W mordę lać – zero-jedynkowo

Dotychczas słownie walczyłam. Petronelo! Naucz się czytać ze zrozumieniem. Od dziś będę policzkować. Zrozumiała!!!!! Publicznie!

Podejrzewam Petronelo żeś trol.

Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart

Dla języka potocznego, twierdzi Tarski, również nie da się sformułować ścisłej, poprawnej definicji zdania prawdziwego. W języku tym najoczywistsza zdaje się być semantyczna definicja prawdy. Chodzi o definicję, która dałaby się po uproszczeniu zapisać: „zdanie prawdziwe jest to zdanie, które wyraża, że tak a tak rzeczy się mają, i rzeczy mają się tak właśnie". Ogólny schemat takiej definicji to: (*) "x jest zdaniem prawdziwym wtedy i tylko wtedy, gdy p", gdzie p oznacza jakiekolwiek zdanie, natomiast x nazwę jednostkową tego zdania. Tarski odwołuje się tu do definicji Arystotelesa: „Jest fałszem powiedzieć o tym, co nie jest, że jest, lub o tym, co jest, że nie jest; jest prawdą powiedzieć o tym, co jest, że jest lub o tym, co nie jest, że nie jest."

Tarski zastanawia się, jak należy zbudować nazwę zdania, aby w łatwy sposób można było podać zdanie, znając jego nazwę. Jako jedno z rozwiązań podaje nazwy cudzysłowowe. Nazwy cudzysłowowe składają się z cudzysłowów oraz wyrażenia pomiędzy cudzysłowami. Podstawiając do (*) nazwę cudzysłowową Tarski formułuje taki oto przykład: (**) „śnieg pada" jest zdaniem prawdziwym wtedy i tylko wtedy, gdy śnieg pada.

Więcej o prawdziwości zdań i Tarskim:
http://www.racjonalista.pl/kk.php?s=3573&k=2&PHPSESSID=gcro5ufdje40shrq4f419a4fl1
==========================
I tutaj: http://www.gavagai.pl/filozofia/tarski.php

cel badań: skonstruowanie metodologicznie poprawnej i merytorycznie trafnej definicji zdania prawdziwego, która uwzględniałaby intuicje zawarte w tak zwanej klasycznej koncepcji prawdy (ujęcie nieci „uwspółcześnione” ):

kkp: prawdziwość zdania polega na jego zgodności z rzeczywistością

Tarski: za merytorycznie trafną w stosunku do danego języka uważam taką definicję prawdy, z której wynikają wszystkie cząstkowe definicje tego pojęcia o następującej postaci:

x jest prawdziwe wtw., gdy p

p – dowolne zdanie rozważanego języka

x – nazwa indywidualna tego zdania
(w języku potocznym nazwę tą tworzy się przez zamknięcie tego zdania w cudzysłowy – jest to zatem nazwa cudzysłowiowa. Patrz też: uwagi Quine'a o dokonaniach Tarskiego w „Na tropach prawdy” )

przykłady z języka potocznego:

zdanie „śnieg pada” jest prawdziwe wtw., gdy śnieg pada

zdanie „w roku 1936 wybuchnie wojna światowa” jest prawdziwe wtw., gdy w roku 1936 wybuchnie wojna światowa

zatem: ogólna, merytorycznie tarfna definicja prawdy w pewnym sensie musi być logiczną koniunkcją wszystkich takich „cząstkowych” definicjisemantyka: to ogół rozważań dotyczących pewnych związków (relacji) między wyrażeniami języka a przedmiotami i stanami rzeczy, o których w tych wyrażeniach mowa (do których te wyrażenia „się odnoszą” ),przykłady pojęć semantycznych: pojęcia oznaczania, spełniania, definiowania, oraz pojęcie prawdy;istotną przyczyną trudności, jakie powstały podczas prób cahrakteryzowania treści pojęć semantycznych, był fakt, że nie zdawano sobie sprawy z tego, że język w którym się mówi, nie musi pokrywać się z językiem o którym się mówi – uprawiano semantykę języka w tym samym języku i w ogóle zachowywano się tak, jak gdyby na świecie był tylko jeden język – nie uwzględniano zatem relatywnego charakteru pojęć semantycznych; uwaga: pojęciaz zakresu semantyki nie mieszczą się w ramach języka, którego dotyczą!należy zatem:

po pierwsze: zacząć od opisu języka przedmiotowego, którego semantykę zamierzamy uprawiać, który jest zatem przedmiotem naszych rozważań

opis ten powinien zakładać m. in. wyróżnienie znaków podstawowych, podanie regół definiowania, na mocy których można wprowadzić do języka nowe znaki, wskazanie wyrażeń zwanych zdaniami oraz zdań podstawowych, czyli aksjomatów, sformułowanie regół wniooskowania;

nie każdy język da się w ten sposób (tj. czysto strukturalnie) opisać – dokładnie rzecz ujmując potrafimy podać taki opis tylko w przypadku języków sformalizowanych – zatem metodami ścisłymi potrafimy uprawiać jedynie semantykę języków sformalizowanych (obecnie jedynymi językami o określonej strukturze są sformalizowane języki różnych systemów logiki dedukcyjnej);język jest językiem sformalizowanym, gdy przy określeniu jego struktury odwołujemy się wyłącznie do formy wchodzących w grę wyrażeń;po drugie – należy skonstruować język, na gruncie którego będziemy uprawiać semantykę dango języka (w którym będizemy mówili o języku przsedmiotowym) czyli metajęzyk;

uwaga: metajęzyk musi być bogatszy niż język przedmiotowy! (np. każde zdanie występujące w języku przedmiotowym musi również występować w metajęzyku)
METAJĘZYK = język przedmiotowy + nazwy zdań języka przedmiotowego + terminy nauki o strukturze języka (morfologii języka),

Uwaga: problem zdefiniowania prawdy zyskuje jednoznaczny sens i może być rozwiązany w sposób ścisły jedynie dla języków, których struktura została ściśle określona! Język potoczny (codzienny) z pewnością nie spełnia tego warunku! Poza tym jest językiem zawierającym liczne, nierozwiązywalne sprzeczności, prowadzące do problemów w w rodzaju antynomii kłamcy.
Przeszkodą w zdefiniowaniu pojęcia prawdy w ramach języka potocznego jest zatem UNIWERSALIZM

(UNIWERSALIZM – tj. język ten oprócz swoich wyrażeń zawiera również ich nazwy, a także terminy semantyczne, takei iek jaermin „prawdziwy” , odnoszące sie do zdań tego języka (a więc – język potoczny nie spełnia wymogu wyraźnego rozdzielenia języka przedmiotowego i metajęzyka, jest jezykiem semantycznie zamkniętym i samoodnośnym, w tym sensie, że o wyrażeniach języka potocznego można mówić nie wychodząc poza jego ramy – czyli nie trzeba posługiwac się metajęzykiem – ponieważ sam język potoczny zawiera już pojęcia semantyczne; tu właśnie leży źródło nieprzezwyciężalnych sprzeczności – w rodzaju antynomii kłamcy – pojawiających się w ramach języka codziennego);

Ścisłą definicję prawdy można najprościej i najnaturalniej uzyskać korzystając z innych pojęć semantycznych, np. pojęcia spełniania, jednak metajęzyk musi być – jak zostało już powiedziane wyżej – istotnie bogatszy;warunek „istotnego bogactwa” jest konieczny i wystarczający dla skonstruowania zadowalającej definicji prawdy jak i innych pojęć semantycznych Wtedy i tylko wtedy można skonstruować w metajęzyku formalnie poprawne i rzeczowo trafne definicje pojęć semantycznych, gdy metajęzyk zaopatrzony jest w zmienne wyższych typów logicznych niż wszystkie zmienne języka, stanowiącego przedmiot badań.Tarski: jesteśmy teraz w stanie trafnie zdefiniować pojęcia semantyczne przy pomocy pozostałych pojęć metajęzyka – przy konstruowaniu żądanych definicji na pierwszy plan należy wysunąć pojęcie spełniania
– dlatego że da się je łatwo zdefiniować,
– dlatego, że do pojęcia spełniania dadzą się łatwo sprowadzić inne pojęcia semantyki (z pojęciem prawdy włącznie)wniosek: w ten sposób (dzięki określeniu warunku istotnego bogactwa) zadanie ustalenia podstaw naukowej semantyki (sformułowane w rozdziale „O ugruntowaniu naukowej semantyki” ) można uznać za całkowicie rozwiązane!

Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart