Na Gromniczną Pan Bóg daje, czasem mróz, czasem roztaje....

Dziś 2 lutego, mija 40 dni od Bożego Narodzenia. Kościół Katolicki od wieków obchodzi tego dnia święto Ofiarowania Pańskiego, dawniej zwane świętem Oczyszczenia N.M.P., na pamiątkę ofiarowania przez Maryję i Józefa - Pana Jezusa w świątyni Jerozolimskiej. Święto Ofiarowania Pańskiego jest jednym z najstarszych świąt chrześcijańskich. W Jerozolimie obchodzono je już w 4 wieku jako święto Spotkania Pańskiego. W tym bowiem dniu Pan Jezus pierwszy raz spotkał się ze ludźmi, obecnymi w świątyni. Już od X wieku wiąże się z nim zwyczaj poświęcania świec używanych w liturgii i poza nią. Dzisiejsze święto zamyka okres Bożego Narodzenia. W kościołach rozbiera się żłobki, w domach choinki, przestaje się śpiewać kolędy. Szła Najświętsza przez bór Panienka, miała płaszcz błękitny, białą sukienkę i szło wilczysko chytre, przyczajone, przemarznięte, za Panną Świętą. Wilka szukali z kłonicami, jak go znajdą, kości mu połamią: zeżarł zeszłej zimy cielę białe, prześliczne w samą Gromniczną! Spotykają chłopi świętą podróżną, zdejmowali czapki, patrzą - na próżno: "Wybacz nam, pani wspaniała, czyś wilka nie widziała? Zjadł on sierotce Jasi jagnię chude, zagryzł wołu w stajni i psy po budach. Wielka twa łaska, Matko, straszna jego ohyda, więc nam go wydaj!" "Anim go szukała, ani go wydam. Patrzcie lepiej po sercach, to się wam przyda, bo tam to właśnie, a nie wśród ścieżyn, wilk leży!" Poszły rosłe chłopiska milcząc do chałup. Ogląda się Panienka po śniegu białym, ogląda się wszędzie, aż spod płaszcza jej milczkiem wylazł łeb wilczy! "A tuś mi, dławco jagniąt bezbronnych? Katom cię wydać byłabym skłonna, tylko że nad twą wilczą niedolą serce mnie boli. Skoroś sam znalazł moją opiekę zostań już przy mnie, bo gdzie uciekniesz! Będziesz mi za to roztropnie służył zimą w podróży." Odtąd chodzi wilk z Matką Najświętszą wiernie przez śniegi puste, zawiane ściernie, pełniąc śród nocy mroźnych i długich różne posługi. A kiedy jasną gromnicą świeci Panna przeczysta pośród zamieci, tuż i Gromniczny Wilk za swą panią jarzy ślepiami. Kazimiera Iłłakowiczówna: Wilk gromniczny MATKA BOSKA GROMNICZNA Szła nocą od wywodu — słyszy... skomlenie wilcze Noc ciemna choć oko wykol — zapaliła gromnicę. Nim doszła uroczyska po śnieżnych zaspach — Dopadła ją po drodze głodnych wilków watacha. Faryzejskie oczy zdradliwie błyszczą nocą Mówiła im po imieniu — odpędzała gromnicą. Najedli się tego ognia, nasycili — na wieczność! Boją się go do dzisiaj i ratują ucieczką. Matko Boska Gromniczna - nad przeręblą stojąca Każ bać się tego ognia Tym, którzy mają wilcze serca.