wypowiedzi do wiadomości publicznej zostały podane inne podobne wezwania, między innymi:

1. wydana 17 kwietnia 1940 roku przez rządy Polski, Wielkiej Brytanii i Francji wspólna deklaracja przeciw „okrutnemu prześladowaniu Żydów”;

2. Uchwała Rady Narodowej RP w sprawie masowych niemieckich mordów ludności żydowskiej w okupowanej Polsce - Londyn, 27 listopada 1942;

3. nota ambasadora RP w Londynie Edwarda Raczyńskiego do Rządów Narodów Zjednoczonych z 10 grudnia 1942 roku.

Przypisywanie Polakom  współudziału w Zagładzie ze względu na istnienie tzw. „granatowej policji” jest całkowitym nieporozumieniem. Powołanie takich służb jak „granatowa policja” i obsadzenie jej członkami społeczeństwa podbitego kraju nie jest fenomenem polskim i wynika z logiki okupacji – żadna siła okupacyjna nie jest w stanie samodzielnie zabezpieczyć funkcjonowania wszystkich usług sektora publicznego okupowanego przez siebie kraju, realizowanych przez straż pożarną, inspekcje sanitarne, urzędy pocztowe. Wysnuwanie w oparciu o to zarzutu kolaboracji, a ściślej współudziału  w odbywającej się w tym czasie zagładzie Żydów, prowadzić może do absurdalnych i kuriozalnych wniosków,  wszak analogiczne służby i instytucje funkcjonowały w obrębie społeczności żydowskiej w utworzonych przez Niemców gettach.

Grabowski nie przestrzega podstawowych zasad rzetelności badacza, używając obrazowych i zdecydowanie przerysowanych określeń bardziej w celu budowania konstrukcji propagandowych niż pokazania rzetelnego obrazu. I tak nazywa „morzem zła” liczbę 1015 udokumentowanych żydowskich ofiar zamordowanych przez jednostki zdemoralizowane okrutną i nieludzką okupacją, a jednocześnie pomija wiele tysięcy osób ocalonych z Zagłady przez najczęściej bezimiennych bohaterów. Warto przypomnieć, że  6706  Polaków uhonorowanych zostało tytułem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata.  Przy tym możliwości skutecznego pomagania Żydom były ograniczone także tym, że 85 % przedwojennej ludności żydowskiej nie władało językiem polskim, występowała więc bariera komunikacyjna. Żydzi ortodoksyjni nie zawsze godzili się na oddanie swych dzieci pod opiekę „gojom”. Z kolei obopólna nieufność to skutek sowieckiej okupacji,  której często orędownikami i beneficjentami była ludność żydowska. Stanowisko Jana Grabowskiego wobec wydarzeń w Jedwabnem oraz tzw. pogromu kieleckiego pozbawione jest kontekstu historycznego i w takiej formie wprowadzane do światowej opinii publicznej. Eliminacja z życiorysu diaspory żydowskiej kluczowych faktów, które rzuciłyby cień na postawę wielu ofiar, nie pozwala przedstawić rzeczywistego obrazu relacji polsko-żydowskich.

Nie można na podstawie dywagacji obliczonych na wywołanie sensacji i rozgłosu, żonglując sformułowaniami „liczni”, „rzesze”, „wielu”, grać na nastrojach światowej opinii publicznej, deformując przy tym obraz Polski. Nie ma to nic wspólnego z nauką, której celem jest służba prawdzie. Musimy pogodzić się z faktem, że nie poznamy szczegółów życia i śmierci wielu z pomordowanych Żydów oraz licznych Polaków, którzy razem z ukrywanymi Żydami zapłacili najwyższą cenę, a ze względu na restrykcyjne warunki przyznawania tytułu „Sprawiedliwego” i niebranie pod uwagę polskich świadków – nigdy zasłużonej sprawiedliwości świat im nie oddał.

O postawie społeczeństwa polskiego wobec Żydów najlepiej świadczą sami Żydzi:

"Panuje u nas pogląd, że antysemityzm znacznie się wzmógł w okresie wojny, że Polacy w swej większości są zadowoleni z nieszczęścia, które spotkało Żydów w miastach i miasteczkach Polski itp. Uważny czytelnik naszych materiałów znajdzie setki dokumentów świadczących o czymś wręcz przeciwnym. W niejednym sprawozdaniu z miasteczka przeczyta on, jak serdecznie odnosiła się ludność polska do żydowskich uchodźców. Dowiecie się o setkach wypadków, kiedy chłopi w ciągu długich miesięcy ukrywali i dobrze karmili żydowskich uchodźców z okolicznych miasteczek".

„Notatki z getta” Emanuel Ringelblum Warszawa 1943.

Wzywamy Jana Grabowskiego do zaprzestania szkalowania Narodu Polskiego i do przyjęcia postawy godnej pracownika naukowego, która polega na służbie prawdzie. Działalność Jana Grabowskiego nie tylko nie przyczynia się do poznania prawdy, ale jest też rozsadnikiem kłamstwa w międzynarodowym życiu publicznym i naukowym, a więc jest sprzeczna z powołaniem naukowca.

PODPISALI:

prof. Andrzej Staruszkiewicz, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

prof. Tadeusz Pyrcioch, Uniwersytet Techniczno-Humanistyczny, Radom

prof. dr hab. Józef Drabik

prof. Tomasz Panfil, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin

prof. IKFP, dr hab. Paweł Weroński, PAN, Kraków

prof. Jacek Leśkow, Politechnika Krakowska, Kraków

prof. dr hab. Piotr Boguslawski, PAN, Warszawa

prof. dr hab. inż. Jacek Koronacki, PAN, Warszawa

prof. Beniamin Goldys, Sydney University, Australia

prof. Dorota Filipczak, Uniwersytet Łódzki, Łódź

prof. zw. dr. hab. Krystyna Skarżyńska-Bocheńska, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

prof. dr hab. dr hc multi Wacław Leszczyński, Uniwersytet Przyrodniczy, Wrocław

ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań

prof. dr hab. Andrzej Wiśniewski, PAN, Warszawa

prof. Andrzej Kozłowski

prof. zw. dr hab. Czesława Piecuch, Uniwersytet Pedagogiczny, Kraków

prof. Anna Gruszczyńska-Ziółkowska, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

Associate Professor, Jacek Fraczak, Missouri State University, USA

prof. Andrzej M. Pawlak, Politechnika Białostocka, Poznań

prof. zw. dr hab. Mariusz Ziółkowski, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

Associate Professor Marek J. Druzdzel, University of Pittsburgh, USA

prof. dr hab. inż. Krzysztof Gosiewski, PAN, Gliwice

prof. dr hab. Zofia Chyra-Rolicz, Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny, Siedlce

prof. Zofia Denkowska, Uniwersytet Angers, Francja

prof. dr. hab. Zdzisław Denkowski, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

prof. nzw. dr hab. Marek Chowaniec, Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa

prof. Andrzej Altenberger, University of Minnesota oraz St. Cloud State University, USA

prof. dr hab. Kazimierz Jodkowski, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra

ks. prof. Waldemar Gliński, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa

prof. nzw. dr hab. Tadeusz Jacyna, Uniwersytet Przyrodniczy, Lublin

prof. Aniela Książek-Szczepanikowa

prof. Zbigniew Antczak, Uniwersytet Ekonomiczny, Wrocław

prof. nzw. dr hab. Katarzyna Lisowska, Instytut Onkologii, Gliwice

prof. dr hab. Jan Wawrzyńczyk, Uniwersytet Warszawki, Warszawa

prof. Lucjan Piela, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

prof. dr hab. Irena Kasacka, Uniwersytet Medyczny, Białystok

prof. dr hab. inż. arch. Anna Mitkowska, Politechnika Krakowska, Kraków

prof. Tomasz Kowalski, La Trobe University, Melbourne, Australia

prof. dr hab. Renata Zawirska-Wojtasiak, Uniwersytet Przyrodniczy, Poznań

prof. dr hab. Łukasz Kaczmarek, Instytut Farmaceutyczny, Warszawa

prof. dr hab. inż. Artur Przelaskowski, Politechnika Warszawska, Warszawa

prof. nzw. dr hab. Paweł K. Zarzycki, Politechnika Koszalińska, Koszalin

prof. dr hab. inż. Janusz Kawecki, Politechnika Krakowska, Kraków

prof. dr hab. Piotr Jaroszyński, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin

prof. UJK dr hab. Maria Górska-Zabielska, Uniwersytet Jana Kochanowskiego, Kielce

prof. nzw. dr hab. inż. Artur Blum, Akademia Górniczo-Hutnicza, Kraków

prof. Wojciech Rypniewski, PAN, Poznań

prof. Krystyna Heska-Kwaśniewicz

prof. dr hab. Mirosław Markiewicz, Śląski Uniwersytet Medyczny, Katowice

prof. nzw. dr hab. Marek Klonowski, Politechnika Wrocławska, Wrocław

prof. dr hab. Dušan-Vladislav Paždjerski, Uniwersytet Gdański, Gdańsk

dr hab. Zbigniew B. Gaś, Lublin

dr hab. Leszek Józefowski, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

PhD Romuald Pawluczyk, P&P Optica , Waterloo, Kanada

dr hab. Andrzej Niemunis, Karlsruher Institut fuer Technologie, Niemcy

dr hab. inż. Maciej Stanisław Siekierski , Politechnika Warszawska, Warszawa

dr hab. Witold Kołłątaj, Uniwersytet Medyczny, Lublin

dr hab. Mikołaj Krasnodębski, Niemcy

dr hab. Danuta Drozdowska, Uniwersytet Medyczny, Białystok

dr hab. inż. prof. nzw. Janusz Wójcik, Politechnika Śląska

dr hab. Jakub Pawlikowski, Uniwersytet Medyczny, Lublin

dr hab. Tomasz Sulej, PAN, Warszawa

dr hab. prof. Andrzej Szymański, Uniwersytet Opolski, Opole

dr hab. Witold Toczyski, ATENEUM, Gdańsk

PhD Kazimierz Dadak, Hollins University, USA

dr hab. Grażyna Zając, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

dr hab. inż. Monika Lewandowska, Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny, Szczecin

dr Michał J. Piotrowicz, U.S. Naval Research Laboratory, Waszyngton, USA

dr Urszula Idziak-Smoczyńska, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

dr Hanna Karp, WSKSiM, Toruń

dr Paweł Więckowski, WSH TWP, Szczecin

dr inż. Szymon Gontarz, Politechnika Warszawska, Warszawa

dr Beata Głodzik, Wyższa Szkoła Pedagogiczna, Warszawa

dr Dorota Niewiedział, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra

dr Justyna Kozłowska, Akademia Teatralna, Warszawa

dr Zbigniew Miskiewicz, Centrum Onkologii, Warszawa

dr inż. Andrzej Wojtas

dr Katarzyna Bogacka, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, Warszawa

dr Michał Kapias, Uniwersytet Ekonomiczny, Katowice

dr Przemysław Nuc

dr Aleksander Kisil

dr Magdalena Rzadkowolska

dr inż. Piotr Grzybowski, Politechnika Warszawska, Warszawa

dr Robert Sobków, Wyższa Szkoła Handlu i Usług, Poznań

dr Barbara Kołłątaj, Uniwersytet Medyczny, Lublin

dr Józef Orzeł

dr Paweł Bogacki, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, Warszawa

dr Mirosława Błaszczak-Wacławik, Uniwersytet Śląski, Katowice

dr Zbigniew Świerczyński, Uniwersytet Medyczny, Kraków

dr Maciej Karwas, Akademia Sztuki Wojennej, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa

dr Mirosław Boruta, Uniwersytet Pedagogiczny, Kraków

dr Bożena Cząstka-Szymon, WSP, Katowice

dr Bogdan Barwiński, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław

dr Maria Dębowska, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław

dr Marek Mariusz Tytko, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

dr Maciej Mateusz Telesiński, PAN, Sopot

dr Radosław Rabiański, Wyższa Szkoła Bankowa, Poznań

dr inż. Marek Moszyński, Narodowe Centrum Badań Jądrowych, Warszawa

dr Paweł Zagożdżon, Politechnika Wrocławska, Wrocław

dr Aneta Pisarska, PWSZ, Kalisz

dr Józef Wieczorek

dr inż. Zbigniew T. Pągowski, Instytut Lotnictwa, Warszawa

dr Arnold Warchał, Wojskowa Akademia Techniczna, Warszawa

dr Magdalena Malik, Szkoła Wyższa im. Bogdana Jańskiego, Opole

dr inż. Olga Siedlecka-Lamch, Politechnika Częstochowska, Częstochowa

dr Witold Domogalla, Niemcy

dr Bogumiła Kempińska-Mirosławska, Uniwersytet Medyczny, Łódź

dr inż. Bolesław Giemza, Wojskowa Akademia Techniczna, Warszawa

dr Ryszard Podgórski, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Olsztyn

dr Witold Wardal

dr Małgorzata Kupisz-Urbańska, Uniwersytet Medyczny, Warszawa

dr Marta Cywińska, Warszawa

dr inż. Zbigniew Kokosiński, Politechnika Krakowska, Kraków

dr Krzysztof Tytkowski

dr Anna Katarzyna Dulska, Uniwersytet Nawarry, Hiszpania

dr Anna Waśko, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa

mgr Irena Perkins, Uniwersytet Gdański, Gdańsk

mgr Katarzyna Susabowska, Uniwersytet Ekonomiczny, Katowice

mgr Paweł Konieczny, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań

mgr Urszula Gutowska, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

mgr Renata Martin, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

mgr Barbara Stanisława Tytko, Kraków

mgr inż. mech. Edward Roeding

inż. Dariusz Kulczyński

mgr Rafał Brudnicki

inż. Norbert Patalas

mgr Igor Gielniak

mgr Radosław Łosiewicz

Jarosław Rybski

Janina Hera

Andrzej Baczewski

Ryszard Świerczewski

Wojciech Skrzypek

Tomasz Cioska

Aleksander Szumański dziennikarz niezależny ]]>http://3obieg.pl/author/Aleszuma]]>

Nasza lista mailingowa:

Reduta Dobrego Imienia - Polska Liga przeciw Zniesławieniom

Chmielna 11 lok 8

Warsaw 00-021

Poland

Dziękujemy!

Można także wesprzeć Redutę poprzez wpłatę na konto bankowe

87 1090 1883 0000 0001 2254 5117  z dopiskiem “Darowizna na cele statutowe” w tytule przelewu, a także podaniem adresu mailowego.

Dziękujemy!

Copyright © 2017 Reduta Dobrego Imienia - Polska Liga przeciw Zniesławieniom, All rights reserved.

Nasza lista mailingowa:

Reduta Dobrego Imienia - Polska Liga przeciw Zniesławieniom

Chmielna 11 lok 8

Warsaw 00-021

Poland

Podał do druku

Aleksander Szumański dziennikarz niezależny ]]>http://3obieg.pl/author/Aleszuma]]>