Droga ku wojnie - prawdziwa historia wg postsowieciarzy

1921-1939
Białopańska polska pchła przez całe dwudziestolecie prowokacyjnie podskakuje na zachodniej granicy Związku Radzieckiego i stroi małpie miny. Przywódcy państwa proletariatu zachowują heroiczną cierpliwość.

1934
Dyktator bękarta wersalskiego zawiera tajną umowę z germańsko-faszystowskim gadem Adolfem Hitlerem o podziale stref wpływów w Europie Środkowej.

1935
Zgon dyktatora Piłsudskiego. W pogrzebie uczestniczy oficjalna delegacja władz soldateski III Rzeszy pod przewodnictwem spoconego grubasa Hermanna Goeringa. Podczas analogicznych w Berlinie czart z piekła rodem Adolf Hitler z płaczem rzuca się na symboliczną trumnę spowitą obszarniczo-pańską flagą tak zwanej Polski.

1938
Mafijna dintojra polskich i niemieckich gangsterów dokonana na Czechosłowacji, niezbity dowód na ścisły sojusz obu agresywnych dyktatur, realizacja tajnego paktu z 1934 roku.

1939
III Rzesza i biała Polska zacieśniają współpracę planując wspólną wyprawę na Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich; potajemnego wsparcia udzielają spiskowcom burżuazyjne reżimy Francji i Anglii.

23 sierpnia 1939
Błyskotliwe osiągnięcie radzieckiej polityki zagranicznej – udaje się wepchnąć łom w koła pędzącego ku wojnie polsko-niemieckiego wozu: zostaje zawarta umowa handlowa między ZSRR a Niemcami, oddalająca na ponad dwa lata zagrożenie granic proletariackiego państwa. Stalin odetchnął z ulgą – udało się powstrzymać antyradziecką krucjatę i uniknąć walki na słabych i przestarzałych czołgach (10 000 lekkich i średnich czołgów z uzbrojeniem 45 - 76,2 mm) z przeważającą potęgą Panzerwaffe (3000 tankietek i lekkich czołgów z uzbrojeniem 7,92 – 37 mm).

1 września 1939
Szczytowy i doskonale perfidny akt współpracy obszarniczej Polski z faszystowsko-diabelską III Rzeszą – rzekoma napaść Niemiec na Polskę, a w istocie wspólne manewry będące przygotowaniami do agresji na ZSRS. Obie strony przećwiczyły nową taktykę, którą zamierzano zastosować w przyszłości na spokojnych polach radzieckiego państwa.

3 września 1939
Antyradzieckie koła Londynu i Paryża przystępują do sojuszu polsko-niemieckiego kamuflując swoje posuniecie tak zwanym wypowiedzeniem wojny. Burżuazyjni manipulatorzy szybko się jednak zdemaskowali nie podejmując żadnych działań na froncie.

17 września 1939
Kierownictwo radzieckie nie dało się zwieść polsko-niemieckiej prowokacji i postanowiło uwolnić spod okupacji ludność Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi. Odrażający potwór Hitler i jego cuchnący sługus Rydz-Śmigły, pozbawieni wsparcia Zachodu, nie odważyli się przeciwstawiać wyzwoleńczym marszom Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej. Próba podpalenia świata spaliła na panewce.

28 września 1939
Rozwścieczony niepowodzeniem swojej prowokacji Hitler zmuszony jest podpisać układ o regulacji granic – polsko-niemiecko-anglofrancuska koalicja traci ponad pół obszarniczej Polski, a ZSRR uzyskuje kilkaset kilometrów rubieży obronnej.

Maj 1940
Po pozorowanych walkach Belgowie, Holendrzy i Francuzi udostępniają III Rzeszy swoje terytoria, przestawiając moce przerobowe przemysłu na potrzeby prusko-faszystowskich militarystów. Cała Europa zgodnie pracuje na potrzeby Wehrmachtu.

22 czerwca 1941
Początek II wojny światowej – niespodziewany, haniebny atak podłych Krzyżaków na ZSRR. Bohaterska walka narodów radzieckich z przeważającymi siłami europejskiej koalicji. Historia dała Stalinowi za mało czasu – Armia Czerwona miała na przykład tylko 61 dywizji pancernych (w sumie 24 000 czołgów) oraz 100 000 dział, a zdradziecka faszystowsko-hitlerowska wesz z wąsikiem aż 17 (w sumie 3500 czołgów) i 12 000 dział.