Inwigilacja dziennikarzy - kto decyduje o niej?

  Ostatni, 16 rozdział nowej książki Leszka Szymowskiego "Media wobec bezpieki" /omawiałam ją /TUTAJ// traktuje o inwigilacji dziennikarzy. Szczególnie interesujące są podane tam informacje o trzech wielkich akcjach ABW o kryptonimach "Cmentarze", "Menora" i "Spacer".

  Ta pierwsza trwała od początku września 2011 do późnej wiosny 2012. Jej celem miało być jakoby zabezpieczenie cmentarzy żołnierzy Armii Czerwonej. W rzeczywistości śledzono członków Stowarzyszenia Solidarni 2010, część rodzin ofiar Smoleńska oraz dziennikarzy i publicystów. W ich gronie znalazł się sam Szymowski, Jan Pospieszalski, Ewa Stankiewicz, Jan Pietrzak, co najmniej sześciu innych publicystów oraz szefowie Klubów Gazety Polskiej.

  "Menora" zaczęła się w kwietniu 2012 i poświęcona była rozpracowaniu "osób podejrzewanych o działalność antysemicką". Tym razem miano zabezpieczać cmentarze żydowskie. Śledzono m. in Stanisława Michalkiewicza, prof. Jerzego Roberta Nowaka i Waldemara Łysiaka.

  W obu przypadkach ABW uznała brak jakichkolwiek ekscesów antyrosyjskich i antysemickich za swój sukces i wypłaciła swym funkcjonariuszom wysokie nagrody pieniężne.

  Akcja "Spacer" zakładała rozpracowanie środowiska Radia Maryja i Telewizji Trwam w związku protestami przeciwko nieprzyznaniu tej ostatniej miejsca na multipleksie cyfrowym. Objęto inwigilacją osoby z tych środowisk oraz z fundacji Lux Veritatis. Planowano naciski na sponsorów tej fundacji, wywoływanie incydentów podczas manifestacji, a także skompromitowanie niektórych duchownych. Nic z tego jednak nie wyszło. Nie wiadomo, czy sprawa "Spacer zakończyła się już. Trwała ona od stycznia 2012.

  Leszek Szymowski pisze:

  "Największy problem polega jednak na tym, że ujawnienie tej sprawy [akcji "Cmentarze"] nie wywołało żadnych interwencji choćby w postaci interpelacji posłów opozycji. Oznaczało to nieformalne przyzwolenie dla ABW do inwigilowania własnych obywateli na podstawie sobie tylko znanych przesłanek. Czyli według własnego widzimisię.".

  Również media milczą o tych działaniach ABW, i to nie tylko t. zw. "mainstream", ale i opozycja. Dla kontrastu przypomnę sprawę z 2010, kiedy to ujawniono, że w latach 2005-2007 ABW i CBA podsłuchiwały ponad dziesięciu dziennikarzy, m.in Monikę Olejnik, Cezarego Gmyza , Piotra Pytlakowskiego i Andrzeja Stankiewicza. Cały "mainstream" podniósł wtedy wrzask /patrz n.p. - /TUTAJ//.

  Ważniejsze jest jednak co innego. Dobrze byłoby się dowiedzieć, kto właściwie inicjuje takie akcje? Czy jest to otoczenie premiera, szef ABW Bondaryk, a może ludzie Komorowskiego? Wiadomo skądinąd o napięciu między ABW, a Tuskiem. Ten ostatni chciałby ograniczyć uprawnienia ABW. Efektem tego była groteskowa sprawa rzekomego zamachu Brunona K. Jak się okazało, przygotowywali go funkcjonariusze ABW. Niedawno usunięto zastępców Bondaryka i zmniejszono ich ilość do dwóch.

  Przypomnę teraz słowa blogerki Aspiryny sprzed kilku dni /TUTAJ/:

  "Żeby realnie zmienić taki układ polityczny trzeba wyjść od przyjęcia do wiadomości z kim naprawdę trzeba się zmierzyć. Otóż nie z Tuskiem, który jest tylko czyimś wykonawcą sztucznie wykreowanym w ciągu dwu wakacyjnych miesięcy z zaplecza kadrowego przy pomocy sondażowni i mediów. Oraz ustanowionym mocą hucpy zwanej wyborami.

  Następnie trzeba mieć wiedzę jak wygląda ten prawdziwy ośrodek władzy. Z kogo się składa, kto jest w jego centrum, kto na poboczu, jakie są tam wzajemne relacje. Kogo można traktować poważnie, kogo należy wykluczyć. Ta wiedza ogółowi jest właściwie niedostępna, ale ludzie od dziesięcioleci siedzący w polityce na pewno mają już dobrą orientację. To tam trzeba zrobić przewrót. Trzeba zaproponować części tych możnowładców coś naprawdę atrakcyjnego by zechcieli się przyłączyć do nas ze swoimi wpływami, znaczeniem i siłą.".

  I oto właśnie chodzi. Trzeba próbować ustalić, kto naprawdę podejmuje decyzje. Ciekawe, że do pewnego stopnia udało się to zrobić w Rosji. Pisałam o tym w notce "Kontrola strukturalna Putina nad Rosją" /TUTAJ/. W Polsce jakoś nie.