Czy człowiek współczesny może żyć bez wiary? Czy wystarczy wiedza?

Swoje, już nieco zmurszałe rozważania,  dedykuję osobom skłonnym do refleksji (nazywam takie osoby roztropnymi) . Wynika to z przekonania, że nieroztropny moich rozważań nie przeczyta (ON JUŻ WIE!), a  roztropny – czyli dociekliwy – nie tylko przeczyta, ale potraktuje je jako impuls do pogłębienia własnej wiedzy i zapozna się z literaturą, w oparciu o którą ugruntowałem swoje poglądy, a nawet ją poszerzy. Jestem świadomy, że w niektórych wywodach moje rozumowanie może być błędne (nie uważam, że pozjadałem wszystkie rozumy), dlatego chętnie dam się przekonać, że się mylę, gdy wysłucham bardziej racjonalnych argumentów.

Dlaczego wiara? Ano dlatego, że wszystko na świecie oparte jest na wierze:

– Mąż wierzy żonie, że wychowuje własne potomstwo.

– Żona wierzy w wierność małżonka.

– Dzieci wierzą bezgranicznie rodzicom, przy których czują się bezpiecznie (wykluczając rodziców patologicznych).

– Uczeń wierzy nauczycielowi.

– Studenci wierzą swoim profesorom.

– Ateiści wierzą, że Boga nie ma.

– Religijne osoby wierzą w Boga i nauczanie Kościoła.

– Itd. itp... przykłady można mnożyć w nieskończoność..., bowiem każdy w coś, a tym bardziej komuś wierzy.

                Nawet gdybyśmy  nie mieli pewności, co do powyższego założenia, to przy minimalnym wysiłku umysłowym jesteśmy w stanie sami wydedukować, że WIARA – w systemie pojęć niematerialnych – zajmuje  poczesne miejsce i nie da się bez NIEJ żyć. W kanonie cnót chrześcijańskich wiara wymieniana jest na drugim miejscu – zaraz po miłości.

                Gdybyśmy, wśród  rodaków (nie zależnie od wyznania) przeprowadzili ankietę z pytaniem: Czy wierzysz w Boga? Przypuszczam, że około 95 % odpowiedzi byłoby twierdzących. I to byłaby święta prawda. Natomiast, gdybyśmy zadali pytanie uzupełniające: Czy wierzysz Bogu i uznajesz bezwzględnie wszelkie Boże prawa wynikające z dekalogu i Pisma świętego Starego i Nowego Testamentu? O, to nie wiem! ... 

                Załóżmy, że wszyscy zrozumieli pytanie i odpowiedzieli naprawdę szczerze. Odpowiedzi, na tak, byłoby pewnie nie więcej jak 10 %, a może nawet mniej.  Dziesięć procent,  z około 38 milionów deklarujących wiarę w Boga (wliczając w to naszych emigrantów), daje liczbę, w naciąganym zaokrągleniu około 4 milionów, tych co wierzą Bogu. To dużo, ale z tych 10 % wierzących Bogu jest bardzo wielu wierzących Bogu wybiórczo i sezonowo, tak, przy okazji. A to już smutna wiadomość!

                Pokuśmy się o jeszcze jedno założenie: że wśród nas żyje, jakiś polski Abraham, który targowałby się z Bogiem o powiedzmy milion sprawiedliwych, to musiałby zejść do, o wiele mniejszej liczby i przekonać stwórcę  by nie niszczył tego Narodu - naszego Narodu. Smutne to, nie prawda?

                Obym, daj Boże, w swoich rachunkach się mylił, bowiem sam o sobie nie myślę, jako o tym naprawdę sprawiedliwym. Jestem po prostu nieustannie nawracającym się grzesznikiem!

                W Encyklice "Fides et ratio" Jan Paweł II pisze:

                "W życiu człowieka nadal o wiele więcej jest prawd, w które on po prostu wierzy, niż tych, które przejął po osobistej weryfikacji.  Któż bowiem byłby w stanie poddać krytycznej ocenie niezliczone wyniki badań naukowych, na których opiera się współczesne życie? Któż mógłby na własną rękę kontrolować strumień informacji, które dzień po dniu nadchodzą ze wszystkich części świata i które zasadniczo przyjmowane są jako prawdziwe."

                Tych kilka zdań, z przytoczonej Encykliki uświadamia nam, że człowiek jest istotą, której życie opiera się na wierze, w to, co mówią do nas inni ludzie, nie tylko księża, ale naukowcy, nauczyciele, czy dziennikarze. Niestety zdarza się, że niektóre osoby,  naszej wiary nadużywają celowo wprowadzając nas w błąd.

                Co zrobić, aby nie błądzić?

                To proste, należy kierować się swoją rozumną naturą, czyli zdrowym rozsądkiem, i nie bać się myśleć i dociekać prawdy!

                A czym jest zdrowy rozsądek, ktoś zapyta? 

                Przytaczam niżej, jak mi się wydaje,  jedną z bardziej adekwatnych definicji:

                "Można go (zdrowy rozsądek) opisać jako zespół zasad i prawd, samych w sobie oczywistych, dzięki którym człowiek odróżnia byt od nicości, życie od śmierci, prawdę od fałszu, dobro od zła, piękno od brzydoty itp. Treść zasad zdrowego rozsądku stanowi jakby > wstępną filozofię< każdego człowieka." 

                A więc to zdrowy rozsądek nakazuje nam, żeby wszystkie prawdy, wszelką wiedzę przesiać przez sito zwane rozumem. Zdrowy rozsądek podpowiada, żeby na przykład opinię wygłoszoną na temat jakiejś osoby, nie przyjmować jako bezwarunkowej prawdy, skoro osoba, ta, nie miała możliwości ustosunkowania się do tej opinii w wypowiedzi bezpośredniej.  Mało tego, my mali ludkowie, żądni nieustannej sensacji powtarzamy zasłyszaną i nie zweryfikowaną wiedzę, często "upiększając" ją "fragmentami" – dodanymi od siebie – po to by spotęgować efekt rzekomej prawdy.  A fe! Nie spostrzegamy nawet, iż nie przekazujemy żadnej prawdy, a po prostu plotkujemy!

                Mało tego. Często osoba słysząca od nas powielaną (powtarzaną wielokrotnie) "sensację", wierzy w nią bezwarunkowo, gdyż mając o nas nieskazitelną opinię, nie posądza nas o plotkowanie.    W ten sposób nie tylko głosimy plotkę, ale wyrządzamy krzywdę osobie, której te nie zweryfikowane opinie dotyczą!

                Z pełną odpowiedzialnością do kategorii plotek naukowych (takie też są) możemy zaliczyć wiele sensacyjnych wieści, wygłaszanych przez rzekome "autorytety naukowe" na takie tematy jak: dziura ozonowa, ptasia grypa, teorie ewolucyjne (neodarwinizm), globalne ocieplenie, (za które jakoby odpowiada człowiek, a nie słońce!) i wiele innych bzdur, z których wiele zostało obalonych przez naukę, a mimo to, są nadal podawane jako aksjomaty. Nawet ci, którzy uważają się za wielce oświeconych – bo  odrzucili Boga, ulegają mirażowi prawd podawanych do wierzenia z ekranu, radia, czy prasy. Zapamiętajmy: nauka obaliła już wiele bzdurnych teorii podawanych nam do wierzenia, ale empiryczne tego dowody są skrzętnie utajniane, gdyż lepiej się rządzi nieświadomym motłochem, któremu można wmówić wszystko! Tu zróbmy ukłon naszemu zdrowemu rozsądkowi (każdy go ma, ale nie każdy o tym wie, bądź nie chce wiedzieć!), dajmy mu popracować!

                Zdajemy sobie doskonale sprawę, że wiara jako pojęcie niematerialne, którym na tym świecie, (a może i we wszechświecie, kto to wie? posługuje się jedynie człowiek), jest wartością bardzo istotną. Trudno jest nawet pomyśleć, że może istnieć życie bez wiary.

                Pisząc ten artykuł, zamierzam przybliżyć osobom zainteresowanym sposób, w jaki małymi kroczkami, w swoim już dorosłym życiu ponownie doszedłem do wiary w Boga, po czasie zwątpień i po zaplątaniu się w chaos słyszanych ze wszystkich strony opinii i poglądów. Należy tylko poddać niniejsze rozważania dedukcji, a każdy (tak sadzę!) będzie w stanie na nowo odnaleźć Boga!

                Często brak wiary spowodowany jest tym, iż nie pojmujemy dlaczego Pan Bóg ukrywając się za wiarą dał nam przy tym rozum i wolną wolę, byśmy sami mogli o wierze zadecydować. Dlaczego Pan Bóg tak wysoko postawił cnotę wiary? Nie wiem, ale przyjmuję z pokorą wolę mego Stwórcy!

                Dziś, po zweryfikowaniu wielu zasłyszanych "sensacji" na temat wiary mogę śmiało powiedzieć:

                Nie mogę na serio wierzyć w Boga, jeżeli nie wierzę  Jego Słowu.

                Aby w pełni zrozumieć zamierzenia Stwórcy względem nas poronionych płodów- jak przed wiekami mawiał św. Paweł, musiałem poświęcić wiele czasu, by pojąć czym jest wiara nie tylko w świetle Ewangelii i Starego Testamentu, ale również rozważań  teologicznych dostępnych w naszym języku.

                Próbę zdefiniowania wiary podjął  O. Józef Bocheński w swojej książce 100 zabobonów: "Nasza wiara oznacza dwie różne rzeczy:

1. przedmiotowo, to w co się wierzy,

2.podmiotowo, sam akt  wierzenia, przyjmowania za prawdę i postawę człowieka wierzącego.

                W drugim znaczeniu wiara jest aktem, przez który wierzący uznaje za prawdziwe jakieś   zdanie, dlatego, że chce je uznać, a więc pod naciskiem woli. Powiedzenie: Wierzę, ale nie ma niczego, w co wierzę jest bełkotem, nonsensem. W każdym wierzeniu istnieje pewna treść, a tą treścią jest jakieś zdanie uważane za prawdziwe. Wreszcie inny jeszcze zabobon każe wierzącemu stale wątpić w to, w co wierzy.  W rzeczywistości kto wierzy na serio, ten ma pewność tego, w co wierzy" 

                Ojciec Józef Maria Bocheński, dominikanin (imię zakonne Innocenty), profesor uniwersytetu we Fryburgu (Szwajcaria), był światowego formatu logikiem filozofii, a jego opinie są zwięzłe i zrozumiałe.

                Czytając różne opinie światłych  teologów, na temat wiary w Boga, nigdzie nie napotkałem się z  argumentami sugerującymi niespójność  wywodów logicznych O. Józefa.

                U O. J. Bocheńskiego występuje stwierdzenie, że wiarę kształtujemy aktem własnej woli. To założenie jest prawdziwe, gdy myśli nasze kierujemy ku Bogu. A jak to jest, gdy nasza wola nastawiona jest na odbiór wizyjny, "z wyłączonym rozumem?"

                Jak manipuluje się  wiarą...

                Przytoczę tu zdanie naszego znanego publicysty, co on sądzi na temat kształtowania ludzkiej woli przez wszechobecne w mediach obrazy: 

Jak zauważa Rafał A. Ziemkiewicz:" pod koniec XX wieku fakty już w zbiorowej świadomości nie istnieją: istnieją w niej Tylko obrazy". Oto przykład: w styczniu 1968  roku Amerykanie przeprowadzili tzw. Ofensywę Tet, która była wielkim zwycięstwem militarnym wojsk USA i Wietnamu Południowego. Rozgromiły one doszczętnie komunistów  z Vietcongu, a jednak w świadomości przeciętnego Amerykanina Tet było przełomową klęska w tej wojnie. Stało się tak za sprawa relacjonowania bitwy przez telewizję, która pokazywała widzom zdjęcia amerykańskich żołnierzy albo zabitych, albo rannych, albo będących w odwrocie. Fakty mówiły jedno, obrazy pokazywały jednak coś odwrotnego – i w świadomości odbiorców pozostało to drugie< 

                Powyższy przykład ukazuje w jaki sposób można zmanipulować rozum, odłączając  zdrowy rozsądek od możliwości weryfikacji i oddzielenia za pomocą  rozumu faktów rzeczywistych, od faktów zmanipulowanych. Podany przykład jest zaledwie cieniem tego czym karmione są dzisiaj nasze umysły. Z jakim skutkiem, widzimy to przy okazji każdych wyborów do parlamentu, czy władz lokalnych.

                "Niekiedy odnosi się wrażenie, że o losie Polski rozstrzygają medioci. A ściślej ... sterujące nimi  (Media Obce Duchem) MOD”

                A wystarczyłoby włączyć zdrowy rozsądek, do każdego realokowanego obrazami faktu,  i zderzyć ze sobą różne (nie tylko nasze) stanowiska, na temat interesującej nas prawdy bądź osoby. Wówczas moglibyśmy stwierdzić, iż mamy wyrobiony pogląd w danej sprawie. Zastanówmy się czy nas umysł jest obdarzony świadomością, czy jest uśpiony samozadowoleniem z naszej mądrości i nieomylności.

                Gdybyśmy posiadali pełną świadomość, nie dochodziłoby np. w czasie wyborów parlamentarnych, do wybierania ciągle tych samych polityków, bo wiedzielibyśmy, że każdy przechwalany w mediach lider – jest nagi – jak ów przysłowiowy Król. Że tak nie jest świadczy "panteon nieudaczników", którzy tylko dzięki manipulowaniu przez media obrazami i fałszywymi opiniami, stawiani są na świecznikach  naszej historii.

Czy potrafimy jeszcze myśleć?

                Jestem na sto procent pewny, że tak! Nikt z nas się nie przyzna, że jest (czy był) głupi. Każdy – zresztą ja również – posiada o sobie jak najlepsze mniemanie.

                To taka nasza ludzka skaza, wynikająca z miłości własnej. Stąd wniosek, że z naszą miłością własną nie jest tak że. Gorzej jest z miłością bliźnich, o czym również powinniśmy pomyśleć w naszych rozważaniach, o ile takie prowadzimy.

                Jak manipuluje się naszą wiedzą o Bogu, Piśmie Świętym, wszechświecie, prawach naturalnych i w ogóle o człowieku, jako "koronie stworzenia"? A człowieczeństwo – zapamiętajmy – to świadomość i wolna wola, których to atrybutów nie posiadają  żadne, dotąd poznane stworzenia na świecie.

                Postarajmy się dociec w jaki sposób, nas wierzących odciąga się od wiary w Boga, majsterkując przy rzekomo naukowym przedstawianiu:

ewolucji,

ekologii,

oddziaływaniu mediów na naszą świadomość, czyli o poddawaniu nas totalitarnej mediotyzacji (czytaj: ogłupianiu) itp.,

wtłaczanie nam do umysłów jedynie słusznych prawd zawartych we współczesnej filozofii postmodernistycznych egzystencjalistów.

                Na zakończenie mój wierszyk trącający o nasze rozważania: 

LEMINGOZA ...

W ruinach sumień nowego człowieka

majstrują piewcy kłamstwa i obłudy

dzisiaj “elita” przed prawdą ucieka

ukrywa fakty za barykadami

pomówień oszczerstw i wazeliniarstwa

Dzieląc zdarzenia na wiedzę cząstkową

tworzą półprawdy a więc całe kłamstwa

w pogardzie mając tych co im uwierzą

Z rozpusty ducha rodzą się wyrodni

przyjmują władzę nad niemyślącymi

maniąc ich złudą lepszego poznania

Rujnują rozum sprytni mąciciele

strojąc się w togi błyskotliwych pojęć

skażają wątłą wolę mediotyzmem

Nie znajdziesz prawdy w zbitkach luźnych faktów

pełnych bełkotu jak na wieży Babel

sławiących chucie żądzę używania

Choć wszyscy mówią tym samym językiem

diabelskim celom służą w swojej pysze

pełnej pogardy wczoraj jutro dzisiaj

Sieją nienawiść do ludzi myślących

jedność Narodu dla nich zagrożeniem

Sięgają zawsze do niskich instynktów

chcąc zdeprawować młodzież – nawet dzieci

by z nich uczynić bezmyślne bydlęta

na pośmiewisko w całym Bożym świecie

Nie chcą byś wiedział skąd twoje korzenie

żebyś przypadkiem nie stał się patriotą

Zamiast historii nauka o seksie

Myśląc rozporkiem stajesz się idiotą

czekasz by inni zadecydowali

o czym masz myśleć jakie podjąć cele

Nie twoja wina że jesteś lemingiem

Wciąż narażony na indoktrynację

na wielostronne utwierdzenie łgarstwa

w podświadomości – również podprogowo 

przez wciąż tych samych świata zwodzicieli

Nie masz pojęcia że ich styl myślenia

stał się też twoim bo oni tak chcieli