6 lat temu w Warszawie zmarła Hanka Bielicka.
Całe dekady rozśmieszała kolejne pokolenia Polaków, a mimo to latami marzyła o tym, by być aktorką dramatyczną. Chciała swoimi rolami widzów poruszać, przejmować i hipnotyzować.
- Ja mam mniej lat niż kapeluszy, bo lata lecą, a kapelusze wychodzą z mody... ale kapelusze nie przysparzają zmarszczek.-
Źródło: Próba samobójcza i inne nieznane fakty z życia Hanki Bielickiej, wp.pl
- Wyglądałam nieźle, ale w moim życiu śmieszność była zawsze ważniejsza niż erotyzm. Wolałam, żeby się śmiano, a nie podziwiano. Bo ja byłam typowa gadułka. Dużo słów, mało roboty.-
- O tym będziemy bardzo mało mówić, bo moje życie romantyczne było pod zdechłym Azorkiem.-
Aktorka estradowa i komediowa. Ukończyła wydział filologii romańskiej UW (1939). Występowała na scenach Wilna (1939-44), Białegostoku (Teatr Miejski, 1945), Łodzi (Teatr Kameralny Domu Żołnierza, 1945-49) oraz w teatrach stołecznych: Współczesnym (1949-54), Syrena (od 1954) i kabaretach "Szpak" (1954-61) i "U Lopka" (1963-67).
Ważniejsze daty
1915. 11. 09 - Data urodzenia (Konowka)
1939 - Wykształcenie - rok ukończenia studiów (Wydział Aktorski PIST-u w Warszawie)
1939. 10. 01 - Debiut teatralny
1954 - Odznaczenie (Złoty Krzyż Zasługi)
1965 - Odznaczenie (odznaka "Za Zasługi dla Warszawy")
1967 - Odznaczenie (odznaka 1000-lecia)
1968 - Nagroda (zwycięstwo w plebiscycie na najpopularniejszą kobietę Warszawy)
1974 - Nagroda (nagroda artystyczna m. st. Warszawy)
1974 - Odznaczenie (Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski)
1979 - Odznaczenie (Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski)
1979 - Nagroda (Prezesa Rady Ministrów I stopnia)
1984 - Odznaczenie (Medal 40-lecia )
1986 - Nagroda ("Wiktor" dla osobowości telewizyjnej)
1986 - Odznaczenie (Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski)
1987 - Odznaczenie (Złota Honorowa Odznaka Towarzystwa Polonia)
1988 - Nagroda (dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za upowszechnienie kultury polskiej za granicą)
1994 - Nagroda (tytuł Warszawianki '94 przyznany w plebiscycie "Expressu Wieczornego" i radia "Eska")
1994 - Nagroda ("Prometeusz" za wybitne osiągnięcia estradowe)
1994 - Odznaczenie (Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski)
1994 - Odznaczenie (odznaka "za zasługi dla województwa łomżyńskiego")
1995 - Nagroda (Złota Odznaka w plebiscycie "TeleRzyczypospolitej")
2001 - Nagroda ("SuperWiktor '2000" za całokształt twórczości (19.03))
2001 - Nagroda (nagroda za całokształt twórczości na II Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku)
2002 - Nagroda (Nagroda Specjalna "Brylantowa Kolia" przyznana podczas uroczystości "Telekamer 2002" (14.01))
2003 - (podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd)
9 marca 2006 przed południem przeszła w szpitalu przy ul. Stefana Banacha w Warszawie operację tętniaka aorty, po której o godzinie 16:15 tego samego dnia zmarła. Nazajutrz, 10 marca, polski Sejm uczcił jej pamięć minutą ciszy. Pogrzeb artystki odbył się 16 marca. Została pochowana na warszawskich Starych Powązkach w grobowcu rodzinnym Bielickich. Wielbiciele uhonorowali ją między innymi wieńcem z różowych kwiatów w kształcie kapelusza – nieodłącznego nakrycia głowy Bielickiej.
Zgodnie z życzeniem artystki w ostatniej drodze towarzyszył jej przyjaciel ze Związku Artystów Scen Polskich (ZASP), Zbigniew Korpolewski, który pisał dla Bielickiej satyryczne monologi. Wśród żegnających Bielicką byli także m.in. aktorzy Krzysztof Kolberger, Emilia Krakowska, Roman Kłosowski, satyryk i artysta kabaretowy Tadeusz Ross oraz żona prezydenta Polski Maria Kaczyńska.
- Jeszcze Polska nie zginęła, póki się śmiejemy.-
Źródło: Próba samobójcza i inne nieznane fakty z życia Hanki Bielickiej, wp.pl
materiały i zdjęcia z sieci
