"Błogosławiony człowiek,
który nie idzie za radą występnych.
Nie wchodzi w drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców" (Ps 1,1).

Panie Wojewodo Pomorski!
Panie Prezydencie Miasta Gdańska!
Bracia Kapłani z Księdzem Infułatem Stanisławem, Proboszczem Bazyliki Mariackiej!
Kombatanci żołnierskich dróg ku Niepodległej!
Czcigodne poczty sztandarowe!
Przedstawiciel władz państwowych i samorządowych!
Bracia i Siostry - wierni dziedzictwu 11 listopada!

Afera w Austrii jest kolejnym dowodem na to, że Kościół na Zachodzie Europy, jeśli ma przetrwać potrzebuje błyskawicznej romanizacji. A ta jest możliwa tylko jeśli wcześniej dokona się jego polonizacji. I powoli zaczyna się to już dziać.

Serbowie w ramach swojego obszaru zasiedlenia etnicznego w sposób szczególny wyróżniają trzy regiony, określając je za pomocą czytelnych porównań. To Serbska Sparta - Czarnogóra, Serbskie Ateny - Wojwodina, i najważniejsze - Kosowo, czyli Serbska Jerozolima. Porównania te dobrze oddają rolę i charakter tych ziem. Czarnogórcy słyną ze szczególnej waleczności, ich ziemia nigdy nie uległa Turkom. Do Wojwodiny - by tam rozwijać się we względnej swobodzie - udała się z Kosowa serbska elita intelektualna, gdy turecki okupant życie Serbów czynił nie do zniesienia.