Przybrane dzieci Tuska.

Dziś dla was, przy was, młodzi,

miasta zaczyna się życiorys.

Pamięć imiona wasze co dzień

notuje słowem zdobytym w podziw,

notuje normy waszej poryw

i włącza w piękny plan obliczeń.

Bo to jest pamięć robotnicza

służąca klasie robotniczej.

Fragment wiersza Wisławy Szymborskie – Młodzieży budującej Nową Hutę.

Każda wiara i ideologia szczególną troską otacza młodzież. W dobrej i złej intencji. Wszakże jak ją wychowamy, czy też zindoktrynujemy, tak nam w przyszłości odpłaci. Cel się wiele nie zmienił, metody unowocześniono, inna marchewka i kij. Jak najmniej idei, jak najwięcej kasy i mamienia postępem. W każdej sferze, od obyczajowej do materialnej. Gdy na wschodzie wkłada się do garnka idee Wielkiej Rosji, to w McUnii króluje BigNikt. Ni to chłopiec, ni dziewczynka, obywatel żadnego kraju. I niech ktoś mi powie, kto mądrzejszy lub też kto, tak naprawdę bez czołgów rozjedzie Europę. Jej tradycję i kulturę.

Wiersz W.S., choć nie o niej tak notka, po podmianie zaledwie kilku słów zamienia się w plan wobec i zawołanie do młodzieży. Nie będę go rozkładał na czynniki pierwsze, warto jednak wyciągnąć kilka lepów na młodzież.

„…Dziś dla was, przy was, młodzi…”.

Nieustająca troska władzy o młodzież jest zaiście wzruszająca. Widać to szczególnie po tym, co dla niej uczyniono przez ostatnie lata, wielkie NIC. Choć nie zapomniano o niej, wszakże to kuźnia kadr i następców. Szczególnie porusza słowo – Dziś, prawie jak próba podłączenia się Anusza do akcji Anty ACTA. Jest on zresztą oddelegowany przez PO by zagospodarować ten młody elektorat, który po uwolnieniu Maryśki będzie tym chętniej chodził w jarzmie. O tym później.

„…Miasta zaczyna się życiorys…”.

W tym przypadku Nową Hutą ma stać się cała Polska. Podobnie jak ona w budowie. Tak zajęci są walką z krzyżem, jak najbardziej de mode wiarą, patriotyzmem i tradycją, młodzi z zasłoniętym przez Stadion Narodowy oczami nie widzą, co naprawdę się tu buduje. Nie wszyscy oczywiście. Jedni za mięso armatnie, jak przy każdej rewolucji obyczajowej będą robić, inni już są prawie przy korycie. Póki co, żreją to, co się z pyska starszym kolegom uleje, wiedzą jednak, że nadejdzie ich czas. Życiorys, historia zaczyna się pisać od nowa, najważniejszy w komputerze Władców Umysłu jest bowiem klawisz Reset. A potem wprowadzamy nowe dane, Enter i świat się kręci jak mu Chór Aleksandrowa zagra i zaśpiewa.

„…Pamięć imiona wasze co dzień

notuje słowem zdobytym w podziw,…”.

Praca nad bazą danych trwa, wpisywani są mniej lub bardziej użyteczni idioci. Co dzień. Z punktacją za zasługi i klasyfikacją przydatności. Z przydziałem zadań i kompetencji. Nie musisz składać CV, ono powstaje na twardych jak nigdy dyskach służb. Z podziwem za to, co ponad plan.

„…notuje normy waszej poryw…”.

I znów się kłania Wincenty Pstrowski, tym razem dość modern. Już nie będzie gorącej cegły, ni zawiści. To co ponad  normę będzie odnotowane i nagrodzone. Każda kula wystrzelona w stronę prawicy, każdy krzyż z puszek. Widać jak na dłoni, że Donek sądzi, iż go nikt nie dogoni. Młodzież zajęta gaszeniem zniczy za pomocą moczu jest jego ostoją i nadzieją na przyszłość. Poważny błąd. Ilu by ich nie było, to ich setka mniej warta niźli jeden z innego rodu. Nasze porywy też notują. Boją się, że gdy oni wszelkie normy przekroczą, to i nam się zdarzy jeszcze nie jeden zryw. I ten..., dla nich szczególnie niebezpieczny. Sięgają do portfeli nie swoich.Ich zasobne, nasze dziurami świecą. Nie przeszkadza im to jednak rabunek uprawiać. Dzietności nie wspierają, chcą „zaKopaczować” resztki Narodu

Jednakowoż jęczą, że nie będzie komu kasy ZUS-u zapełnić. Który to podobnie jak za PRL-u jest zapleczem finansowym "samych swoich". My też notujemy Wasze Porywy. Wzloty i Upadki, jak w Smoleńsku. My nie w ciemię bici, ten i poprzednie strzały w tył głowy nie załatwiły kwestii polskiej. Wasze niedoczekanie. Wy, za którymi plecami fałszywa moc stoi, nie łudźcie się, iż gdy przyjdzie czas, gdy Rachunki Krzywd przyjdzie Nam wyrównać, to się ktokolwiek za wami ujmie. Jeszcze bardziej zacisną wam pętlę na szyi. Oddech już płytki i puls słaby. Czuć z ust waszych zdradę i strach. Kręgosłup nie trzyma w pionie zwłok, tego bolszewickiego truchła. Nigdy go bowiem nie było. To tylko Moskiewskie Prospekty, ułuda dla tubylców i turystów.

„…i włącza w piękny plan obliczeń….”.

Czy sam Donaldu ? Czy on widzi swój Teatr Ogromny ? Nie sądzę. Może i tak być, że dadzą mu żyć, jak i on im dał Rzyć. A nawet jego rodzonym dzieciom, które poustawiał na wielu polach szachownicy, a raczej poza nią. By nie zbito ich, gdy jego byle szpion położy. Nie tylko na łopatki, ale i na ołtarzu ofiary wyższej. Znaczy się Ruskiej Brony. Podobnież jak Jenerał i jego rodzinka cieszą się zdrowiem i dostatkiem, w przeciwieństwie do rodzin ":Bandytów z Wujka". Co to szli z z prętami i kamolami na Władzę Ludową. Jaką niewątpliwie była jej emanacja, w postaci nie tylko bromem napędzanych ZOMO-wców.

Obliczenia trwają. Rachunek zysków i strat. Czy „Muchie” poświęcić, czy też powrócić do Układu Schetyny. Wespół, zespół. A może się komuś, prawdopodobnie kilku jełopom pokroju Buzka uroiło, że będzie Buzek Come Back. Ruski kalkulator już liczy. I nie będzie się cackał z drobnymi cyferkami. Gdy Rosji Putina dni są już policzone. Na giełdach i w sąsiednich republikach, na obraz i podobieństwo stworzonych. A nade wszystko w Chinach i Obamy zejściem ze sceny.

Młodzież jak zwykle włączona „...w piękny plan obliczeń…”.

Przeliczeń tylko zabrakło. I Vincentowi, który niczem Chruszczow butem w mównicę uderzył Jak i Pawlakowi, który już żadnej nadziei w Polsce nie lokuje. W końcu był tam, gdzie był i podpisał, to co podpisał. I już wie. Liczycie na młodzież, na jaką ? Na dziewczęta i chłopców, których zatłukliście germańskim i sowieckim butem, nie tylko w Powstaniu… Czy też na bolszewicki chłam zrodzony gwałtem i mordem. Na swoje, kolejne „dziadziowskie” bękarty liczycie ? Świat Szatanem stoi. Są jeszcze jednak Niezłomni i ich Potomkowie. Jak Ty i ja. My nie mamy nic do stracenia. Bronimy słusznej sprawy. Gdy Polska Ziemia odłogiem leży, a chowanie zeszło na psy, z czerwonym podniebieniem, To Czas.

Ruska agentura hoduje kolejne pijawki, która odessają soki z resztek Naszej Zemi, a i jak wąż podadzą jabłka zatrute. Takiż bowiem jest plan. Włączyć i zarazem wyłączyć, z obszaru gdzie fundamenty trza odkopać i Restaurację Polski przeprowadzić. Rzecz oczywista, iż są tacy kelnerzy, którym bliższa jest restauracja Kalinka.  Ów Wiśniowy Sad. Taki bezpieczny i godny powierzenia jak kibitka na Sybir. Nie masz już Czeka i NKWD, trochę żałko. Metody tak proste jak mityczna rosyjska dusza. Pędzona na kartoflach, w każdej formie. Byle nie była groźna dla Caratu. Tego co nigdy nie przeminął. W Paryżewie kawior miesza się z duszoszczypatielnością. Kazaczoka z Aznavourem.

Ani  Francusczyki do Moskwy nie doszli, ani też Sowieci ich nie odwiedzili. Nie poczuli tego, co My, ani też nie doświadczyli. Wersal stoi jak stał, a do dzisiaj jak w małej knajpce zagra rosyjska dusza, to nie masz tam gułagów. A dziadeczki wskakują na stół i w rytmie kazaczoka pląsają. Bo i Ludwiki i Piotry zawsze sobie nad głowami ciemiężonych ręce strojne manszetami podawali. Ileż by tam krwi nie było. Razem też przekroczyli, czy to na szafocie, czy też mordem w piwnicy, przeszkody na drodze ku postępowi. Taki to pomost nad naszymi głowami, że o milczących ludziach z drzew nie wspomnę.

Liczymy się, liczymy siły. Czy siły na…, czy zamiary na… Ważne, żeby się przeliczyć i oszacować. Bez zbędnej trwogi przed tym, co na Nas czyha. Wejdą, nie wejdą ? A może jednak wejdą, pomimo… Nie znam żadnych wiarygodnych przepowiedni. Bo z natury nie mogą być. Nie znam tez analiz, może były. Tylko czemu nikt nie uprzedził, że znowu się odważą. To może jednak wejdą. Słabi, czy silni bardziej niż zwykle. Rak, który toczył zawsze Rosję i ten cały podły, nieludzki świat, musi być odcięty od źródła. Sięgnięcie do Serca, do Duszy to za mało. Trza Nam wyruszyć w podróż. Tam gdzie jest to miejsce.

Do czasu Zanim Ruszył Czas. Tam gdzie kwiat kwitnął, a drzewo owoce rodziło. Bez zbędnych kalkulacji. Zanim ruszyła budowa "Nowej Huty". W której kuje się liche zbroje, na miarę takich że bohaterów. Bez Pięty Achillesowej. Z budulcem Konia Trojańskiego. Kolejny konflikt o Helenę, tym razem zza wschodnich rubieży. Wrócimy kiedyś z tak dalekiej podróży, że żona, ani  też Ojczyzna się nas nie doczeka, ni też nie pozna. I pozostanie tylko płacz i zgrzytanie zębów. Nic ponadto. Nie spotkamy ni bliskich, ni krewnych, ni też Polski. Obraz w sercu zachowany rozminie się z rzeczywistością. Marszałek z grobu nie wstanie, Generał Anders nie odzyska z lodu Syberii serc walecznych. Szlaku nie będzie. Na Monte Ciasno Polskie Maki nie zakwitną. Szare harcerki znikną z kart historii. Mój Dziad i Ojciec, Nasi Przodkowie. Ich nigdy nie było. Jak i Polski.

„…Bo to jest pamięć robotnicza

służąca klasie robotniczej…”.

Takaż to pamięć, jak ich knowania. I zamiary podłe. Nadchodzi nowa klasa robotnicza, Wyzuta z zasad wszelakich i moralności. Pozbawiona uczuć i litości. Bezwzględna, gdy szaman rzecze – Zabij Matkę i Ojca, tak też uczynią. To wszystko, co od nich pochodzi. Czysta Rzeź. Pława się nie w krwi niebieskiej,. Tropienie czystych rąk i paznokci. Wrogów Rewolucji. Każdego Serca co po Prawej stronie bije niesfornie i nie w rytm. Chazarskie cymbały narzucają ten rytm. Jak i nasze rodzime. Nam proponuje się byśmy Przyszłość wybrali. Oni pamięci sobie nie odmawiają. IPN do likwidacji, na jego miejsce jeszcze więcej pomników „Wyzwolicieli” i troski naszej o te miejsca pamięci. Co w zamian ? Jak zwykle kolejne trudności obiektywne i, że niby Rosjanie nie winni.

Stalin pospołu z Leninem sami siebie wybrali. Jak i zbrodnicze metody. Żaden rodowity Rosjanin, ni słowem, ni czynem Polaka nie skrzywdził. Ni też nie roztrzaskał główki małego dziecka o drzewo. Ku uciesze oficera NKWD i swoich współbraci. Nie było gwałtu na narodzie, hrabiance i dziewczęciu w zapasce. Znaku rozpoznawczego. Kogo i z jaką dozą okrucieństwa się pozbyć. Wyeliminować na drodze wyzwolenia Europy. Tedy nadchodzi młodzież. Ta, która nie zapomni myśli Lenina –

„…Polskę zajmiemy i tak, gdy nadejdzie pora…”.

Wychodzi na to, że jest pora. Według nich. Inna, gdy onegdaj walczono z Nami na poziomie wnętrza, a nie cielesności. Teraz o wiele łatwiej przychodzi. Wystarczy nowy srebrnik na ulicy położyć. A zlatują się…, ci łasi. Jeszcze nie opierzeni, którym Polskie Skrzydła nie miały kiedy i jak wyrosnąć. Dwugłowi, jak zdrajcy. Karmieni tym, co nijak nie przypomina Naszej Strawy. Bo to są Przysposobieni właśnie. Ci, co oczekują na wolny stołek. Karta za kartą goni. Kredyt łączy się w Chocholim Tańcu z marzeniami o kolejnym gadżecie i detaszce.

Tej, która zastąpi wszystko to, do czego nie dorośli. Mamona.To Bóg, to kierunek, drogowskaz. Metoda i recepta na ich Rzycie. Z pokorą godną niewolników przyjmują i do przodu i od tyłu, prosty jak nitka gazowa komunikat. Nie wstawaj i nie walcz. Twierdza już zdobyta. Padły ostanie zapory. Jesteśmy wśród Was.  Nie masz takiego miejsca, gdzie by nas nie było. Starzyzna ostatnie srebra wynosi. Pogódzcie się z myślą, że to nie jest koniec dymania. Ostatni srebrny ząb Wam wyrwiemy, takoż i mostek, jak i koronkę.

Bo nikt bardziej nie służył klasie robotniczej, jak my. Zawsze i wszędzie. Tam, gdzie można skusić byle ochłapem. Załapać się na lep wolności bez ograniczeń. Dać i jeszcze więcej zabrać. Jesteście jak Psy Pawłowa. Operują wami na poziomie niższym niż wasze możliwości. Za obietnice, że będzie tak pięknie. A co innego naprawdę Wam w Duszy drzemie. Sprzedacie Brata i Siostrę. Matkę i Ojca. A nagroda wymarzona z Audio-Tele rodem z  Łubianki nigdy nie nadejdzie. Prędzej Zbrodnia i Kara. Przeciwko Ojczyźnie I Rodzinie

Być może Człowiek z Natury rodzi się Zły. Z całym bagażem niegodziwości i tego, co w Nim dobre. To chwiejna szala... Bez opaski na oczach. Z bólem Jestestwa. Nigdy jednak nikt, sam Bóg nawet, nie odebrał mu Prawa Wyboru. I tu jest granica Wolności. Wybór Dobra, zapewne niesłychanie trudny, będzie Nam ciążyć do końca naszych dni. Podobnież jak Zła. Do Nas tylko należy , na poziomie ludzkim, ten wybór co zaważy na tym, co być może będzie Nam towarzyszyć nie tylko w życiu doczesnym. Gdziekolwiek trafimy. A i w pamięci. O naszym każdym, najdrobniejszym uczynku.

Zważcie zatem. Chłopcy i Dziewczęta. Kim chcecie być za życia, a i w naszej pamięci. Być może na kartach Polskiej Historii. Tak trudnej i bolesnej jak wybór. Dla Polski, czy tylko dla siebie. Jest bowiem pewien porządek rzeczy. Tych najważniejszych i Tych nie mniej ważnych. Rozsądźcie też w sercu i rozumie, co bardziej się opłaca, jeżeli już musicie kalkulować. Co jest większą wartością. Korzyść, czy też Poświęcenie. Dla wspólnej sprawy i prawdziwej korzyści. Nie materialnej. Takiej, co Duszę i Serce wypełnia. I nie obraca się przeciwko Nam.

Zwróćcie Oczy Swe w stronę Ojca.

Lenin, ani też Stalin nie odkryli Ameryki. Szatan podpowiedział im jednak bardziej gładkie słowa. Takie, które bardziej przemówiły do pustych żołądków. I tu leży i klucz i pies pogrzebany. Nie przejmujmy od wroga jego kultury i tradycji, bądźmy jego cieniem. Gdy Nas uderzy, oddajmy mu ze zdwojoną mocą jego cios. Prosto w serce, tam gdzie on celuje. Słabość jego leży dokładnie tam, gdzie Nasza Siła. W nim samym. W jego lęku przed tym, co w nas najtwardsze. W Znaku Krzyża na co dzień, w chlebie krojonym bez lęku do piersi. W  każdym geście. Który naszym jest.

Bójcie się, ale nie trwóżcie.

Przybrane dzieci Tuska nadchodzą.

Póki jest czas, póki zmysły jeszcze nie zawodzą, oddzielmy ziarna od plew.

Bez zbędnej litości. Dla Polski, dla Nas, dla Naszych dzieci.

Inaczej chwasty Nas zarosną.

Zabyłem tylko Anusza, ale o nim przy innej okazji.

Tak powstaje Adam na nowe czasy. 

Tako rzecze Lenin -

„...Bądźcie wzorowo bezlitośni…”

„…Nie ma takiej twierdzy, której nie zdobyliby bolszewicy…”.

A teraz z innej beczki.

Będziesz zbierać kwiaty
będziesz się uśmiechać
będziesz liczyć gwiazdy
będziesz na mnie czekać

I ty właśnie ty
będziesz moją damą
i ty właśnie ty
będziesz moją panią

Będą ci grały skrzypce lipowe
będą śpiewały jarzębinowe
drzewa, liście, ptaki wszystkie

Będę z tobą tańczyć
bajki opowiadać
słońce z pomarańczy
w twoje dłonie składać

I ty właśnie ty
będziesz moją damą
i ty właśnie ty
będziesz moją panią

Będą ci grały nocą sierpniową
wiatry strojone barwą słońca
będą śpiewały, śpiewały bez końca

Będziesz miała imię
jak wiosenna burza / róża
będziesz miała miłość
jak jesienna burza

I ty właśnie ty
będziesz moją damą
i ty właśnie ty
będziesz moją panią

Włodzimierz Majakowski - KOMSOMOLSKA - fragment.

tłum.: Lucjan Szenwald

Tworzy,
zwala,
pieni się,
prze,
wzbiera
wciąż pełniej
i mocniej,
gwiżdże,
pulsuje,
szarpie,
drze -
armia Lenina -
komsomolcy!

1924

Przepraszam, że nie schodkowa, jak w oryginale majaczeń Majakowskiego.

Raczej na poziomie Majki Skowron.

Albo Karioki, tej od Tolka Banana. Więcej z Kuby.