10 lat SLD - historia i dziedzictwo

Marek
Siwiec na swym blogu słusznie zauważył, że SLD to w rzeczywistości
formacja będąca bezpośrednią kontynuacją SdRP. Od siebie dodam więcej.
To partia sięgająca korzeniami dużo dalej, anomalia polityczna i
sadystyczny żart historii - wrzód, który od tylu lat jątrzy Polskę i
nie potrafi uczciwie zdechnąć.

Jeśli spojrzeć wstecz, to rodowód polityczny Sojuszu Lewicy
Demokratycznej sięga samych początków tworzenia sowieckiej ekspozytury
w Rzeczpospolitej. Stopniowo cofając się od czasów współczesnych w
przeszłość, zauważyć możemy delikatną nić ciągłości pomiędzy kolejnymi
czerwonymi nowotworami pączkującymi jeden z drugiego na przestrzeni XX
wieku. Dostrzec możemy, że owa nić prowadzi bezpośrednio do kłębka
jakim w przypadku wszystkich lewackich ruchów na świecie niezmiennie
jest Moskwa.

Przenosząc się wstecz od ,,postępowego'' SLD, poprzez ,,nowoczesną''
SdRP, późny i wczesny PZPR, po czym PKWN, a wreszcie obydwa
Proletariaty możemy zauważyć, iż pan Siwiec ma słuszność uznając Sojusz
za kolejną zmianę makijażu na niezmiennie prostackiej i śmierdzącej,
czerwonej facjacie. Oczywiście sam będąc komuchem Marek Siwiec
nagromadza więcej eufemizmów w opisie swojej partii. Ja jednak pozwolę
sobie zerwać maskę pięknych słówek, by przybliżyć czytelnikom wyżej
opisaną bolszewicką japę.

Świętujący 10-lecie istnienia SLD pożyteczni idioci w istocie świętują
kolejny etap w istnieniu ruchu komunistycznego w Polsce, występującego
tym razem w postaci socjaldemokratycznego przetrwalnika. A mają co
świętować. Czerwony nowotwór rozniósł się z życia politycznego na
wszystkie dziedziny życia publicznego. Zaczynając od kultury i mediów,
kończąc na światopoglądzie szarego obywatela oraz życiu rodzinnym.
Wszędzie tam możemy dziś obserwować czerwone przerzuty eseldowskiego i
zagranicznego pochodzenia. Ów rak trawi wszystkie te domeny, a szanse
na całkowite jego wyplenienia maleją z każdym rokiem. Zaiste jest, co
świętować. Wszystko idzie zgodnie z planem.

Nie zmienia tego żałośnie niskie poparcie dla komunistów, które akurat
na dziesięciolecie wyniosło 10 procent, o których Siwiec mówi, że to
,,za dużo, by umrzeć, ale i za mało, by żyć''. Należałoby się cieszyć,
tym, że lewacki polityk stwierdza iż czerwone truchło chwieje się nad
trumną i wystarczy ją ostatni raz kopnąć w czerwoną dupę, a wieko
trumny historii zatrzaśnie się nad nią samo. Jednak w rzeczywistości
bliska końca jest jedynie stara gwardia, beton, aparatczycy -
jakkolwiek ich nazwać. Nawet gdy guz pod tytułem SLD zostanie wycięty,
to pozostaną przerzuty w postaci narybku z Krytyki Politycznej,
niezwykle płodnych intelektualnie lesbijek i mniej kreatywnych
pederastów skupionych w postępowych kręgach, nie wspominając o
nawiedzonych ekologach i lewackich organizacjach pacyfistycznych, czy
niezawodnym postępowym skrzydle Platformy Obywatelskiej oraz jej
bękarcie Stronnictwie Demokratycznym, które mają się do Sojuszu jak rak
ma się do AIDS.

Tak więc wspomniany przez Marka Siwca rodowód SLD oraz jego
przedłużenie przypomniane przeze mnie to nie jedyna z wątpliwych chlub
tej drugiej w historii RP, a na pewno pierwszej antypolskiej partii w
Polsce. Kolejną chlubą tej formacji jest wspomniane ogromne dziedzicwo,
które z prikazu Polska otrzyma w spadku po ostatecznym zwiędnięciu tej
czerwonej poczwary. Świętujcie czerwoni, bo jak każdy rak, wasz
komunistyczny nowotwór jest nieśmiertelny i wszystko wskazuje na to, że
powoli przejmuje kontrolę nad ciałem Rzeczpospolitej.