WYZNANIA MOLA KSIĄŻKOWEGO

Pamiętam, że z braćmi, jako gówniarze, braliśmy udział w misterium wieczornego czytania książek przez mamę. Oj co to były za wieczory, które kończyło klapnięcie zamykanej książki, prośby o jeszce jedną stronę lub do końca rozdziału, kąpiel, paciorek i spanie. W czytaniu były śląskie baśnie Morcinka, W pustyni i w puszczy, Andersen, Szelburg-Zarembina, Konopnicka, Amicis, Rodari, Porazińska.
Sam nie czytałem swoim dzieciom książek, bo mam jakąś genetyczną wadę i przy głośnym czytaniu zaczynam po pewnym czasie ziewać, a w końcu przysypiać. Mogę natomiast opowiadać. Oczywiście były bajki dzieciństwa opowiadane do znudzenia, tak że w końcu wprowadzałem zmiany, ale szybko ukonstytuowała się dwuosobowa KCB (Komisja Czystości Bajek), która bardzo pilnowała poprawności sprzedawanej 'narracji'. Dlatego potrzebą chwili było wymyślanie bajek, których KCB nie mogła znać, bo nawet ja zaczynając opowiadać nie wiedziałem gdzie zawędrujemy w opowiadaniu. Bohaterami wymyślanych bajek były mówiące i odczuwające jak ludzie zwierzęta, przedmioty, a największe wrażenie robiło zdezelowane Cinquecento stojące w kącie podwórza, które czekało na przyjaźń (czy wiesz sigmo z kogo zrzynałem?). Przebojem była bajka o opuszczonej babci mieszkającej na uboczu, która w opinii dorosłych, a zatem i dzieci była baba-jagą. Po bliższym poznaniu okazało się, że jest samotną istotą i za sprawą podszeptu chochlika wzięła pożyczkę, nie, nie unijną, i założyła kawiarenkę internetową...
Potem dzieciaki podrosły i zaczęły same czytać i wtedy natrafiłem na absolutny hit, który został zaczytany tak, że z książki pozostał stosik mocno wyjedzonych z brzegu a luźnych kartek, a w nasze domowe porozumiewanie weszły całe frazy wymyślone przez autorkę.
A hitem tym była książka Beaty Krupskiej "Sceny z życia smoków".

Jak mówiła w chwilach radości moja Mamusia- serce mi rośnie - gdy to czytam.Jak to dobrze,że  nie ma "środka" przeciw molom książkowym.Serdecznie pozdrawiam.

"Nie lękajcie się!" J.P.II

Pan Butenko jest niezwyklym czlowiekiem, nie tylko ilustratorem, ale rowniez scenarzysta, projektantem lalek i wystrojow w teatrach lalkowych.
Kto jeszcze pamieta, ze kiedys w Polsce byly przecudowne teatry lalkowe?
Z nastalgia pozdrawiam.

"Kto nie był buntownikiem za młodu, ten będzie świnią na starość" Józef Piłsudski

Przecztałem set książek,wartościowo cenię je za coś co mi jest bliskie. Nie wielbię daty, ni osoby,liczy się podobieństwo do mojego toku rozumowania. 20 lat temu poleciłbym Jesień w Pekinie, dziś z pewną nieśmiałością, poddałbym Pana Tadeusza z dopiskiem powyżej lat 40.Jeden wielbi historię ,drugi geografię, trzeci los ludzkiego kurestwa.
Stąd powtórzę za autorem:ciężko coś polecać.

ale czasami coś spasuje.

Czekałem na dworcu i w kiosku kupiłem 'Koniec drogi' Johna Bartha. Trafił do mnie, więc potem był 'Bakunowy faktor' przepyszna książka w stylu 'Pamiętnika znalezionego w Saragossie' Potockiego, a niedawno 'Ostatnia podróż Sindbada Żeglarza' i z niej cytat.

Urodziwi i uprzywilejowani - odezwała się, jakby zwracała się do samej nocy - którzy w ogóle nie wyobrażają sobie bycia innymi. Wydaje się im, że starsi wybierają starość z powodów tak tajemniczych jak te, dla których decydują się na chorobę lub brzydotę. Słudzy wierni albo zuchwali, zawszawieni żebracy, opici winem głupcy, szczodrobliwi, choć kapryśni patriarchowie - urodziwym i uprzywilejowanym wydaje się, że wszyscy dookoła nich sami wybrali, albo Allach im nakazał, rolę pomniejszych postaci w historii, w której oni, urodziwi i uprzywilejowani, są bohaterami.

Natomiast spore wrażenie zrobiły na mnie książki  Roberta McLiama Wilsona "Zaułek łgarza" i "Ulica marzycieli".
Książki dające się dobrze czytać i pomimo innego anturażu (Irlandia wraz z jej problemami katolicko-protestanckimi) bohaterowie reagują w znajomy nam sposób.
Zaskakujące jest podobieństwo losów Irlandii i Irlandczyków, żyjących w cieniu wielkiego sąsiada o innym języku i religii. Bogatym i jędrnym językiem autor opisuje losy bohaterów na tle skomplikowanej sytuacji wyznaniowo-politycznej, dając nam kawałek krwistej powieści, jakże innej od popularnych powieścideł amerykańskich, gdzie bohaterowie nie mają zahamowań... ba! nawet nie myślą i nie czują tylko działają.

Dzieciństwo.Stare dzieje.Nieprawomyślne pochodzenie,nijak nie pasujące do nowego,wspniałego ustroju.Naturalne,bo wrodzone stosowanie reguł,które tak pięknie w ówczesnym "Przekroju" upowszechniał Profesor Kamyczek.I ta pasja czytania- bo w wybranych przez Rodziców książkach nie prześliznęła się żadna,która nie dawałaby wglądu tylko w ten cudowny,dobry świat.I czytanie pod kołdrą,po kryjomu,żeby tylko więcej.To się wdrukowało. Dlatego tak trudno teraz żyć i patrzeć  i słuchać bez zdziwienia,bez poczucia wyalienowania.Dlatego,jak w dzieciństwie-gdy jeszcze nie było telewizji- usiąść  z książką w ręku i znaleźć się tam, gdzie ja chcę,gdzie nikt nikogo nie obraża,nie kłamie,nie rani mego serca.Komu tego nie wdrukowano -jakże ubogi jest.

"Nie lękajcie się!" J.P.II

Wy miłośnicy książek. Wasze pisanie czyta się z wyraźną przyjemnością i to chyba z powodu długotrwałego zatapiania nosa w to, co tytułowe mole lubią najbardziej ;)