Jednak jestem Polakiem !

"...ulica Kutuzowa, biegnąca w kierunku Moskwy, omija od wschodu lotnisko wojskowe Siewiernyj. Zarośla, na które runął Tu-154M, są teraz najważniejszym miejscem związanym z Polską w Smoleńsku. Ale nie jedynym. Złowieszczych śladów dawnej i nowszej historii jest tu więcej. Kiedy z Polką pamiętającą dobrze czasy komunistycznych represji idziemy ulicą Dzierżyńskiego, nagle przechodzi ona na drugą stronę, nie chce zbliżyć się do budynku pod numerem 13. Od rewolucji mieści się w nim siedziba organów bezpieczeństwa. W tym budynku funkcjonariusze NKWD 70 lat temu wykonali decyzję Stalina i Biura Politycznego Partii Komunistycznej z 5 marca 1940 roku o rozstrzelaniu polskich oficerów – jeńców obozu w Kozielsku. Część Polaków rozstrzelano w samym Smoleńsku, w gmachu przy Dzierżyńskiego, innych wysadzano na stacji kolejowej w Gniezdowie, skąd trafiali do lasu pod Katyniem. Nikt nie policzy cierpienia ludzi więzionych i torturowanych w tym niepozornym budynku przez dziesiątki lat komunizmu. W smoleńskiej "Łubiance" nadal zresztą mieści się siedziba organów bezpieczeństwa państwowego..." "...Czy ciężko żyć Polakowi świadomemu swoich korzeni w takim mieście? Mieście złowrogich cieni – mieście, które zawsze będzie się kojarzyć z nagłą śmiercią. Tutejsi Polacy podejmują to wyzwanie. Spośród kilkuset naszych rodaków mieszkających na Smoleńszczyźnie około setki aktywnie działa w Stowarzyszeniu "Dom Polski". Organizacja istnieje od dwudziestu lat. Największym jej problemem jest brak własnej siedziby. Musi korzystać z pomieszczeń miejscowego domu kultury albo odpłatnie wynajmować sale na większe spotkania. Ludzie, którzy obecnie odnajdują swoje polskie korzenie, często mówią tylko po rosyjsku lub też bardzo słabo po polsku. Stąd największym wyzwaniem jest dla "Domu Polskiego" nauczanie naszego ojczystego języka. W lekcjach odbywających się przez cały rok szkolny uczestniczą dzieci i dorośli. Organizacja integruje Polaków, podtrzymuje ich więź z macierzą. " "Różne koleje losów rzuciły Polaków do tego miasta. Często, tak jak w przypadku pani Stanisławy Afanasiewy, założycielki i pierwszej prezes stowarzyszenia, był to wydany przez władze nakaz pracy w mieście odległym od rodzinnego domu. Tego rodzaju decyzje sowieckich decydentów były skutkiem świadomej polityki dezintegracji społeczności polskiej na terenach należących przed II wojną światową do Rzeczypospolitej. Dążąc do rozproszenia Polaków po całym ogromnym państwie, rozdzielano rodziny, zmuszano do zmiany pracy, domu i sposobu życia. Ale jest też wielu Polaków, którzy znaleźli się w granicach ZSRS po 1945 roku i z różnych powodów przenosili się z miejsca na miejsce na obszarze wielkiego państwa sowieckiego, a w końcu trafili do Smoleńska. Sami albo ich potomkowie. Jerzy Komornicki, który mieszka tu dopiero od 2000 roku, wcześniej mieszkał pod Lwowem. Opowiada o swoim życiu pełnym dziwnych splotów, ale zapewnia łamaną na razie polszczyzną: "Jestem Polakiem, tak się czuję. Staram się aktywnie uczestniczyć w życiu polskiej społeczności, uczę się języka". Wspomina, jak kiedyś określenie "Polak" było obrazą, ten język i pochodzenie zamykały drogę do kariery. – Teraz to wszystko nadrabiam, uzupełniam – mówi wzruszony." http://www.radiomaryja.pl/bez-kategorii/smolensk-miasto-zlowrogich-cieni/ __________________________________________________________ Jeżeli z haseł : Szkoła im.5 Pułku Ułanów Zasławskich, Drużyna harcerska im.Szarych Szeregów, Stowarzyszenie Koło Weteranów, Duchowa opieka:ks.Jacek Dąbrowski, Patronat: "PiS"-owski Prezydent Ostrołęki, Dom Polski w Smoleńsku, Memoriał Katyń, Polacy w Smoleńsku - stworzymy wydarzenie, to oczywistym jest, że MUSI to być wydarzenie piękne i patriotyczne. Ponieważ od 10.04.2010 myśli moje biegną często do Smoleńska /a od paru tygodni szczególnie intensywnie..../ pozwolę sobie zaprosić Państwa na wizytę w Smoleńsku. "Podłączając się" do wycieczki już odbytej, ale naprawdę zachęcam. Małe to i lokalne wydarzenie, ale z takich "cegiełek" buduję swoją prywatną wdzięczność dla animatorów. "Cała delegacja zakwaterowana została w polskich rodzinach w Smoleńsku zrzeszonych w Domu Polskim. Było to wyjątkowe wspaniałe doświadczenie. Spotkaliśmy się z wielką serdecznością i troską o nas przez cały czas pobytu. Długie wieczorne rozmowy zbliżyły nas do siebie, jak bliscy krewni Poznaliśmy liczne grono Polaków od pokoleń mieszkających w Rosji, pielęgnujących z dumą swoją polskość z jej historią i tradycją. Wszyscy utrzymują od 20 lat stały kontakt z Ojczyzną pochodzenia, kształcą swoje dzieci w Polsce, które często pozostają tutaj na zawsze. Przez cały czas pobytu opiekowała się nami wspaniała młoda Pani Antonina Mickiewicz z Domu Polskiego – pracująca w Memoriale Katyń, która zaangażowała liczną grupę swoich przyjaciół do realizacji programu naszego pobytu." Całość : http://www.zsz2.ostroleka.edu.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=360%3Aostrocka-modzie-z-wizyt-w-smolesku&catid=14%3A2011&showall=1 No i KONIECZNIE galeria zdjęć, jest ich ponad 200, ale niektóre tak poruszające.... http://83.19.8.84/20122013/2012_09_17_Wizyta_w_Smolensku/album/index.html

Przyjaciół - Polaków w Smoleńsku - najserdeczniej pozdrawiam ! :)