Co nam proponuje PO?

Popieram PO - pisze Jacek Jarecki (http://niepoprawni.pl/blog/134/po-chce-zawiesic-dotacje-dla-partii-co-zrobi-pis), domagając się, żeby w obliczu kryzysu i nadchodzącej biedy zaprzestać bezczelnego dojenia budżetu i tracenia pieniędzy na kongresy, plakaty czy filmiki reklamowe puszczane w TV.

Wtóruje mu dyskutant, który twierdzi, że „dotacje dla partii to istota złodziejskiego systemu i każdy kto broni tego systemu złodziejstwa z pięknymi słowami o demokracji na ustach, nie zasługuje na szacunek”.

 No cóż , możecie mnie nazwać obrońcą złodziejskiego systemu i zwolennikiem tracenia pieniędzy na filmiki reklamowe puszczane w TV, ale najpierw chciałbym usłyszeć od przeciwników państwowych dotacji na partie odpowiedź na parę ważnych pytań.

 Pytanie pierwsze – dlaczego akurat Platformie tak bardzo spieszy się do zniesienia dotacji, choć już od paru lat PO olewa własną obietnicę rezygnacji z dotacji budżetowych? Miała tak zrobić po wejściu do parlamentu – i co? No i jeszcze tak na marginesie - dlaczego w całej Europie podtrzymuje się ten "złodziejski " system państwowego dotowania partii? A może jednak ma on jakieś zalety?

Pytanie drugie – czy po zniesieniu państwowych dotacji Platforma zdecyduje się rzetelnie rozliczyć bezpłatną, gigantyczną kampanię wyborczą, którą zafundowały jej w 2007 roku potężne grupy kapitałowe pod hasłem „Zmień kraj. Idź na wybory”. Parę tygodni temu pisał o tym Rewizor w tekście http://niepoprawni.pl/blog/80/jak-zmanipulowano-wybory-2007-roku Uzupełniam te wątpliwości pytaniem dodatkowym - czy bogate fundacje, grupy kapitałowe, korporacje biznesu itp. po zniesieniu dotacji państwowych zaczną finansować np. PiS?    

 Pytanie trzecie – na jakiej właściwie podstawie Jacek Jarecki zakłada, że pieniądze z budżetu idą głównie na propagandę wyborczą partii? Czy autor zapoznał się z wydatkami dowolnej partii? Coś mi się wydaje, że J. Jarecki w ogóle nie ma pojęcia, ile kosztuje np. utrzymywanie lokali i pracowników partii, ekspertów, wydawnictw, wyjazdów w teren, no i całej tej demokratycznej infrastruktury w rodzaju zjazdów organizacji terenowych z nieuchronnymi wyborami przewodniczących, zarządów itd. Ktoś w końcu musi zapłacić ludziom za dojazd do Bydgoszczy czy Rzeszowa i zafundować im herbatę z kanapką, prawda?

Jeśli ktoś załapie się w partii kochanej przez wielki biznes (nie będę wskazywał palcem, każdy wie, o kogo mi chodzi), może się w ogóle nie martwić o wydatki organizacyjne. Platforma istniała i kwitła zanim dochrapała się budżetowych dotacji. Umówmy się, że za jej lokale, pracowników, wydawnictwa propagandowe płacił wtedy św. Mikołaj. PO ma już doświadczenie, więc słusznie wierzy, że św. Mikołaj znów przyjdzie jej z pomocą. Ale czy dobry staruszek w czapce z białym pomponem zechce teraz pomóc również PiS-owi? Albo partii zwolenników JOW, gdyby takowa rozpoczęła działalność i uzyskała minimum głosów, uprawniające do dotacji z budżetu?

 Zgadzam się z J. Jareckim, że partie polityczne są zgromadzeniami pazernych karierowiczów. Taki sam charakter mają też liczne organizacje charytatywne, szlachetne ruchy ekologów, oświatowców czy spółdzielców, samorządy lekarskie i prawnicze itd. Taka jest natura ludzka i nic na to nie poradzimy. Ale istnieje też druga strona medalu. Gdyby zabrakło tego rodzaju organizacji, życie społeczno-polityczne w dowolnym kraju świata zostałoby całkowicie zdominowane przez sitwy władzy i pieniądza, a wolność wyboru - choćby nawet skromna – zostałaby zredukowana do poziomu Rosji Putina i Miedwiediewa.

Państwowe dotacje dla partii pozwalają w polskich warunkach stworzyć możliwości politycznego startu młodym ludziom, którzy nie są zwolennikami Platformy albo PSL. I tu zaczyna się moje czwarte pytanie: czy wyobrażacie sobie sytuację, że młody działacz PiS przychodzi do jakiejś wielkiej firmy ubezpieczeniowej, do banku albo fundacji, której szefem jest Balcerowicz i nie wyrzekając się swych poglądów otrzymuje posadę, umożliwiającą mu rozwój intelektualny a do tego utrzymanie żony i dziecka? Ja sobie nie wyobrażam. Znam powiaty, gdzie człowiek bez poparcia PO albo PSL może się ubiegać co najwyżej o pracę kierowcy albo sprzedawcy w supermarkecie. Najzdolniejszą młodzież „zagospodarowują” w całości rządzące sitwy. Po zniesieniu dotacji dla partii nie udałoby się zapewnić minimum egzystencji nawet dla tego skromnego ułamka młodych ludzi, którzy nie godzą się na polityczną prostytucję. Czy J. Jarecki przemyślał  także i ten aspekt swojej dumnej deklaracji: „popieram pomysł PO”?

 Miałem okazję przerabiać tego rodzaju problemy nie tylko w teorii, ale i w praktyce. Byłem kiedyś przewodniczącym Zarządu Głównego Porozumienia Centrum i przekonałem się, że partia bez żadnego materialnego zaplecza jest skazana na upadek albo na degenerację czyli symbiozę z posiadaczami władzy i pieniędzy. PC wybrało upadek, KLD w tym samym czasie wybrał symbiozę z Wachowskim i postkomunistycznym biznesem. Znając tego rodzaju dylematy, odradzam p. Jareckiemu pochopne deklarowanie poparcia dla PO. Już niejeden mysliciel o szlachetnych intencjach zbudził się z ręką w nocniku.

Niestety, świat polityki jest znacznie  bardziej skomplikowany niż to się wydaje amatorom. Ale właśnie dlatego tak łatwo sprzedawać ludziom gnojówkę, wmawiając im , że to słodka Coca-cola...