Swój do swego, czyli Borusewicz w Moskwie zacieśnia

Wiadomość z Rzeczpospolitej :   ”Bogdan Borusewicz i Siergiej Mironow rozmawiali wczoraj w Moskwie o zacieśnieniu współpracy izb wyższych parlamentów Polski i Rosji, przede wszystkim o zaplanowanym na maj tego roku II Forum Regionów Polski i Rosji”(...).                                              
W Tok FM podano także opinię Mironowa, że z Senatem Polski współpracuje się znakomicie – lepiej nawet niż z senatami państw dawnego ZSRR.( Że Mironow czerpie korzyści z tej współpracy , w to nie wątpię, ale co my z tego mamy ?)                                                                                       Nie wiadomo czy Borusewicz z Mironowem już się gdzieś zacieśniali (w Pędzącym Króliku czy na Zieleńcu ?), lecz w przeszłości ciasna współpraca naszego Marszałka Senatu z jakimś Mironowem wydaje się prawdopodobna.
 

Obecny przewodniczący Rady Federacji Rosyjskiej Siergiej Michaiłowicz Mironow jest osobą nr.3 w Rosji i szefem opozycyjnej partii „Sprawiedliwa Rosja”, która to partia...popiera rząd Putina.  To taka osobliwostka rosyjskiej demokracji.
S.Mironow kandydował na prezydenta, ale na swoich spotkaniach wyborczych wzywał do głosowania na... Putina („wszyscy chcemy by prezydentem został W.Putin”). Tego nie byłby w stanie wymyślić najbłyskotliwszy kabaretowiec!
Przewodniczący Mironow dobrze się czuje w demokracji - można powiedzieć, że demokrację ma w genach bo jego tata także był za demokracją. Może nie taką żywiołową, anarchistyczną, lecz bardziej uporządkowaną.
Jako wysoki oficer KGB w Leningradzie Mironow senior zdawał sobie sprawę, że utrzymywanie gorsetu idiotycznej ideologii marksistowskiej jest najlepszą receptą na sprowadzenie ZSRR do smietnika historii. Dlatego był on autorem koncepcji „pierestrojki” (juz w końcu lat sześćdziesiątych !) i nowej roli policji politycznej.
Według niego nie powinna być ona tylko aparatem represji, lecz czynnie kształtować rzeczywistość. 

Jak pisze A.Golicyn („Nowe kłamstwa w miejsce starych”) w związku z tym zalecono:

„Przygotowywanie fałszywej opozycji, podczas wprowadzania
kontrolowanej demokratyzacji w reżimach komunistycznych,
która będzie tam wykorzystana do wytworzenia sprzyjających
warunków dla ujednolicenia działań z socjaldemokratami, wolnymi związkami zawodowymi i katolikami.(...)

Te przygotowania zostały ujawnione poprzez zarządzoną
reorganizację i reorientację KGB i służb bezpieczeństwa
krajów Bloku. Uzasadnieniem tej reorganizacji była
logiczna potrzeba prowadzenia spójnych wysiłków, przy zainstalowaniu
i prowadzeniu fałszywej opozycji,(...)

w szczególności wykorzystywać agentów wpływu, rekrutujących
się spośród wybitnych pisarzy, naukowców, przedstawicieli
związków zawodowych, narodowców (“nacjonalistów”) i przywódców
religijnych. Z dodatkowym naciskiem podkreślono potrzebę
wykorzystywania, dla celów politycznych, wpływowych
agentów między przywódcami różnych religii,(...)

Polska była w liczbie krajów, które odwiedził
Mironow, inicjator tej nowej roli politycznej bezpieki, o
czym zdecydował, gdy był szefem Wydziału Administracyjnego KPZR.”

W tym kontekście współpraca Borusewiczem z Mironowami nie potrzebuje dalszego zacieśniania, bo pozostaje ona „ciasna” od dziesięcioleci.

W miarę odsłaniania sie kolejnych faktów postać Bogdana Borusewicza, „legendy gdańskiej opozycji”, zaczyna przedstawiac się w coraz ciemniejszych barwach.
Dysponuje on pomnikowym życiorysem – działał równocześnie we w s z y s t k i c h opozycyjnych organizacjach Wybrzeża (Wolne Związki Zawodowe, Ruch Młodej Polski, KOR).                                                                                        Ponieważ nie pracował etatowo miał dużo czasu. Według A.Gwiazdy był skrytym, tajemniczym konspiratorem mającym dziwnych znajomych, ale posiadającym dostęp do drukarni. Nikt inny nie mógł pochwalić sie takimi możliwościami.

O strukturach KGB w Polsce mówi się półgębkiem, mało i niechętnie (nic dziwnego). Wiadomo, że takie struktury musiały być skoro urzędował (urzęduje ?) tu rezydent w randze generała, Choć SB współpracowała ściśle z moskiewską centralą. Rosjanie nie polegali wyłącznie na kolegach z polskiej filii.                                
W opinii więźniów politycznych, a także środowisk emigracyjnych Solidarności Borusewicz był człowiekiem KGB. On wyznaczył termin rozpoczęcia strajku w stoczni i osadził na jego czele Wałęsę. Strajk w Gdańsku miał być „wybuchem kontrolowanym” (wg.Gwiazdy) i prawdopodobnie rozpocząć proces „pierestrojki” w całym bloku komunistycznym. Nie wszystko przebiegło według scenariusza, wystąpiły liczne komplikacje a bratnie służby musiały się sporo napracować (pracują do dziś!) by proces „wyprowadzić na prostą”
 

Ale przechodząc od przypuszczeń do twardych faktów:
- Borusewicz „zagubił” tasmę z nagraniem publicznego wyznania Wałęsy o jego współpracy z SB.
-Formalnie kierując gdańskim podziemiem zlikwidował kompletnie prasę w Regionie Gdańskim. Było to   chyba ewenementem na skalę Polską . We wszystkich innych regionach Solidarności podziemna    prasa w stanie wojennym była wydawana mniej lub bardziej regularnie.
-Doprowadził do wyeliminowania ze struktur podziemnych odpowiadającego za kolportaż i bazę poligraficzną M.Kubasiewicza pomawiając go współpracę z SB.(Informacja dla młodszych internautów – M.Kubasiewicz był mężem Ewy
Kubasiewicz, która otrzymała najwyższy wyrok w stanie wojennym – 10 lat za kolportaż j e d n e j ulotki).           -
Do dziś nie wiadomo co się stało z 70 powielaczami przekazanymi przez Norwegów Borusewiczowi. Nikt ich nigdy nie widział na oczy.
-Natomiast powielacz przekazany z przez Borusewicza do Elbląga miał zainstalowaną pluskwę, dzięki której SB jak po sznurku dotarła do tamtejszych struktur.
-Jako szef podziemnej Solidarności w Polsce i jej agend za granicą Borusewicz dysponował funduszami stale napływającymi do Polski z różnych źródeł.
Nie były to sumy małe – w grę wchodziło kilkadziesiąt milionów dolarów.
Borusewicz konsekwentnie ignoruje wielokrotne wezwania do rozliczenia się z tych pieniędzy.
 

Temat „podziemnych” finansów do bezpiecznych nie należy. Dziennikarz, który się tym interesował popełnił samobójstwo.
Ale wciąż żyją liczni świadkowie matactw i działań Borusewicza.
Ten gość ma na swoim koncie wystarczająco dużo świństw by zostać marszałkiem. Starczyło by i na prezydenta. Wprawdzie pompowanie Borusewicza wciąż trwa – niedawno otrzymał niemiecką nagrodę „praw człowieka”, ale jego prezydentura nam nie grozi. Facet jest wyjątkowo niemedialny i ma trudności ze skleceniem paru zdań publicznie. Na avatara się nie nadaje