Ludzie ludziom zgotowali ten los

Twórcą ideologii nazistowskiej był Adolf Hitler. Hitler ze swoim populizmem trafił na dobry grunt i w dobrym czasie. Naród niemiecki wyniszczony i moralnie i gospodarczo po I wojnie światowej, pogrążony w kryzysie duchowym i gospodarczym potrzebował przywódcy, który da im nadzieję, nadzieję na lepsze jutro i na wielką ojczyznę. Ludzie łykali to co mówił im ich wódz Hitler, nie wiedząc jakie będą konsekwencje ich zafascynowania Adolfem i całkowitej wobec niego uległości. A skutki tej bezgranicznej i bezmyślnej wiary w wodza narodu to śmierć, bestialstwo, okrucieństwo. Jak mogło dojść do tego, że jeden człowiek podbił swoją teorią prawie cały świat, osłabiony po I wojnie światoweji narastającym kryzysem. Jak nie mogli rozumieć tego, że naczelna idea Hitlera to totalitaryzm połaczony z nienawiścią przede wszystkim do Żydów, a totalitaryzm to znaczy zniewolenie, poniżenie, okrucieństwa i śmierć. - " „Ludzie ludziom zgotowali ten los” - to motto „Medalionów” Zofii Nałkowskiej. Motto to uświadamia nam do jakiego okrucieństwa zdolny jest człowiek wobec człowieka. Obozy koncentracyjne, ludobójstwo, pozbawienie jednostki godności zawsze były i są dziełem drugiego człowieka. W czasach drugiej Wojny Światowej przestały obowiązywać wszelkie zasady etyczne i moralne. I odpowiada za to człowiek. Ostrzeżeniem przed możliwością powtórzenia się historii z czasów hitleryzmu jest własnie motto z utworu Nałkowskiej. NIGDY WIĘCEJ ! Dzis obchodzimy 65. rocznice wyzwolenia obozu koncentracyjnego w Auschwitz, największego hitlerowskiego obozeu koncentracyjnego na ziemi polskiej. Obozy stały się instrumentem biologicznego wyniszczenia narodów oraz sposobem podtrzymywania - dzięki niewolniczej pracy więźniów - gospodarki niemieckiej. Oświęcim pełnil też funkcje eksterminacyjne będące miejscem masowych mordów dokonywanych na Żydach, Polakach, Cyganach i Rosjanach. Selekcja nowoprzybyłego transportu więźniów do obozu piec do palenia zamordowanych Ściana Śmierci w Oświęcimiu Nad nami noc. W obliczu gwiazd - ogłuchłych od bitewnych krzyków jakiż zwycięzców przyszły czas i nas odpomni, niewolników? Pustynię, step i morza twarz mijamy, depcząc, grzmi karabin, zwycięzców krzyk, helotów marsz i głodny tłum cyrkowych zabaw. Wołanie, śpiew, pariasów wiara, łopoce wiatrem wrogi znak, krojony talar, łokieć, miara i chodzą ciągle szale wag. Niepróżno stopa depcze kamień, niepróżno tarcz dźwigamy, broń, wznosimy czoło, prężne ramię i ukrwawiamy w boju dłoń. Niepróżno z piersi ciecze krew, pobladłe usta, skrzepłe twarze, wołanie znów, pariasów śpiew i kupiec towar będzie ważył. Nad nami noc. Goreją gwiazdy, dławiący, trupi nieba fiolet. Zostanie po nas złom żelazny i głuchy, drwiący śmiech pokoleń. TADEUSZ BOROWSKI 1943-45 więzień obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, (był sanitariuszem w szpitalu obozowym), Natzweiler-Dautmergen i Dachau-Allach