MATKA BOŻA GROMNICZNA

Gdy codzienność zaciska coraz ciaśniej pętlę

Jak wilk co wyczekuje końca swej ofiary

Ona idzie ze światłem płonącej gromnicy

Przez ciemność naszych zwątpień z ciepłem ufnej wiary

Przez śniegi naszych milczeń przez zaspy niemocy

Przez ścieżki zasypane zadymką wichury

Ona idzie jak światło niczym świt po nocy

Przez bezdroża doliny i przez nasze góry

Matka Boża Gromniczna tym światłem miłości

Przecina groźną ciemność płoszy wilka strachu

A kiedy musi odejść za granicę nieba

To nadziei światło wieszana na niebieskim dachu

A gdy mnie groźna ciemność otoczy dokoła

I drogi nie potrafię odnaleźć przed siebie

Podnoszę wtedy głowę by odczytać znaki

Które Ona zostawiła świetliste na niebie…

Matka Boża Gromniczna w oknie naszej wiary

Czuwa aby nas drogi wiodły wprost do Boga

Jak wtedy gdy w śmiertelnej wichurze historii

Szli z płaczem przez katorgę po nieludzkich drogach

I dzisiaj ciągle czuwa w groźny czas pogardy

Gdy od wschodu narasta niepokój i trwoga

I osłania przed wiatrem ten płomyk nadziei

Co wskazuje gdzie czeka na nas ramię Boga 

Bo od wschodu w ciemności łuna wojny straszy

Jak zawsze z niepokojem odwracamy oczy

Czy się koło historii ogniem i żelazem

Krwawo przez nasze życie znowu nie przetoczy

Matka Boża Gromniczna jasną świece pali

Gdy się chmury znów kłębią ponad naszym domem

I gromnicą rozprasza  groźną ciemność mroku

I chroni przed nieszczęścia przyczajonym gromem

I idziemy za tym światłem w modlitewnym trudzie

W imię Ojca i Syna i świętego Ducha

Matko naszej nadziei i światła w ciemności

Dziś prowadź  nas bezpiecznie i prośby wysłuchaj

I niech dzisiaj Ojczyznę nasze Polskie Gniazdo

Matka Boża Gromniczna swoją mocą strzeże

Jeszcze Polska nie umarła póki odmawiamy

Te w imię Matki Bożej Gromnicznej pacierze…