Minister Czuma

Minister Czuma

Myślę, że powołanie pana Andrzeja Czumy na ministra sprawiedliwości powinniśmy przyjąć pozytywnie. Rodzina Czumów jest bardzo patriotyczną rodziną, a tego się nie zapomina co najmniej do trzeciego pokolenia

Ocierałem się w latach 60. i 70. o organizacje podziemne, miałem w nich kilku przyjaciół, ale do żadnej nie wstąpiłem. Stopień zakonspirowania był w nich bardzo niewielki, natomiast tendencja do rozłamów i podziałów znaczna. Mówiąc nieco zgryźliwie – ludzie byli ciągle ci sami, tylko nazw organizacji coraz więcej.
Ale dobrze, że były i chwała dziewczętom i chłopakom za to.
Pana Andrzeja widziałem kilka razy w TV zaraz po jego powrocie do kraju (bodaj w 2005 roku) w programie „warto rozmawiać” i wydawał mi się człowiekiem dość stonowanym, ale w realiach krajowych słabo zorientowanym. Potem widziałem go w serialu satyrycznym pod nazwą komisja do spraw nacisków i tam był już mniej stonowany.
Pan Andrzej jest z całą pewnością człowiekiem inteligentnym. Na stanowisku ministra sprawiedliwości na szczęście na początek będzie się musiał dogłębnie zająć sprawą zabójstwa K. Olewnika i tam – jak myślę – otworzy się przed nim otchłań. Zobaczy, co to znaczy układ. Tam, gdzie się trup ściele gęsto, i to w więzieniach a nie w jakiś spelunach, czy zgoła w lesie - sprawa chyba dotyczy krycia kogoś postawionego bardzo wysoko. Przypomnijmy sobie – podobna seria samobójstw występowała w sprawie zabójstwa gen. Papały.
Wszystko zależy od tego, co zechce powiedzieć pan Olewnik – ojciec. Myślę że on wie bardzo dużo, ale jego jedyną polisą na życie jest to, że on jedyny wie – gdzie są papiery stanowiące hipotetyczną polisę. Mam nieśmiałą nadzieję, że w tej sprawie Pis i Platforma się zjednoczą, a ktoś, kto się tej komisji bardzo boi. znajduje się nazewnątrz. 
Druga otchłań, którą zobaczyć musi pan minister to jest sprawa PZPN. A tu na afiszu Euro2012.

W obydwóch operacjach nie ma konfliktu interesów pomiędzy oboma głównymi partiami. Niech chociaż to zrobią razem.
Może zresztą pokażą nam – zwłaszcza w PO jakieś nowe twarze, bo eksponowanie w kółko Niesiołowskiego, Karpiniuka, Palikota i Chlebowskiego na dobre im chyba nie wyjdzie. Harcownicy z drugiej strony niektórzy mają klasę – ale nie wszyscy.

Życzę panu Andrzejowi, żeby mu się udało – ale pamiętam, że niewiele miał ci on w życiu sukcesów.

Na zakończenie przez druty obozu, którego nie lubię przerzucę panu mały gryps:

A Sybir był zaćmiony, jakby zawieruchy
Ciemnnemi i powietrze się ciągle mieszało
I chmury szły i grady błyskały i grzmiało.

Wstaliśmy i ku Polszcze szli…

J Słowacki

To właśnie łączyło mojego ojca z pańskim stryjem.