„Zagranica” a interes polski: obronność vs „polityka Holocaustu”

Arystotelesowskiemu pojmowaniu polityki jako sztuki rządzenia państwem, której celem jest dobro wspólne - należy przydać współczesne uzupełnienie (autorstwa profesora Kazimierza Opałka), iż jest to Działalność wytyczona przez ośrodek decyzji sformalizowanej grupy społecznej, zmierzająca do realizacji ustalonych celów za pomocą określonych środków. Ponieważ grupą tę reprezentuje, w skali państwa, rząd wyłonione przez zwycięskie - w demokratycznych wyborach – partie polityczne, mówi się albo o polityce rządu, albo (jak być powinno) polityce partii (słynne partia kieruje, rząd rządzi, tj. wykonuje polecenia partii). A ponieważ „zbiorowa mądrość partii” realnie nie istnieje – „rządzi” mała grupka ludzi, o ile nie jeden człowiek.

Tak oto doszliśmy – w naszych dzisiejszych realiach - do „polityki Kaczyńskiego” (mówienie, iż „wczoraj” była to „polityka Tuska” albo np. Kwaśniewskiego czy Wałęsy jest o tyle śmieszne, że to były marionetki WSI; taką marionetką nie chciał być Leszek Miller, więc miał wypadek).

Jak sobie „ona” radzi z „zagranicą”?

Jeśli założyć, że Kaczyński za najważniejszy aspekt swej polityki zagranicznej uznał przeciwstawienie się Rosji (a czemuż by nie?) to jasne, skąd się wzięły patrioty i „Fort Trump”, czyli bez Amerykanów się nie obejdzie (co przy okazji umocniłoby nas w UE, więc wiadomo, że nie tylko Rosji się to nie podoba). Ale Ameryka jest „pod wpływem”, a „wpływ” ma, niestety dla nas, judeopolski resentyment…

Niestety także polska opinia publiczna bywa pod obcym wpływem; jest on maskowany „patriotyczną troską”, w której to trosce przoduje elokwentne grono tak powszechnie znanych postaci, jak JKM, Michalkiewicz i Braun - a nawet chorąży LWP Jakubiak (obecnie też koalicjant). Mają oni duże zasługi do wszczynania alarmów na łamach i ekranach swoich „patriotycznych” mediów, na dźwięk których ruszają młodzi (starsi już mniej, chyba że rozumowo nieodporni). Mechanizm ten jest oczywiście stary jak świat, dobrzy mówcy przyciągają tłumy i rzadko komu chce się sprawdzać, co powiedzieli (kto się nie zachwycał Wałęsą w Kongresie? Tuskiem w Sejmie albo w telewizji?) – ale zawsze gwarantuje powodzenie na wiecach. Zwalczanie takich narracji jest trudne i żmudne (jak każdej półprawdy, albo i całego kłamstwa – ostatnio w wykonaniu niemieckiego WP) i zależy od tego, czy uznajemy jej źródło za „oczywiście” niewiarygodne - *jak giewu* np. – za „już niewiarygodne” – jak ostatnio *gapol* czy też „prawdziwie” wiarygodne – i zależy dla kogo. Ale każdy njus się rozprzestrzenia z szybkością błyskawicy zgodnie łacińską, a właściwie przysposobioną przez Rzym radą Mediusa (2. poł. IV w. p.n.e., dworzanina Aleksandra Wielkiego): audacter calumniare, semper, aliquid haeret: śmiało szkaluj, zawsze coś przylgnie. W kolejnym, przydługim z konieczności akapicie pokażemy, jak to „działa”.

1.W taśmach wikileaks pojawiła się – jak opisał to Najwyższy Czas! – kwestia „rekompensat dla Żydów”. Ten fałszywy, niestety także intencjonalnie! njus, mało komu chciało się skonfrontować z faktami, a te nie były takie, jak nam wmawiano: w dywagacjach Kaczyńskiego wypytywanego przez amb. Ash’a (w styczniu 2009) nie było chęci rozmowy o Żydach! To, że Ash wypytywał o szczególnie o nich – a był on przecież podległy bezpośrednio Sekretarzowi Stanu, pani Clinton (z której jest taka Amerykanka, jak nie przymierzając z Barbry Engelking Polka) jest wprawdzie nie do udowodnienia (wikileaks cytuje tylko odpowiedzi Kaczyńskiego, bo pytań Asha depesza nie zawiera), ale wynika z kontekstu; cała odpowiedź wyraźnie pokazuje, jak Kaczyński przekierowuje zainteresowanie Ash’a na reprywatyzację w ogóle – czy będzie uchwalona? Brzmi ona tak: Odpowiadając na pytanie, Kaczyński powiedział, że jest „przekonany”, iż Sejm uchwali przepisy prawa, dotyczące rekompensat za konfiskaty II wojny światowej i ery komunizmu. Dodał: „Prawo będzie przyjęte. Decyzja już zapadła. Nikt wpływowy w polskiej polityce nie będzie tego kwestionował. To jedynie kwestia czasu.” Wyjaśnił też, że jeśli notowania akcji spadną, rząd RP nie będzie w stanie wygenerować odpowiednich funduszy, pochodzących z prywatyzacji dużych przedsiębiorstw państwowych. Głośno rozważał czy dwudziestoprocentowa rekompensata, przewidziana przez obecnie obowiązujące przepisy prawa, będzie satysfakcjonującą odpowiedzią. Zauważył, że jako premier spotykał się z szeroką gamą opinii ze strony zaangażowanych środowisk żydowskich. Kaczyński powiedział także, że byłoby lepiej, gdyby porozumienie z organizacjami żydowskimi zostało osiągnięte przed uchwaleniem prawa, ale przyznał, że może to potrwać od dwóch do trzech lat. Jeśli to nie jest dyplomatyczne mistrzostwo w pozbywaniu się natręta, to nie wiem, jakby sobie kto inny radził…

Z tego zawodowy szuler polityczny kręci (a za nim „patriota” – amator i nieuk – czerpie rozgrzaną mózgownicą) źródło niechęci do władzy: dobra, krecia robota.

2. Kiedy już fałszywy njus się utrwalił w „świadomości mas” – można ciągnąć narrację o pisiorach-„miłośnikach żydostwa”: że „pertraktują obrabowanie Polski”. I podsuwany jest argument: red. Michalkiewicz publikuje zapis tych pertraktacji (dziwnym trafem – w Najwyższym Czasie!). Masy (zwłaszcza te „narodowe”, patriotyczne) wstrząsa oburzenie, wszak czytają:

TYLKO U NAS. Michalkiewicz: PiS zdradza Polskę z Żydami! A dalej ta notatka (sporządzona przez amb. Jacka Chodorowicza i opublikowana w całości!) stanowi, zgodnie z drugą częścią tytułu (Tajna notatka z rozmów o roszczeniach żydowskich ujawnia całą prawdę.) całą prawdę, ale nie o „zdradzie PiSu, tylko coś wręcz przeciwnego!!! (notatka jest wielostronna, nasz ambasador najpierw RELACJONUJE oczekiwania żydowskie, odnosi się do nich w sposób absolutnie wyważony i nie budzący jakichkolwiek zastrzeżeń – patrz: ]]>https://nczas.com/2019/04/20/tylko-u-nas-pis-zdradzil-tajna-notatka-z-rozmow-na-temat-roszczen-zydowskich-ujawnia-cala-prawde/4/]]> , po czym dodaje swoją opinię, w której przestrzega przez możliwym – w perspektywie wyborów uzupełniających do Kongresu – pogorszeniem relacji USA-RP: Nie ma przesłanki, by sądzić, że zbliżające się wybory do Kongresu USA (midterms) i ewentualne przejęcie Izby Reprezentantów przez Demokratów mogłoby zmienić na lepsze aktualne proporcje między liczbą kongresmenów nieprzychylnych i przychylnych Polsce w kontekście restytucji mienia żydowskiego, co może mieć realne konsekwencje dla procedowania w Kongresie spraw istotnych dla współpracy bilateralnej polsko-amerykańskiej.).

Teraz należy przedstawić najważniejsze (prócz jawnego, ewidentnie agenturalnego i dywersyjnego tytułu, jakim Najwyższy Czas! opatrzył swój tekst notki ambasadora Chodorowicza): dzieje dyplomacji polskiej (a do paru dosłownie lat wstecz – stalinowskiej, o czym za chwilę), pod rządami wpierw PRL, potem Geremka, wreszcie Tuska (i jego ambasadora w USA, Schnepfa); dzieje te celnie omawia polski dyplomata w krajach arabskich, Krzysztof Baliński: ]]>https://www.youtube.com/watch?v=xVYcAWkmkFM]]> (pierwsze 10 minut materiału wideo). Dowiadujemy się oto, iż „bliskie kontakty” z amerykańskimi Żydami zostały tak zadzierzgnięte przez Schnepfa (obecnego, z nadania Gronkiewicz-Waltz, członka Rady POLIN), że nie sposób od nich demonstracyjnie uciec – zatem obecny ambasador nie może odmawiać spotkań z tym agresywnym i polakożerczym środowiskiem. Jest w tej samej sytuacji, co amb. Mosbacher, podległa (jak Ash – Clintonowej) temu żądnemu dalszej kariery – z czyją niby pomocą, jak myślicie? (gdyby się Trumpowi „noga podwinęła) Mike’owi Pompeo, co to przyjechawszy na warszawską Konferencję Bliskowschodnią, zajął się upominaniem polskich władz o odszkodowania dla Żydów… amerykańskich („daleko-zachodnich”). Takie i tam są realia…

Jest doprawdy pocieszające, że mimo tych wrażych żydowskich zakusów tak zza oceanu, jak i z Rosji (i wszelkiej tutejszej agentury) udało się Kaczyńskiemu doprowadzić do ulokowania u nas i patriotów (pocisków p/lot) i Fortu Trump: jak donosi dzisiejsza (już wczorajsza – takie teksty nie powstają w minutę) Fronda, już na najbliższej wizycie prez. Dudy (a nie 1 września) zostanie podpisane porozumienie w tej sprawie (co jest oczywiście decyzją prez. Trumpa, ale kto go do tego przekonał? Bo przecież nie Żydzi!). Tut. agentura oczywiście porówna to do obecności u nas wojsk radzieckich (z którymi „walczyła od dziecka”)… Trump się śpieszy przed wyborami do Kongresu? Jest prawdziwym przyjacielem!

P.S.

Powyższy tekst nie jest przeznaczony dla pelikanów i innych farfocli* (zwłaszcza dla pelikanów-„narodowców”) – im wystarczyłby tytuł – bo tylko to łykają (wiedzą o tym w Najwyższym Czasie! i niecnie was wykorzystują - vide wspomniany PiS zdradza Polskę z Żydami!). Pelikanów-komentatorów uprzedzam, że nie będą obsługiwani. Darujta sobie chłoptysie (i Ty, @verita).

*epitet autorstwa narodowca @Piko – użyty à rebours :))))