List otwarty w sprawie manier

Tutaj nie jest ważne kto i ile silników naprawił komponując przy tej okazji różne formy muzyczne czy literackie!
ja np jestem znanym podkuwaczem koni a między jednym a drugim
kopytkiem zdążę coś jeszcze napisać na tym forum a i komplement skieruje do Algi Iwony!/ jak Jacek nie buszuje na forum!!/
Czy to oznacza ,że jestem pod ochroną? Nie bo jak dam ciała, palnę głupstwo to taki np triarius mnie przywoła do porządku!
Wtedy nie pomoże mi ani Sokrates ani Platon! Tylko pokornie to przeczytam!
Joanna niczym nie uraziła autorowi, którego Pan tak broni!
Tylko czy musi Pan go bronić? Po co?! Bronią go albo nie jego teksty na tym forum a nie jakieś tam zasługi silnikowo-niezłoliterackie-podziemnoprasowe!! Tym to już Pan mnie poraził!
Ta licytacjo-zasługi to jest właśnie poniżej pasa!
A już porównywanie Joanny do passenta to Pan wybaczy!
I ta ciągła gradacja komu i ile zaszkodzi!
Porażka, że użyję terminologii moich dzieci!
Wczoraj napisałem i dzisiaj powtórzę Pan Wilczkowski sam sobie ...naDyndalił!
A tekst o Czumie jest niestety naiwno-fatalny! I Pan mi nie odbierze prawa do takiej oceny bez względu na to czy jako antysalon jestem czy też nie w Wikipedii!
A Pański tekst jest wyjątkowo duszoszczypatielnyj i naprawde nie robi na mnie wrażenia.
A Joanna niczego0 zdrożnego nie napisał ani nie uchybiła regułom jakie tu panują, nawet jeśli posypały się iskry z...silnika!
I dlatego lubię to forum! A Joannę też!
pzdr

Drogi Panie Jacku,
myślę, że Pan nieźle przesadził. Takie odczucie miał zresztą kolega Antysalon, który bronił mojego honoru przed Panem, za co mu w tym miejscu głęboko dziękuję.

Naprawdę bardzo mi przykro, że sprawiłam Panu przykrość. Rzeczywiście, nie znam pana Wilczkowskiego. Przeczytałam z większym lub mniejszym zainteresowaniem kilka jego wpisów i to wszystko.
Faktem jest jednak, że nie miałam zamiaru prawić mu duserów, bo wprawił mnie swoim komentarzem na temat nominacji Andrzeja Czumy w - nazwijmy to tak - głęboką frustrację. Interesowało mnie wyłącznie to, co napisał, a nie jego background, bo w tym momencie naprawdę nie miałam zamiaru zajmować się psychologią pana Wilczkowskiego.
Po tym, co Pan tu napisał na temat zasług oraz znajomości samego tematu, terenu oraz osób dramatu (odczytanie tego terminu jako złośliwość będzie naprawdę nadinterpretacją) przez pana Wilczkowskiego moja ocena jego oceny sytuacji jeszcze bardziej się wyostrza. No cóż, wolno p. Wilczkowskiemu tak sprawy widzieć i wolno mnie inaczej.
Uważam jednak, że przyznawanie taryfy ulgowej za jakiekolwiek inne, aniżeli zawodowe zasługi tej czy innej osobie w zakresie RZĄDZENIA TYM KRAJEM jest nadużyciem tolerancji na szkodę społeczną ergo - PSUCIEM PAŃSTWA.
Uraziło Pana moje sformułowanie: obywatel blogger. Niech tak zatem zostanie, chociaż to qui pro quo. Naczytałam się zeszłej nocy książki o dziennikarstwie obywatelskim tzw. grassroots, od podstaw, o blogach pt. WE MEDIA. Polecam: http://media.wikidot.com/
Temat ten zajmuje mnie od lat i zintensyfikował się od czasu naszej dyskusji na POLIS. Dlatego umyślnie użyłam tego sformułowania- obywatel blogger, bowiem jest to dla mnie wysoki stopień zaangażowania obywatelskiego. Gdybym napisała "Pan" to nie powiedziałoby to nic, byłoby tylko zwyczajową przystawką do nazwiska. Dla mnie słowo "obywatel" nie brzmi pejoratywnie, ale jeżeli ma Pan w pamięci takie sformułowania Passenta, to nic na takie rany nie mogę poradzić. Słowo "obywatel" w warunkach PRL-u rzeczywiście było obelgą. W Niemczech, gdzie mieszkam słowo to jest na porządku dziennym ("Bürger")i jestem z nim dość zżyta. Kiedyś, jako młodzież zazdrościłam Anglikom ich Hyde Parku, gdzie mogli (mogą?) wypowiedzieć swoje opinie bezpośrednio na ...trawie. Dzisiaj mamy blogosferę: rozwijające się "grassroots-media". Sfera ta rządzi się innymi prawami niż MSM (mainstreammedia), dziennikarstwo, na którym zjadł Pan zęby ( broń Boże, nie traktować dosłownie!). Tu dopuszczalna jest spontaniczność i tego listu też nie piszę do Pana "na brudno" i żaden sekretarz redakcji nie będzie go czytał i korygował i żaden naczelny zatwierdzał. Pewnie gdybym zaczekała do jutra z korektą, wyglądałby on inaczej. Ale nie zaczekam. To jest szczęście i zarazem pech komunikacji elektronicznej. Dlatego też blogosfera ma inną temperaturę i inną siłą oddziaływania. Czasami bywa się, wbrew woli, nie dość kurtuazyjnym. Mea culpa!
Jeszcze raz podkreślam powody, które skłoniły mnie do zabrania głosu w tej sprawie (która zresztą mnie także jako obywatela dotyczy)- nadmiar tolerancji i zrozumienia, skłonność do bezgranicznego wybaczania i przebaczania w sferze rządzenia tak skomplikowanym organizmem, jakim jest państwo (a państwo to my!) uważam za rzecz niewybaczalną. I chyba nie jestem w tym odosobniona. Za dużo już zepsuto w ten sposób. I stąd wziął się mój sarkazm na końcu mojego artykułu. Moim zdaniem - uprawniony.
Dzięki Pana wyjaśnieniom zrozumiałam, że pan Wilczkowski pisząc swój pełen głębokiej wyrozumiałości i nadziei felieton kierował się starymi przyjaźniami.
Czyżby znowu kumplostwo ?
Akurat wymiar sprawiedliwości to resort najbardziej zabagniony. Tu naprawdę potrzeba Augiasza, bo inaczej nie da się egzekwować prawa. A gdy w państwie nie można egzekwować prawa pojawia się szarańcza anarchii albo... utrata suwerenności. Dlatego funkcja ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego jest zwornikiem w tej konstrukcji.
Zdaje się, że świadomość tego faktu nie dociera do wielu decydentów i komentatorów. Ja chciałabym, żeby zaczęto walić w dzwony, a Pan mi zarzuca brak kurtuazji.
Biedna Polska!
Dobrej nocy.

Pozdr.
JMW

[quote=Jacek Maziarski]Szanujmy się wzajemnie, bo ostatnio różnie z tym bywa. 
[/quote]

Ludzie, mniej emocji proszę... Nikt nie wymaga tu jednomyślności, po prostu różnijmy się, ale bez wypowiadania słów, których potem można pożałować...