Prezydent Komorowski dziękuje tow. Jaruzelskiemu za Stan Wojenny

Tytuł mego flietonu jest plagiatem: otóż w latach 50. ubiegłego wieku w muzeum bodajże w Płocku wisiał wielki socreal pod tytułem „Chłopi dziękują Prezydentowi Bierutowi za Powódź”. Okoliczności były podobne – i on, i ci, mieli temu i tamtemu wiele do zawdzięczenia.

Skrót myślowy jest oczywisty – bez Stanu Wojennego (dużymi literami) nie byłoby Okrągłego Stołu (dużymi literami). A jeżeli na domiar dobrego znany publicysta na łamach Rzepy (Dyktator w Pałacu) o ostatnim pierwszym pisze „On” z dużej litery, to wypada się trzymać tej konwencji. Do niedawna

odbrązowiano historię

(Jagiełło nie wygrał pod Grunwaldem, Sobieski pod Wiedniem, Piłsudski pod Warszawą) a teraz się ją pozłaca (Berling to swój chłop, Cyrankiewicz miał dobre maniery i nie pierdział przy stole, Jaruzelski uratował Polskę przed...no właśnie, przed czym? Lub przed kim?).

Przed Moskalami!

Brzmi chór wujów III RP. I tak to mamy mit pierwszy: gdyby nie Jaruzelski, to Stalin czy Lenin, czy wsie wmiestie weszliby do Polski i zrobiliby porządek. Sęk w tym, że po pierwsze: wcale nie musieliby wejść (bo już tam byli) a po drugie – otwarcie 2. frontu w Europie zabaniała im

logika

znana  z 2 WS, kiedy to Rosjanie zdecydowali się spełnić prośbę swego niemieckiego sojusznika i wkroczyć do Polski dopiero po zawarciu rozejmu z Japonią. A wtedy nasi rosyjscy druzja dostawali właśnie lanie w Afganistanie i woleli usmirenje polskowo matieżia oddać w zaufane

ręce janczara

Jaruzelskiego. W Rasieji w tym czasie nie było ani paliwa do czołgów, ani opon do samochodów, ani walonek, ani swinnoj tuszonki (nota bene w czasach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej był to produkt made in USA) bo wsio rozkradli członkowie największej armii pokojowej świata. O tym

pisała prasa

całego, jeszcze wówczas wolnego Zachodu. Jest jeszcze mit drugi: PRL to jednak była Polska. To było polskie państwo. No, skoro tak, to po co były te chryje? Po co był Poznań 1956, po co był Szczecin, Gdańsk itp, itd? Hapenningi różowej lewatywy? Trupy z plastyku? Krew z keczupu?Takie

brednie

wypisywać można tylko na konkretne zamówienie. A ono jest, i owszem: zaproszenie p. prezydenta pod adresem ikony Nowego Oświecenia: generała Jaruzelskiego. Wydawało już się, że jego mumii nikt już nie wystawi na widok publiczny: najpierw jednak szczęśliwy zbieg okoliczności, czyli

katastrofa smoleńska

sprawił, że p. Komorowski uznał się za prezydenta i zaprosił ją ze sobą na uroczyste obchody do Moskwy w rocznicę Zakończenia Wielkiej Wojny Ojczyźnianiej (1941 – 1945). Na tym jednak nie dość wazeliny: po zapewnieniu dobie poparcia wyborczego mumii i jej przyjaciół, kiedy to

generał Dukaczewski

wyznał, że jak wygra Komorowski, to otworzy szampana z radości, nadszedł czas spłaty długów. To dzięki temu, jak trafnie określił Komorowskiego Marek Migalski (świeć, Panie, nad jego polityczną duszą), jest on „inkarnacją postkomunizmu”.

Swego zasu Polacy dość jednoznacznie oceniali Jaruzelskiego. Ten polski Qusling nie cieszyłby się dziś szacunkiem wielu ofiar zbiorowej pralni mózgów, gdyby przeprowadzono u nas dekomunizację, jak choćby w Niemczech. Honeckera pamięć najbardziej pielęgnuje się w Chile.

http://www.youtube.com/watch?v=McyA3Il80tw

Albo tak:

http://www.youtube.com/watch?v=YZQpptwEceo

Post scriptum: groźne memento: to w nim ulokowały swoje nadzieje siły, które się wydawały zniszczone na zawsze. I masa POlitycznych ratlerków, ujadających w mediach.