Powrót sekretarzy PZPR

- Żaden gąsiorek,
choćby ze stuletnim węgrzynem, nie udelektowałby mnie tak swym widokiem!

Oczywiście imć pan Onufry Zagłoba herbu Wczele wypowiadając
te słowa nie miał bynajmniej na myśli posła Platformy Obywatelskiej, Roberta Węgrzyna,
lecz zacne wino i pannę Basieńkę, która wdzięcznie wywijała lekką polską
szabelką.

Mnie jednak udelektował i rozbawił poseł Węgrzyn i to nie
jego wyznaniem, że wraz z Andrzejem Czumą oddaliby się z przyjemnością pasji
podglądactwa nakierowanej na lesbijki.

Ja wiem, że to sprawa poważna, bo ta dewiacja seksualna
fachowo zwana wojeryzmem, to odmiana parafilii, w której preferowanym sposobem
osiągania satysfakcji seksualnej jest podglądanie praktyk seksualnych innych
osób oraz wykonywaniem w tym czasie masturbacji, ale odłóżmy zamiłowania i
preferencje seksualne posłów PO na bok.

Mnie najbardziej rozbawiła naiwność i głupota posła
Węgrzyna, który chichrał się w towarzystwie podstępnego redaktora Knapika z
TVN24 nie zdając sobie zupełnie sprawy z tego, że pan redaktor najwyraźniej
został już przeprogramowany w okazywaniu przyjaznych uczuć na zupełnie inny
kierunek. Polityk, który instynktownie nie wyczuwa znaków czasu i nadchodzących
zmian to żaden polityk i dobrze tak posłowi Robertowi Węgrzynowi.

Tak mówiąc szczerze to nie wypowiedział on żadnych bardziej
skandalicznych słów niż jego koledzy Palikot czy Niesiołowski. Problem w tym,
że czasy biegania po studiach TVN24 ze świńskim łbem ku radości pana Waltera
odchodzą w dramatycznie szybkim tempie, proporcjonalnym do tempa spadku notowań
partii Donalda Tuska i zabawnego posła Węgrzyna.

Wężyk z TVN-owskiej sprężarki został już jakiś czas temu
odłączony od Platformy Obywatelskiej i podłączony zupełnie w inne miejsce i
dlatego poseł Węgrzyn po swoim subtelnym dowcipie, zamiast poszybować dumnie
pod sufit walnął z braku powietrza na sejmowa posadzkę.

Teraz przyszedł czas na zlokalizowanie otworu, w który
tłoczyć będzie powietrze załoga z ulicy Wiertniczej. I tu warto posłużyć się
sondażami.

 Ja wiem, że ktoś puknie
się w czoło i zaraz powie, że polskie ośrodki badania opinii publicznej to
ewenement na skalę światową w sensie negatywnym. Oczywiście ten ktoś będzie
miał rację gdyż w cywilizowanym świecie ktoś, kto myli się tak bardzo i tak
często już dawno by zbankrutował z powodu braku zleceń. Skoro w Polsce jest
odwrotnie i ci najbardziej mylący się mają największe wzięcie to i my ich
„badania” możemy jakoś rozsądnie wykorzystać.

Nie trzeba być wybitnym socjologiem by stwierdzić, że
medialna para i uśmiech establishmentu PRL-bis zwanej III RP idzie w gwizdek
SLD, czyli, jak to w naszej dwudziestoletniej historii się przyjęło, w stronę
rządową okrągłostołowego geszeftu. Dwie historyczne i antysystemowe próby
złamania tego ping -ponga komunistów z „konstruktywną opozycją” zostały
udaremnione z udziałem mediów, służb specjalnych i lewackiej międzynarodówki.
Tak było z sześciomiesięcznym rządem Olszewskiego i podobnie zakończyła się
wyborcza wpadka salonu i dwuletnie rządy PiS-u.

Nie da się już ukryć, że znowu nadchodzą czasy sekretarzy i
absolwentów Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie.

 Stałym ekspertem od
wszystkiego goszczonym z honorami w telewizyjnych studiach z TVN24 na czele
staje się Leszek Miller, były I Sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w
Skierniewicach. Oczywiście nikt już mu nie wypomina startu w wyborach z list
Samoobrony oraz tego, że krzątał się swego czasu przy „moskiewskiej pożyczce”,
dzięki której KPZR ze środków KGB pomagała skutecznie przeobrazić swoich
polskich pachołków z komunistów w socjaldemokratów.

Jeżeli zaś chodzi o speca od wojskowości to nikt się na tym
lepiej nie zna jak I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy, Janusz
Zemke, który swoją zawrotną karierę zaczął robić po śledztwie w sprawie śmierci
Jerzego Popiełuszki. Wszak to na jego terenie doszło do tej zbrodni, a zasługi
I-go sekretarza w sprawie jej wyjaśnienia do dziś owiane są tajemnicą.

W sprawach ekonomicznych i nie tylko udziela się coraz
częściej w mediach I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Białej Podlaskiej,
ostry jak brzytwa Józef Oleksy, niedoszły ruski szpieg o pseudonimie „Olin”.

Jest jeszcze niezatapialny europejczyk, a nawet światowiec,
Aleksander Kwaśniewski, któremu nie jest w stanie zaszkodzić dosłownie nic.
Kilkakrotnie pijany jak furman, nawet na cmentarzu pomordowanych polaków w
Charkowie, dalej bryluje w mediach, jako autorytet.

Po jego komunistycznej przeszłości nie ma już śladu. No może
tylko wnikliwi znawcy rozpoznają jego czerwone wnętrze po atawizmach, jakie
jednak pozostały. Demaskuje go to fanatyczne zamiłowanie do zegarków podobne do
zbiorowego hobby sowieckich sołdatów z czasów ostatniej wojny. 

To są ludzie rozdający na lewicy karty, a nie jak niektórzy
sądzą dostawca darmowych jabłek i ciągnący jak Pudzian ciężarówki, Grzegorz
Napieralski, najmłodszy z wymienionych wyżej, ale mentalnie sekretarz PZPR cała
gębą.

Ośmielę się dojść do wniosku, że Magdalenka i okrągły stół
to porozumienia bardziej trwałe niż niektórzy dotąd sądzili, a gwarancje ich
trwania wykraczają niestety poza naszą nadwiślańską krainę.

Są tak silne i mocne, że nie przemoże ich nawet
najwspanialsza demokracja w polskim wydaniu.

Wydaje się, że Polakom do wybicia się na prawdziwą wolność,
niepodległość i suwerenność pozostał tylko wariant egipski, a i to wcale nie
musi wypalić.

Wszystko zależy od tego, kto stanie na czele i czy
przypadkiem nie będzie to jakiś kolejny skok przez płot w wykonaniu jakiegoś
zatrudnionego i zadaniowanego naturszczyka.  

A z drugiej strony ciekawe czy Polaków jeszcze stać jest na
jakiś zryw? Czy jest to możliwe w kraju, w którym spadkobiercy hołoty, która
przyszła do nas ze wschodu uczą nas dziś stylu, tak jak córka Jaruzelskiego, a
Jolanta Kwaśniewska uczy nas dobrych manier i tego jak jeść bezy?

Artykuł opublikowany w Warszawskiej
Gazecie (7/2011)