Papieskie okna

Jaki był?

Jaki był?
- Był mój!
Nie musi mi żaden zbój
sondażami Go przedstawiać,
liczyć, badać, ze zdjęć składać
w plakat największy na świecie.

Nie gustował w interesie.
Na żadnej złotej monecie
nie chciał nigdy się uwieczniać,
za to w wierszach,
w strofach, w pieśniach
chciał być zawsze całym sobą.

Czułą nutę narodową
intonował zawsze pierwszy.
W chórach z nami ton najszczerszy -
ojczyźniany - w niebo wznosił
i Maryję zawsze prosił:
- Niech Duch pieśni nie zagaśnie
na ulicach, które właśnie
odgradzają barierami.

Ponad nimi, dziś, my sami,
z Wielkim Świętym przed ołtarzem,
dawną pieśń Maryi w darze
przypomnijmy wielkim chórem.
Niech tarmosi znów purpurę,
fotki, banery, ekrany.
Polska śpiewa! Przyjdą zmiany!

Jaki był?
- Był mój!
Nie musi Go żaden zbój
sondażowym słupkiem wspierać.
bo jak żyć i jak umierać
pokazał On takim zbójom,
którzy się wielkimi czują.

Upadli niezwyciężeni!
Niemożliwe w prawdę zmienił!
Przyniósł nam powiew wolności,
a na świecie ludzie prości
dumni byli, że są ludźmi!
Wojny oddalił, opóźnił
i rzekł w trzecie tysiąclecie:
Człowiek to jest Bożę Dziecię!
Dobrem zło możesz pokonać
podając innym ramiona!