Kamil Olszówka - blog

      Była mroźna noc lutowa,

Gdy zapętliła się Ludzkości Historia,

Gdy wybuchła ta straszliwa wojna,

Krwawe żniwo długimi miesiącami zbierająca,

Ziarna niepokoju w sercach całej ludzkości zasiewająca…

Rok już minął…

Naznaczony tą wojną straszliwą,

Naznaczony milionów ludzi tragedią,

Przez więznące w gardłach słowa niewypowiedzianą…

Wojną jakiej od lat nie widziała Europa,

Od czasu krwawych...

      Kiedyś letnim popołudniem,

Gdy spoglądając w niebo powieki zmrużyłem,

A świeżego powietrza głęboki oddech wziąłem,

Nie wiedzieć kiedy, niespodziewanie nagle przysnąłem…



Gdy w ciele orła się ocknąłem,

Szybującym nad ziemią się przebudziłem,

Natychmiast orlimi skrzydłami powietrze uderzyłem,

Zawzięcie skrzydłami wymachując w powietrze się wzbiłem,



Gdy w wyobraźni stałem się...

      Żył niegdyś przed wiekami król srogi,

Żelazną ręką swym ludem władający,

Biedaków wciąż bezlitośnie uciskający,

Najmniejszego sprzeciwu nie znoszący,



Ciemiężył lud swój on wielce,

Zawsze jednako bezlitośnie,

Wciąż nowe podatki nakładając,

Każdy przejaw oporu najsurowiej karząc,



Lecz nie zagasła uciskanego ludu nadzieja,

Miał on swojego ukochanego bohatera,

Który zawsze w...

                                                          I.



      Bezsennej lutowej nocy,

Gdy czytałem Nestora ,,Powieść lat minionych”,

Z starego radiowego odbiornika dobiegły straszliwe wieści,

Iż na prastary Kijów spadły rosyjskie bomby,



Gdy przeglądałem nocą stare ruskie latopisy,

Celem konfrontacji z zapiskami z średniowiecznych polskich kronik,

Nagły obrót współczesnego świata...

      Na Rusi dalekiej przed wieloma wiekami,

Wyłaniały się z mroków nocy tatarskie zagony,

By mordy, zniszczenie i grabieże szerzyć…

Przeszywającym błogi spokój tatarskiej strzały grotem,

Trawiącym wszystko wokół łaknącym żertwy ogniem,

Dorobek wielu pokoleń pożogami spopielić…



Gdy bezlitosne szturmy tatarskich zagonów,

Odbijały się od murów kasztelańskich zamków,

Kierowały się ku...

      Zwyczajnym wieczorem od innych się nie różniącym,

Zmęczeni dniem Polacy przed telewizorami zasiedli,

By rodzinnym ciepłem całodniowe nerwy ukoić,

Nad informacjami ze świata oddając się refleksji…

Gdy chłodnym wieczorem z ekranu każdego telewizora,

Do szpiku przeszywająca strachem wychynęła groza,

Od chwil pierwszych cichą panikę budząca,

Nijak oswoić się nie dająca…



Miliony...

Każdy z nas kiedyś dzieckiem będąc,

Po raz pierwszy zrobił coś istotnego,

Coś co na długo w pamięci zostało,

Całe przyszłe życie zarazem ukształtowało,

W głębinach najdroższych wspomnień z dzieciństwa pozostając,

Co noc potem do snu utulając,



W naszym dziecięcym postrzeganiu świata,

Na każdego z nas w dzieciństwie spływała odwaga,

Jak dobra, starsza siostra,

Do małych sukcesów w...

I.



Nieodkryta, niezbadana, cudowna Historio,

Tajemnic świata wierna strażniczko,

Średniowiecznych kronik kartami oddająca cześć rycerskim czynom,

Przez kolejnych badaczy wciąż interpretowana na nowo,

Szepnęłaś do mnie niegdyś w dzieciństwie,

Ukazując ojczyste malowane dzieje,

W niejednym sławnym Jana Matejki obrazie,

Gdy album z dziełami Mistrza przeglądałem,

Ukazałaś mi niewidzialnym...

Powierzyłem kiedyś swoje marzenie,

Najjaśniej na niebie świecącej gwiazdce,

Która na tle innych skrząco jaśniała,

Do wyjawienia swych marzeń zarazem zachęcała,



Kiedy jeszcze nastolatkiem byłem,

Jednemu marzeniu skrycie się oddałem,

I zamarzyłem w skrytości swej duszy,

By zdać rozszerzoną maturę z historii…



– Skrząca się gwiazdko spełniająca życzenia,

Racz wysłuchać mojego wielkiego...

Złoty księżycu z dwoma ostrymi rogami,

Skrząco jaśniejący za moimi oknami,

Do mojego pokoju zaglądasz zawzięcie,

Jakbyś wielkie tajemnice pragnął mi opowiedzieć,



O wielkich wydarzeniach zakrytych pomroką dziejów,

Piórem nigdy nie spisanych przez żadnych historyków,

Które jednak ty sam widziałeś,

Gdy na ciemnym niebie każdej nocy jaśniałeś,



Zapewne wszystkie krańce świata zwiedziłeś

...

I.

Starożytnego Egiptu nieprzebrane skarby,

Których nie pojmą największych mędrców rozumy,

Pustynnym piaskiem zakryte przez wieki,

Od stuleci będąc wyzwaniem dla archeologii,

Skarby ukryte w piramid głębi,

Przed szaleństwami nowoczesnej ludzkości,

Przed dwulicowych paserów spojrzeniem chciwym,

I chorych czasów pędem do destrukcji zgubnym…



Na straży wielkich faraonów mumii,

Stanęły...

      Gdy stanąłem kiedyś przed popiersiem Nefertiti,

Spojrzenia nasze w powietrzu się przecięły,

Ciekawskie spojrzenie młodego historii pasjonata,

Dumne spojrzenie żony wielkiego faraona,



Z starożytnej historii wieków głębi,

Wielkiej królowej spojrzały na mnie oczy,

Choć wapienne oczy od wieków martwe,

Zachowały w sobie odwieczny ogień…



Na skroniach jej spoczywa czepiec wysoki,

...

      Mam z dzieciństwa jedno bezcenne wspomnienie,

Związane z całkowitym słońca zaćmieniem…



Tamte pamiętne z dzieciństwa wakacje,

Naznaczone ostatnim dwudziestego wieku słońca zaćmieniem,

W szkatule dziecięcych wspomnień pozostają bezcennym skarbem,

W głębinach pamięci zatopionym na zawsze,

Gdy w niewielkim domku mojej babci,

Jak co roku wytęsknione spędzałem wakacje,

Zabrałem wraz z...

      Widziałem zachód słońca prawdziwie karneolowy,

We wszystkich odcieniach karneolu się mieniący,

Wszystkie zmysły do głębi poruszający,

Do głębi samej podświadomości przenikający,



Pośrodku wielkiej łąki samotnie wtedy stałem,

Oczy ze zdumienia szeroko otworzyłem,

W bezkres karneolowego nieba wzrok swój wlepiłem,

Jak nigdy w życiu szczerze się zachwyciłem,



Że aż w tylu odcieniach...

Jak przyjemnie jest w wakacje przy sianie pracować,

Długie pole licznymi kopami siana przyozdabiać,

W gorącym upale zimną wodą się posilać,

Wielkie świerki nieba sięgające podziwiać,

Przyjemnym letnim powietrzem pełną piersią oddychać,



Tak… To zaszczyt urodzić się w Małopolsce…

W dzieciństwie mlecze i dmuchawce zrywać na przydomowej łące,

Całym sobą przeżywać przyjemne letnie noce,

...

      Tak wielu Małopolan wybitnych,

Pozostaje w historii zapomnianych,

Tak wielu historii ludzi ciekawych,

Już nigdy nie poznamy…



A czy nie byłoby dobrym pomysłem,

Zapomnianych, wybitnych Małopolan upamiętnienie publiczne,

Zwrócenie wielkiej polskiej historii,

Ludzi w pomroce dziejów zaginionych,



Lecz mało na tym polu pomoże,

Ochrzczenie ich imieniem nowych placów i ulic,

Niestety...

      Czarna dziejów pomroka,

Czarna niczym najczarniejsza noc,

Większą cześć historii świata zasnuła,

Dla umysłu historyka nieznaną czyniąc ją,



Historia świata całego skrywa zawiłe tajemnice,

O których pojęcia nie mają najstarsi nawet zakonnicy,

Nie słyszeli o nich najstarsi nawet mnisi,

Lecz poznać je nadzieję mają pasjonaci historii cisi,



Zew wielkich tajemnic zakrytych pomroką...

      Ku wielkim tajemnicom historii,

Zanurzyłem się w tysiącleci głębiny,

W poszukiwaniu pewnej wyjątkowej damy,

Wertowałem latami najstarsze znane światu księgi,



Upijała mnie starożytnych wieszczów poezją,

Nęciła powstaniem gatunku ludzkiego tajemnicą nieodkrytą,

Tajemnicę początków ludzkości na nić czasu nawleczoną,

Ukryła za ludzkiej niepamięci czarną zasłoną…



Zdradź mi Historio...

         Wielką niesprawiedliwością byłoby względem historii ziem polskich, gdybyśmy pisząc historyczne opracowania naukowe oraz powieści osadzone w realiach historycznych, skupiali się wyłącznie na okresie po przyjęciu Chrztu przez księcia  Mieszka I, pomijając zarazem jakże długą, jakże bogatą i przeogromnie ciekawą zarazem historię osadnictwa na ziemiach polskich. Wcale nie byłoby przesadnym...

Zawsze gdy letnim wieczorem,

W odgłosy pobliskich łąk się wsłuchiwałem,

Nieraz dał się słyszeć z odległych wieków,

Głos starożytnych Celtów,



Na tej naszej małopolskiej ziemi,

W miejscach Ich dawnych siedzib,

Ciągle słychać głos starożytnych Celtów,

Z głębi dziejowych mroków,



Zapewne przed wiekami celtyccy druidzi,

Tajemnym sposobem tę ziemię zaklęli,

By dawała świadectwo pokoleniom...

      Kiedy młoda księżniczka Wanda,

Młodzieńczymi instynktami wiedziona,

Nad rzekę Wisłę się udawała,

W rozmyślaniach swoich się zatapiała,



Bowiem każda młoda dziewczyna,

Sama jest niczym wielka rzeka,

W naturze swej nieodgadniona,

Młodzieńczymi ogniami od wewnątrz palona,



Bacznie wsłuchując się w szum Wisły,

Młode dziewczę rozpuściło swe długie włosy,

Włosy niczym sama Wisła...

I.

      Gdy letnią nocą chłodnego wiatru powiew,

Przywoła moc zaklętych w prastarych lasach wspomnień,

Opowiadanych nocami rwących potoków szumem,

Strzeżonych przez wieki srebrzystego księżyca blaskiem,



Nakłoń ucha ku prastarej Słowiańszczyzny tajemnicom,

Zasnutej niepamięcią niczym starą zakurzoną pajęczyną,

Rozwiewaną niczym wiatrem jasnowłosych dziatek ciekawością,

Marzących by...

Jakże wspaniale byłoby zebrać książki wszystkie,

Zarówno te naukowe, jak i publicystyczne,

Poruszające tematykę polskich,

Wczesnośredniowiecznych plemion słowiańskich,



Zarówno Polan jak i Wiślan,

Lędzian, jak i Dziadoszan,

Plemion Lechickich, choć wszelakich,

Zawsze jednako dumnych i walecznych,



Cudownie byłoby je wszystkie czytając,

Zanurzyć się w historię zapomnianą,

Tych...

Kiedyś w lekturze Starej Baśni,

Zaczytałem się bez pamięci,

W świat tamten jakby się zanurzyłem,

Wszystkie troski daleko za sobą zostawiłem,



Porywającym było oczami niemieckiego kupca Henga,

Oglądać dawny kraj Polan,

Oczyma duszy zaznać prastarej słowiańskiej gościnności,

Przewracając kolejne kartki książki,



By przynajmniej oczyma duszy,

Z niemieckim kupcem Hengo w kraj Polan...

I.
Mysia Wieża króla Popiela,
W mrokach naszych pradziejów dawno zaginęła,
Lecz pomimo upływu wieków w pamięci przetrwała,
W historii Polski jako karta wstydliwa,

Kamień na kamieniu z wieży nie został,
Choć kiedyś starego króla dumą napełniała,
Wiatr dziejów wszelki ślad zatarł,
Jako legenda na karty historii trafiła,

Kamienna wieża króla Popiela zapłonęła,
Ogniem roznieconym w prostych Polan pogańskich...

      Kiedy jeszcze nastolatkiem byłem,
W ryciny przodków Księcia Mieszka przedstawiające,
Nieraz i przez godzinę się wpatrywałem,
Tak tajemniczo były dla mnie urzekające,

Co było w nich tak tajemniczo urzekającego?
Do końca sam tego nie wiem…
Może nawet było w nich coś mistycznego?
Jeszcze kiedyś zagadkę tę zgłębię...

Wsłuchałem się w szept historii,
Co szepce o pradziejach naszej polskiej ziemi:
„...

      Spoglądali na orły Piastowie,
Na wysokim niebie dumnie się wznoszące,
Książę Mieszko ze swym bratem Czciborem…
Spoglądając na orły skrycie marzyli,
By w życiu swym wielkich rzeczy dokonali,
By roztropnie władali Gnieźnieńskim Księstwem…

By swe książęce drużyny,
Zawsze tylko do zwycięstwa wiedli,
Na chwałę Księstwa Gnieźnieńskiego,
By pola wrogowi nigdy nie ustępowali,
By ludowi swemu zawsze...

      Kiedyś gdy przeglądałem ryciny Władców Polski,
Autorstwa arcywybitnego Jana Matejki,
Nagle uwagę moją przykuła,
Rycina na tle innych naprawdę wyjątkowa,

Na owej rycinie naprawdę tajemniczej,
Młodej księżniczki blade oblicze,
A na ryciny tle czarnym,
Blada księżniczka patrzy wzrokiem przenikliwym,

Jakie to wielkie tajemnice,
Skrywa owe księżniczki Dobrawy oblicze,
Z czarno-białej ryciny spoglądające...

I.
Gdy przez wielkie okna księżyc srebrzysty,
Do komnat starego zamku zaglądał,
W lśniącej zbroi rycerskiej się odbiwszy,
W lśniącej zbroi począł się przeglądać,

Gdy złotym blaskiem swoim,
Pośród nocnego nieba czarnego,
Odbijał się w lśniącej rycerskiej zbroi,
Zapragnął poznać smak zgiełku bitewnego,

Gdy tak nad starym zamkiem zwisając,
Pośród czarnej, nieprzebranej nocy,
Marzeniom skrytym rzewnie się...

I.
Tak jak wielkie morskie fale,
Zatapiają nadbrzeżne piasku ziarenka,
Tak pojedynczy zwykli ludzie,
Piszą swymi życiorysami historię całego świata,

Lecz czy tak jak morska fala,
Powtórzyć się może cała epoka,
Która choć dawno już przeminęła,
Na kartach historii zapisaną pozostała…

Czy te epoki historyczne tak zachwycające,
Przepadły w dziejach świata już na zawsze,
Czy niczym te morskie fale,
Czekają w...