Karpiniuk

W Sejmie Najjaśniejszej Rzeczpospolitej spośród 460 zasiadających tam posłów sporo jest osób niekompetentnych, leniwych, przypadkowych, bo powołanych z racji popularności zdobytej w tok- szołach, czy z racji uprawiania tak nietypowych i dziwnych dyscyplin sportowych jak na przykład kobiecy boks.

Jest też kategoria posłów, których nazwać można zwykłymi chamami i zadymiarzami. Gdyby pomieszczenia sejmowe dla jasności opatrzyć odpowiednimi tabliczkami to mielibyśmy drzwi prowadzące do  „impertynentów”, „leni”, „chamów”, „narcyzów”, „oratorów” i „wodolejców”. Jest jednak jeden parlamentarzysta, który nie mieści się w tych wszystkich szablonach i gdzieś na końcu sejmowego korytarza powinny znajdować się drzwi, a na nich tabliczka z napisem „Poseł Sebastian Karpiniuk”.

Ten młody człowiek budzi moją wyjątkową odrazę i obrzydzenie. To taki współczesny Pawka Morozow, który dla kariery i przypodobania się swoim liderom podejmie się każdego świństwa i dokona każdej niegodziwości. Obserwując niepokojący, błędny i pełen nienawiści wzrok posła PO zastanawiam czy istnieje dla niego jakaś granica? Czy jest w nim, choć odrobina człowieczeństwa, która szepnie mu do ucha „Sebastianie dość?.

Póki, co Karpiniuk świetnie sprawdza się w komisji śledczej do spraw pogoni za pisowskim króliczkiem. Przechodzi tam w hipokryzji i zakłamaniu samego siebie.

Obawiam się jednak, że ten wyjątkowo młody i bezczelny poseł pójdzie w przyszłości za każdym znaczącym przewodnikiem stada. Jego ambicje zapewne nie kończą się na wykonywaniu zleconej brudnej roboty. Myślę, że władze PO jeszcze nie zdaje sobie sprawy, jaką żmiję hodują na swojej piersi. To, co wyniosło PO do władzy, równie skutecznie ją zniszczy. Kiedy nienawiść przesłania ostre widzenie, a na ustach hasła miłości to już tylko kilka kroków do upadku i kompromitacji.