POsman /melodia - znane szanty/

W Sejmie znowu od rana,
Ciągle słychać POsmana,
Bez potrzeby piekielnie się drze,
Choćby ręce pomdlały,
Patrzą wciąż wilcze gały,
POsman mówi: "Głosujcie na MNIE.

Trzeba kręcić te lody,
Choć rzucali wam kłody,
A do kasy to ciężko się szło,
Trzeba wiedzieć od dziecka,
Tu dokładność niemiecka,
Awangarda, elita peło."

A czasami się zdarzy,
Że się POsman rozmarzy,
Jak to aktor gdy stoi wśród braw,
I obserwuj go bacznie,
Wnet opowieść swą zacznie,
Siada w kącie na jednej z dwóch szaf.

Opowiada o Peru
I że z życia spaceru,
śmieszną czapeczkę przywiózł on sam,
O Beacie płaczliwej,
I o Julii uczciwej,
I że Janusz to prostak i cham.

A gdy spytasz go tylko,
O czym marzył przed chwilką,
I w czym właśnie zatopił swój wzrok.
"Gdy do Gdańska znów trafię -
Będę siedział w mej szafie
Bo najlepszym kompanem jest mrok."