MÓW O MIŁOŚCI DO POLSKI TAK ABY ZDRAJCY ZADRŻELI

Mów o miłości do Wilna

Mów o miłości do Lwowa

Jak skrzydła Białych Orłów

Niech szumią twoje słowa

Niech się mordercy tłumaczą

Z popiołu i polskiej krwi

Nikt nie zabije pamięci

Minionych lat oraz dni

Jak nam zostawić bliskich

I próchno świętych kości

Jak nam podeptać pamięć

Dumy i polskiej wolności

Orlęta będą nad Lwowem

Pilnować swojego gniazda

Póki płonie na niebie

Czerwona śmierci gwiazda

A nocą upiory Wołynia

Na kresach niech rozpalają

Wielkie łuny pamięci

Które wciąż spać nie dają

Tym co podstępnie nocą

Nieśli nam wilcze prawo 

I podpalali nam Polskę

Ręką zdradziecką i krwawą

Mów o miłości do Polski

Mów o Ojczyźnie i dumie

Niech nam nie pisze historii

Ten który kochać nie umie

Niech nam piachem skrwawionym

W oczy boleśnie nie  ciska

Ten co się bawił Katyniem

W dyplomatyczne igrzyska

Pamięć narodu jest wieczna

I każde kłamstwo obali

Smoleńsk zostanie na zawsze

Hańbą w tych co kłamali

Mów o miłości do Polski

Tak by wszyscy słyszeli

Tak aby zdrajcy Ojczyzny

Od tej miłości zadrżeli

By krzyża już nikt nie chował

Gdy Naród przed Bogiem staje

Prawda niech płonie zniczem

Dawnym żałobnym zwyczajem

I niechaj tych co szydzili

Ogień tej prawdy zaboli

I niech ta prawda swą siłą

Tych co zwątpili – wyzwoli!