Chruściel i czołgi

Zastanawiałem się wiele razy, co by było, gdyby Powstanie Warszawskie nie wybuchło… faktem niezbitym jest, że Sowieci zdecydowanie nawoływali do wybuchu, angażując do tego całą machinę propagandową, poprzez radio, poprzez zrzucane ulotki, po wybuchu natychmiast zmienili front, zaczęli, po pierwsze zaprzeczać, że w ogóle wybuchło jakieś powstanie, potem przyznali, że istotnie , była jakaś niewielka strzelanina, potem płynnie przeszli do wersji, że sanacyjno – faszystowska klika postanowiła we współpracy z Niemcami zniszczyć robotniczą Warszawę i zlikwidować klasę robotniczą.

Zastanawiająca jest rola Chruściela, wielu podejrzewa, że był sowieckim agentem. To on bezpośrednio spowodował wybuch powstania meldując Borowi, że sam osobiście wybrał się rowerem na przedpola Warszawy i widział wjeżdżające tam czołgi sowieckie. Na tej postawie właśnie Bór wydał rozkaz, którego nie było już jak odwołać, z racji inercji systemu powiadamiania.’

Co by było, gdyby……

Tu powinno nastąpić tradycyjne wyliczenie, że nie zginęłoby 200 tysięcy ludzi, nie wyginęliby akowcy, nie zburzono by miasta... To najłatwiejsze. Tak piszą wszyscy i jeszcze są zachwyceni własną przenikliwością. Czy jednak nie jest prawdopodobne, że ta zagłada nastąpiłaby i tak? Hitler już w zimie mówił, że Warszawę należy zniszczyć przy pierwszej nadarzającej się okazji. Nie ma co wątpić że taki rozkaz by wydał. Skoro wydał rozkaz zniszczenia Niemiec ( Niemiec!!! Bo, przegrywając, okryły się hańbą nie do zmazania!), to miałby się wahać przy Warszawie? Tuż przed Powstaniem Niemcy ogłosili brankę wszystkich młodych ludzi do kopania rowów. Co by się z nimi stało? Zastanawia analogia - wszystkie polskie powstania wybuchły właściwie czymś sprowokowane, były w istocie próbą uniknięcia czegoś gorszego- rozwiązania korpusu Madalińskiego, wysłania wojsk polskich do tłumienia powstania w Belgii, branki i zesłania setek tysięcy młodych ludzi przez Wielopolskiego… tego nie pamiętamy, powtarzając z lubością stereotypy o szaleńcach, którzy rzucali się z szabelką na potęgi zaborcze. Pytanie, co by było, gdyby tych powstań nie było? Może nie było by Polski, jaka znamy? No, a może była by i to zamożna, jak są dzisiaj Czechy, które nigdy nie miały partyzantki, bo Niemcy zabronili??

Czy Warszawa mogła uniknąć zniszczenia? Obawiam się, że nie! A w dodatku okryłaby się piętnem tchórzostwa, a Wajda miałaby pełne prawo robić filmy o paniczykach z AK stojących z bronią u nogi, ku oburzeniu zdrowego trzonu narodu skupionego w Gwardii Ludowej. To znaczy, takie filmy robił i tak, jak „Pokolenie”, ale przynajmniej wiemy, że było to ohydne kłamstwo. A tak, byłaby to prawda.

W Wilnie partyzanci z AK wspólnie z sowietami wyzwalali swoje miasto, przez jeden dzień panowało braterstwo broni i wspólne patrole, aż przyszedł prikaz, oficerów zabito, żołnierzy wysłano na Sybir, albo, przy odrobinie szczęścia wcielono do LWP. Nie ma najmniejszego powodu, by przypuszczać, by w Warszawie było inaczej. Nie miało najmniejszego znaczenia, co by zrobili akowcy. Mieli zginąć w walce z Niemcami albo rozstrzelani po wyzwoleniu przez Sowietów. To był ich wybór. I nie mieli oni większych złudzeń, bo wieści z Kresów już dotarły do sztabu. Musieli by odpowiedzieć chaotycznym ogniem na ponowienie próby branki, Lub rozpoczęcia niszczenia miasta, w tym przypadku nie mieliby szansy na zaskoczenie. Bór zupełnie słusznie obawiał się zostania drugim Skrzyneckim, który zaprzepaścił realna szansę i zmarnował mobilizacyjny wysiłek tysięcy ludzi.

Ci, którzy dzisiaj z oburzeniem i wzgardą mówią głupocie powstania, pisaliby wówczas o haniebnej bierności i tchórzostwie, za którą właściwie słusznie Armia Radziecka wymierzyła surową sprawiedliwość.

Powstanie było straszliwa klęską, ale niczym innym stać się nie mogło. To było już postanowione, zanim Chruściel zameldował o tych czołgach, których nie widział, bo nie mógł.

http://seawolf.salon24.pl