MODLITWA O DOBRY POKÓJ

Boże ! nie dopuść nigdy by chorągwie łuny

śmiertelnie łopotały wokół mego domu

odsuń od nas na zawsze groźny pręgierz burzy

jeszcze mamy na plecach sine ślady gromu

jeszcze węgły się chwieją na ruchomych piaskach

i chłód wstrzymuje serca odarte z czułości

zobacz ! nie wszystkie rany zarosły bliznami

i z trudem się uczymy  najprostszej miłości

do tych co nas zdradzili i odarli z wiary

i pędzili przez rozpacz do sybirskich lodów

tych co z okien Europy patrzyli z pogardą

i szydzili przez lata z Chrystusa narodów

i nie dopuść już nigdy by w dole historii

leżała nasza pamięć z rękami w powrozach

by na drzewcu komina żałobna chorągiew

biła o progi nieba trwogą o obozach...

i by pamięć niesiona poprzez pokolenia

wiodła z łagrów do domu Bożej Republiki

by twarze naszych czasów zostały jedynie

krwawym śladem podobnym Chuście Weroniki

wiem że musimy zawsze palić świecę  Prawdy

choćby nam potem ogień miał poranić dłonie

a syta Europa patrzyła z ironią

na nasze za jej wolność pokrwawione skronie

bo wciąż groźne przekleństwo zaklęte nad nami

dławione jak chorobą serce mego domu

co bije chorym tętnem w osłabionym ciele

porażone wielokroć sinym batem gromu

nie dopuść zatem nigdy by chorągwie łuny

śmiertelnie łopotały groźnym tarabanem

przed Tobą przecież klęczy żelazo i ogień

Tyś wojny i pokoju niepodzielnym Panem

a miejsce nasze nad wiślanym szmerem

w cieniu Twojego serca niech płonie jak gwiazda

niech w ziemi tej zakwitną wreszcie wszystkie krzyże

a cierniowe korony zamienią się w gniazda...