żywioły

Zawsze gdy letnim wieczorem,

W odgłosy pobliskich łąk się wsłuchiwałem,

Nieraz dał się słyszeć z odległych wieków,

Głos starożytnych Celtów,



Na tej naszej małopolskiej ziemi,

W miejscach Ich dawnych siedzib,

Ciągle słychać głos starożytnych Celtów,

Z głębi dziejowych mroków,



Zapewne przed wiekami celtyccy druidzi,

Tajemnym sposobem tę ziemię zaklęli,

By dawała świadectwo pokoleniom...

      Kiedy młoda księżniczka Wanda,

Młodzieńczymi instynktami wiedziona,

Nad rzekę Wisłę się udawała,

W rozmyślaniach swoich się zatapiała,



Bowiem każda młoda dziewczyna,

Sama jest niczym wielka rzeka,

W naturze swej nieodgadniona,

Młodzieńczymi ogniami od wewnątrz palona,



Bacznie wsłuchując się w szum Wisły,

Młode dziewczę rozpuściło swe długie włosy,

Włosy niczym sama Wisła...

I.

      Gdy letnią nocą chłodnego wiatru powiew,

Przywoła moc zaklętych w prastarych lasach wspomnień,

Opowiadanych nocami rwących potoków szumem,

Strzeżonych przez wieki srebrzystego księżyca blaskiem,



Nakłoń ucha ku prastarej Słowiańszczyzny tajemnicom,

Zasnutej niepamięcią niczym starą zakurzoną pajęczyną,

Rozwiewaną niczym wiatrem jasnowłosych dziatek ciekawością,

Marzących by...