Winni są zawsze ci sami

Jako, że marszałek Komorowski znalazł się w trudnej i niepewnej sytuacji, co do wyników wyborczego

starcia z Jarosławem Kaczyńskim, poza uaktywnieniem Owsiaka odżywać zaczyna stworzony przez koalicję; media-salon-PO, sztuczny mit „straszliwej IV RP”, a jego symboliczną ofiarą jest oczywiście śp. Barbara Blida, którą znowu postanowili się posłużyć się cyniczni nekrofile.

 Za czasów „krwawej junty”  Jarosława Kaczyńskiego o tym, że wieje grozą i na Polaków padł powszechny strach można było przekonać się tylko włączając telewizor czy otwierając gazety. Poza tym na ulicach panował dziwny spokój, a wyglądając przez okno można było ze zdziwieniem stwierdzić, że słońce tak jak dawniej wschodziło na wschodzie i zachodziło na zachodzie.

Choć od śmierci Barbary Blidy minęło już ponad trzy lata to możemy dzisiaj porównać sobie podejście salonowych mediów, dziennikarzy i polityków do dwóch kwietniowych tragedii. Tej z 2007 roku i tej z 10 kwietnia roku bieżącego.

W pierwszym przypadku było oczywiste, że Kaczyński i Ziobro mają krew na rękach, a wersja nieszczęśliwego wypadku była spychana na ostatnie miejsce. Nawet dzisiaj mało osób wie, że Barbara Blida nie dysponowała ostrą amunicją, a nabój, z którego do siebie strzeliła należał do tak zwanej „bezpiecznej” amunicji niepenetrującej, która nie posiada pocisku z metalowym płaszczem, lecz coś na kształt woreczka wypełnionego kulkami.

Wiedząc, że ów nabój reklamowany jest, jako taki, który nie zabija, a tylko obezwładnia, śmierć Barbary Blidy była nieszczęśliwym wypadkiem podczas próby samookaleczenia się i wywołania skandalu. Ktoś, kto świadom tego, jaką broń i amunicje posiada, strzela do siebie, nie może być posądzany o próbę samobójstwa.

Do dziś jednak sączy się do opinii publicznej wątpliwości i podejrzenia. Jeżeli już Kaczyński i Ziobro osobiście Barbary Blidy nie zabili to sprawa jest tajemnicza i w najlepszym dla wrażych pisowców przypadku zawiodły służby popełniając mnóstwo błędów organizacyjnych i proceduralnych.

Inaczej sprawy się mają, gdy chodzi o katastrofę smoleńską, która była wielką tragedią narodową.

Tu te same media, dziennikarze i ci sami politycy od początku zwalczają wszystkie wersje katastrofy, które wykraczają poza przyjętą na samym początku wersją wypadku spowodowanego błędem załogi.

Mówienie przez zwykłego Polaka stojącego pod prezydenckim pałacem o tym, że Tusk ma krew na rękach stało się wielkim ogólnopolskim skandalem, a nie było skandalu wtedy, kiedy media i politycy, w krwi Barbary Blidy unurzali z premedytacja ręce Kaczyńskiego i Ziobry.

Wtedy cała Polska ekscytowała się dzięki medialnej kampanii, filmikiem nakręconym przez funkcjonariuszy podczas wizyty w domu Blidy. Dzisiaj filmik nakręcony na miejscu katastrofy w Smoleńsku, mediów i dziennikarzy już tak nie zajmuje.

Komisja Kalisza od trzech lat z braku dowodów na zbrodnię PiS-u, piętnuje brak profesjonalizmu funkcjonariuszy i fatalną organizację całej akcji.

O jakości organizacji smoleńskiej wizyty i współpracy dyplomacji polskiej i rosyjskiej w akcji poniżenia głowy polskiego państwa, w mediach kompletna cisza.  

Nawet nie porównując skali owych dwóch tragedii widać jak na dłoni to, że stosowane są dwie miary w ich ocenie.

W pierwszym przypadku próbuje się na siłę przypisać odpowiedzialność znienawidzonej przez salon partii i jej politykom. W drugim przypadku bez skrupułów obarcza się winą nawet same ofiary z głową państwa na czele.

Przykładem podłości i moralno-etycznego dna salonu niech nich tu będą dwie wypowiedzi Waldemara Kuczyńskiego:

„Piszę bez ogródek i proszę wszystkich, których to może urazić o wybaczenie. Otóż Pani poseł i minister Barbara Blida to pierwszy trup paranoi, która od dwu lat rządzi Polską.”

Kwiecień 2007r.

   „Załamał się formalny system dowodzenia statkiem powietrznym. Dowódcą statku został prezydent Lech Kaczyński, a dowódcą operacyjnym gen. Błasik”

Czerwiec 2010r.

Fakty dla salonu nie istnieją. Winni są zawsze ci sami.