I przyjdzie Zajączek !

By zburzyć Ciemnogród. I będzie to miks Jaj Germańskich i Carskich.

Wszystko wyglądało jak zwykle, nic nie zapowiadało poważniejszych zmian. Pewien niepokój mogły budzić anomalie pogodowe, jednak nie można z tego robić wielkiego Aj Waj, bo przecież pomimo sporych opadów śniegu i tak nadciąga globalne ocielenie. Żeby nie rzec ciepluchowatość. Choć starzy i mądrzy ludzie widzieli poklatkowo niepokojące wtręty. Jednak nie wolno było mówić na głos, gdyż można było się narazić nie tylko na zarzuty Leporofobii ( vide - ]]>Leporidae]]> ), ale i na utratę znaczących wpływów na konto, tudzież zwyczajne wypieprzenie z zielonego lasu. W końcu zając jest bardziej ofiarą niż napastnikiem, a wszelkie pogłoski o kłapouchych lobbystach nie dość, że są grubo przesadzone, to jeszcze wyssane z brunatnego palucha. Który to wygrzebuje z niewymownych miejsc najbardziej paranoiczne fobie.

A przecież taki biedny zając spieprza zakosami. I choć miał swoje pięć minut w walce z Aborygenami, to wydaje się, że bardziej za nim gonią Charty, by go wystawić na odstrzał. A tu taka siurpryza ! Zając pospołu z wilkiem, po konsumpcji Czerwonego Kapturka, Babci – Emerytki z SB i Gajowego zasiadł w Radzie Lasu. I mało mu miejsca, chce być równym wiewiórce, niedźwiedziowi, mając krótsze przednie nóżki pragnie skakać wzwyż. Jednak w klasyfikacji końcowej liczy na punkty dodatnie za wiatry wiejące odwrotnie.

Pojawiły się już w lesie grupy, które za sam fakt bycia zającem chętnie przyjmują je do swojego gatunku. A jak jeszcze przyjdą dwa, albo trzy i więcej, bez przeciwiniepłciowych, to stanowiska kierownicze czekają. W niepamięć odeszły parytety, teraz zgodnie z obowiązującym „trądem” Unii Wszechlasów” mają być „parów-tety”. A co ?, Już nawet starożytne zające poszerzały naturę i niech nikt się nie odważy kierować je na leczenie u Baby Jagi. Ją na szczęście spalono w Piecu Postępu. Ku uciesze Lisa. Tego co chodził koło drogi.

Jeden taki wojowniczy borsuk, a może jeleń, przyznał się w Leśnej TV, że ma naturę zająca. Że tak naprawdę woli z kumplami pogryzać marchewkę przy lampce jagodowego soku, niż rozmnażać się z Panią Zającowi. Bo to tylko stres i bida okrutna potem. Jak te małe zajęczaki trza będzie wykarmić, a co gorsza, jak dziwnym trafem wybiorą drogę heretyków. Jakaż to przyszłość i wstyd zarazem. Co powiedzą Biedronki, z którymi tak się ładnie zające poukładały. W pobliskiej wsi okrutne larum kury, jaja i kurczaki podniosły.

Kogut się nie wypowiada, czai się na razie. Jemu obojętne co.., byle by… Nie dziwota, że żółte kulki czują się zagrożone wyparciem. Przez wiele wieków robiły za ikonę narodzin, a tu taki zając przyszedł z znienacka i robi furorę. Najwięksi wrogowie i oprawcy głaskają po futerku czule szpecą do słuchów, że oni nigdy, przenigdy nie polowali. Że zawsze za zającem murem stali. I tylko im mogli tego otwarcie powiedzieć. Gdyż był czas pogardy i polowania na zające. Okazuje się, że, jak się dobrze przypatrzyć na pewne portrety, kiedyś obowiązkowe, to każdy miał pewne uszy.

Może być taki pośród nas, co zakrzyknie –

Pieprzyć Zajączka !.

I tu zalecam ostrożność. Nie dość, że nie wypada z powodu okoliczności i nie należy „robić” mu zbyt dobrze. Lepiej go profesjonalnie oprawić ze skórki i sprawdzić co pod nią. A tam, jak zwykle nie zając, a mieszanka bydła z jagnięciem. Taka bolszewicka hybryda. Pyszczek gładki, a jak się zbliżysz za blisko, to macki uzębione jęzorem manipulacji i propagandy Cię wchłoną i przetrawią. Nie będzie to przygoda Jonasza. Choć ucieczka przed Bogiem zwykle się tak kończy.

Gdy z różnych powodów nie spełniasz swoje życiowej misji, marnujesz talenty i nie nawołujesz do zaniechania, nie tylko niegodziwości, to już jesteś za burtą człowieczeństwa. I nie licz, że dostaniesz drugą szansę. Wieloryby są na wymarciu, a rekiny krążą koło każdego z nas. Twa to więcej niż trzy dni i trzy noce. Sztorm nabiera siły, a statek nasz nabiera czerwonej i zdradliwej wody grzechem zaniechania. Ryba nie wypluje, gdy tak wygodnie trwać w jej trzewiach. Musi nadejść nieodwołalna kara.

Świat przez pokolenia nie jest godny skruchy. Nie liczmy na odwołanie kary póki nie ma w nas woli walki i chęci postu od dóbr doczesnych. Tylko tak możemy zerwać pęta i pojąć wolną Wolną Wolę. Wolność nieograniczoną, która prowadzi do wyboru Dobra. Gdy Wszyscy, począwszy od Króla zaczęli się modlić. Przy rozumnym pojęciu modlitwy.

A to tylko kasa, którą trzepie się na okrągło. Jak trzeba, to i uszatych się trzepie. I następnych w kolejce. A jest długa. Kogo tam nie ma ? Ze względu na świąteczny nastrój nie wymienię kolejnych kandydatów - …filii. Są jeszcze odmiany udomowione, króliczki. Nie tylko Playboya. Pocieszne „Trusie” o różowych oczach. Trzymane przez lata w klatce i zarzynane przy ważnych dziejowych okazjach. Teraz różowe oczka służą hipnozie argumentów z natury fałszywych.

Naszym milusińskim trzeba regularnie ścierać siekacze i pilnować, by ogonek za bardzo nie urósł.  Taki puszysty i miziaty, że aż miło. Aż trudno podejrzewać o złe intencje. A Stary Niedźwiedź mocno śpi. Za mocno, gdy w lesie zebrała się ferajna i znaczoną hubę rozdaje.

Nie wpuszczamy zatem Zajączka do Wielkanocnego Koszyka. Bo się rozmości i zagści na dobre, a raczej złe obyczaje. Mamy Swoją Tradycję i trzymajmy się jej, jak poręczy na schodach. Bo schody są coraz to bardziej kręte. Na szczęście Droga jest prosta i Wskazana.

„…Cechą charakterystyczną zajęczaków jest to,

 iż tylne kończyny są znacznie dłuższe od przednich…”.

Jak tylne nogi naszej władzy.

Osadzone w służbach PRL-u.

I żeby nie kończyć zbytnio pesymistycznie warto wziąć pod uwagę, że zająć wypieprzy wszystko. A na koniec sam siebie. Tyle, że zawsze ktoś za tym burdelem stoi. I tu trzeba szybko nie tylko Misia budzić, ale i Orła. On widzi z góry więcej niż Nasze zaćmione oczęta.

Jutro święcimy tylko tradycyjne Pisanki, bez wrzutek. I nie krasimy farbkami, tylko łupkami z cebuli, burakami itp itd.

A kto ma czerwone jajka, to ja dobrze wiem, jak by się nie starał, to i tak po rozbiciu skorupki miast żółtka Lenin wyjdzie. A jak mi się jeszcze "koniec" Hanki z Bufetu przyśni, albo inny koniec Anki z Grodzkiej, to już tylko "tiurma" i kajdany za obrazę i wobec Grodzkiej fobie. Ciekawe to czasy, gdy za normę sadzają, a zachowania zgoła odmienne, a nawet nie służące, są premiowane.

Cóż pozostaje, jak nie życzenia...

Mocy Ducha z Boga powziętej i prawdziwie

Rodzinnych Świąt Wielkiej Nocy,

która zwiastuje Dzień, życzę Wszystkim.

To czas Zmartwychwstania i Odrodzenia.

Niech nie będzie tylko czczym obrządkiem.

A następne Święta, nawet następny Dzień niech będzie ostatnim 

po Nocy Ciemnej i Pierwszym, gdy nadejdzie Jutrzenka Swobody.

Tak Nam dopomóż Bóg.

A reszta należy do Nas.

A teraz z innej beczki.

Leszek Długosz - Roznieciliśmy Nasze Ognisko

Roznieciliśmy nasze ognisko
By odgrodzić swoje wieczory
Od ludzi wszystkich jak od chorób
Niech się kołysze i błyska
Niech złote śpiewają iskry
W naszym ognisku

Siedzimy wieczorami
Coś niedobrze się dzieje
Płomień gaśnie ciemnieje
Kopeć oczernił pokój
Pyta żona: Co ci kochany?
— A daj mi spokój

Ja wiem czemu smutno mój drogi
My lubimy bardzo czworonogi
Zwierzę najlepszy przyjaciel
Już na ulicy jestem jednym skokiem
Przemierzam całe miasto szerokie
Wracam z ogromnym kotem pod pachą

Siedzimy wieczorami
Coś niedobrze się dzieje
Kot straszy bursztynowym okiem
Płomień gaśnie ciemnieje
Przeglądamy malarstwo włoskie
Rany Boskie jak nudno
No — mówię — rady nie ma
Widać się do siebie nie nadajemy
Koniec z naszym ogniskiem
Ale sprośmy jeszcze na ostatek
Wszystkich naszych starych kamratów
Ze szkolnej ławy
Z popijawy zrobimy zabawę

Przyszli goście
Każdy opowiada
Barwna talia się rozkłada
Z prostych opowieści
Chwalimy życie z całej mocy
Śpiewamy pieśni do północy

Pierwsza Goście już za progiem
No i cóż moja droga
I nam trzeba zabierać walizki
Ale popatrz popatrz
Jak się kołysze i błyska
Wielkim ogniem słoneczną iskrą
Nasze ognisko
I nasz kot jest bardzo piękny
Z tym bursztynowym okiem

Leszek Długosz - Moment Poetique

Chwila musiała być poetyczna
Przysłonięta rzęsami
- Na wieczornym horyzoncie, trzeba
By w przepaść nieba
Choć jedna spłynęła gwiazda
Dopiero wtedy – śliczna panienko
Pan poeta
Brał
Twą wzruszoną dłoń
- Z dłoni sztambuch
I wiersz w nim składał...
Dzisiaj
- O Lauro przy komputerze
W dżinsach Beatrycze
Przysłonięta rzęsami
O twarzy z malowideł Fra Angelica
Dzisiaj
Miast do sztambucha
Chcesz bym na pamiątkę
Na dyskietkę do komputera
Coś ci wpisał?...

Wierz mi – jak mało kiedy
Powiem poważnie
Dokładnie to co myślę
Trzeba, aby i w tych okolicznościach
- Przy podniebnej żegludze sputników
O Lauro nad pulpitem
W dżinsach Beatrycze
Trzeba aby świat umiał odczuć
By się nie przeliczył
(U licha, jakże mam to ująć
Nawet do dziesięciu lich!)
Trzeba aby umiał
Na swój sposób znaleźć
Jakiś swój dzisiejszy
„Moment poetique”
Inaczej?
- To będzie świat bez życia...