W BESKIDACH JESIEŃ...

w Beskidach jesień…

kończy się kolejny rok nowego wieku

przyjrzyj się harmonii którą Bóg stworzył

przyjrzyj się jego prawom

szalony człowieku…

babie lato na ostach srebrzy się nitkami

lęk w cieniu terrorystów w kurzu historii

pod gruzami pogrzebana nadzieja

wiara jak nie zdobyte niebo

ponad naszymi głowami…

w Beskidach jesień…

krwawych liści zawierucha

las pod tchnienie halnego

gra fugę jak Bacha organy…

w białych prześcieradłach

będą niedługo zasypiały Beskidy

spraw Panie by to nie były

skrwawione bandaże i rany…

moje serce jak złamane skrzydło

jak ptak strwożony

wzlatuje nad codziennością

z bolesnym trzepotem

człowiek odarty z miłości

znów świat podpala nienawiścią

co będzie z nami jutro

co będzie z nami…potem…

w Beskidach jesień…

posypały się wielobarwne witraże

od północy wieje na przestrzał

przez przełęcz przejmującym chłodem

palą się gdzieś miasta i kościoły

słońce unurzane w krwi świata

zanim odejdzie za wieżyce świerków

krwawi się we mnie zachodem…

sójki już przyleciały

z wiadomością o zimie

strach zadeptywany szybkimi krokami

szeleści jak liście pod stopami…

przez mikroskopy

ludzie przyglądają się śmierci

Chryste! skurczony z bólu

w przydrożnej kapliczce

zmiłuj się nad nami…

listy i słowa jak dawniej

nie przynoszą już nadziei

zakażone nienawiścią

roznoszą lęk i cierpienie

sarna którą zranili myśliwi

uciekła z płaczem w las

przeklinając człowieka

śmiertelnym milczeniem…

w Beskidach jesień…

kończy się kolejny rok

nowego wieku

przyjrzyj się harmonii

którą Bóg stworzył

przyjrzyj się Jego prawom

szalony człowieku…