Postkomunista -Case Study

Obrazek użytkownika Tomasz Węgielnik
Kraj

Postkomunista – w państwie przechodzącym transformację polityczno – ekonomiczną z autorytarnego systemu socjalistycznego do form liberalno - kapitalistycznych, polityk, urzędnik, przedsiębiorąca wywodzący się z elit niedemokratycznego systemu (nomenklatura) i reprodukujący swoją wysoka pozycją w stratyfikacji społecznej nowego państwa.

Głównym czynnikiem tego procesu jest skuteczne wykorzystanie zdobytych wcześniej zasobów w nowym układzie, kapitalizmie postkomunistycznym. P. z założenia członek lub sympatyk socjaldemokratycznej partii politycznej będącej ewolucją monopartii z niedemokratycznego systemu. Często powiązany ze służbami specjalnymi niedemokratycznego państwa poprzez pracę w organach przemocy, ukryty etat lub agenturalność. Postkomunista idealnie działa gdy w przestrzeni publicznej i gospodarce dużą rolę odgrywa korupcja, złodziejstwo, niekompetencja, nepotyzm. Powyższe elementy postkomunista wykorzystuje we wspólnym działaniu z niesprawnym wymiarem sprawiedliwości, patologicznym kształcie procesu legislacyjnego, aferalnej prywatyzacji, dominującej roli monopoli i selektywnie działających organów kontrolnych państwowej w celu sprywatyzowania najbardziej dochodowych elementów państwa. W takim otoczeniu skoordynowane sieci powiązań grup postkomunistów odgrywają ogromną rolę, infekując negatywnymi wzorcami i patologiami sprawnie zbudowane elementy republikańskiego państwa prawa. (definicji postkomunizmu brak w jakimkolwiek znanym mi leksykonie politologii)

 

Pochodzenie postkomunisty :

z reguły pierwsze pokolenie ludzi z wyższym wykształceniem, wiejskie korzenie, co obrazują nazwiska Moczar, Bagno, Kiszczak, Kufel, Kwaśniewski,Kękol,Gdula.

 

Wykształcenie:

wyższe szkoły partyjne, wydziały humanistyczne uniwersytetów z naciskiem na nauki polityczne, dziennikarstwo i prawo,docenci marcowi, stypendia zagraniczne, nowe ośrodki akademickie zwane czarownymi uniwersytetami np. Śląski czy Szczeciński. Andrzej Gdula - 64 lata, jest absolwentem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, ukończył naukę na Wydziale Prawa i Administracji.

 

Służby specjalne:

efektowna kariera polityczna i ekonomiczna w systemie niedemokratycznego socjalizmu była możliwa tylko przy współudziale służb bezpieczeństwa, czego przykładem może być „kariera (zaprzańcza) prezydentów Bieruta i Jaruzleskiego. Andrzej Gdula w latach 80. był sekretarzem PZPR w Bielsku-Białej .W 1985 roku, po sprawie zabójstwa Popiełuszki, Kiszczak mianował go wiceszefa MSW. Od 1986 roku w KC jako kierownik wydziału społeczno-prawnego ds. stosunków z MSW, MON i Kościołami. (Według historyka Antoniego Dudka, A.Gdula w roku 1984 ściągnięty został z aparatu partyjnego do MSW, gdzie w randze wiceministra dostał zadanie „zrobienia porządku w resorcie po zabójstwie ks. Popiełuszki”. Sprawa została szybko wyjaśniona, zbrodniczy sanitariusze poszli siedzieć. Po skutecznym wykonaniu zadania w 1986 roku Gdula przechodzi do KC jako kierownik „wydziału społeczno-prawnego ds. stosunków z MSW, MON i Kościołami.”.Główną rolą tego stanowiska o enigmatycznej nazwie było nic innego jak nadzorowania z ramienia PZPR służb specjalnych PRL, również zreformowanej przez samego Gdulę słynnej sekcje „D” departamentu IV MSW (zabójstwa przeciwników politycznych). W 1988 był w ścisłym gronie urzędników PZPR planujących rozmowy z opozycją, potem uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu”. Po zmianie systemu nadal silnie związany z PRL aparatem represji,rekomenduje do pracy w firmach Aleksandra Gudzowatego oficera prowadzącego T.W. „Alka” prezydenta III RP.

 

Transformacja kapitału polityczno -ekonomicznego postkomunisty na użytek funkcjonowania w demokratycznym kraju:

 

Postkomunista uwłaszcza się na majątku państwowym lub korzystnie dla siebie i innych postkomunistów zarządza tym majątkiem, teren aktywności: spółki skarbu państwa,energetyka, kontakty gospodarcze ze wschodem, sprywatyzowane bezpieczeństwo (agencje ochrony). Andrzej Gdula w latach 1991 - 1993 sprawuje funkcję Prezesa Zarządu Fundacji Wschód – Zachód, Dyrektora Departamentu w Ministerstwie Polityki Społecznej (w latach 1993-1996) oraz szereg innych funkcji publicznych. Pan Andrzej Gdula pełnił funkcję Dyrektora Zespołu Doradców w Kancelarii Prezydenta RP (w latach 1996-2005). Od roku 1997 posiada uprawnienie do pełnienia funkcji w radach nadzorczych spółek, zasiadał w Radach Nadzorczych następujących Spółek: Bank Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych (1995), Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. (1997), Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych S.A. (1997-2005), PHZ Cenzin Sp. z o.o. (1998), Citi Bank Handlowy S.A. (2004), WASKO S.A.) Polski Związek Łowiecki (obecnie, funkcję odziedziczył po szefie Informacji Wojskowej gen. bryg. Tadeuszu Pietrzaku stanowisko przewodniczącego Naczelnej Rady Łowieckiej.) i Polski Związek Wędkarski (obecnie). Obecnie „pracuje” w radzie Nadzorcza EuropolGaz, spółki kontrolującej polski odcinek gazociągu jamalskiego.

 

Postkomunista skutecznie reprodukuje wysoką pozycję społeczną swoich potomków czego dobrym przykładem jest Maciej Gdula syn Andrzej Gduli. Maciej Gdula jest jednym z ideologów Nowej Lewicy, której organ Krytyka Polityczna, finansowany jest przez partię postkomunistyczną ( fundusz ekspercki SLD).

 

Tekst jest zabawą intelektualną, wartościowania są moimi opiniami.

 

Brak głosów