pory dnia

      Kiedy przyjemnym letnim wieczorem,

Pośród rozległych pól Grunwaldu staniesz samotnie,

Wsłuchując się w okoliczną ciszę,

Zatapiając w niezliczone średniowiecza tajemnice,

Gdy znad Grunwaldu pól rozległych,

Niosący się cicho szept historii,

Dotykając strun twej wrażliwości,

Przemówi zarazem do głębi twej duszy,

Odmaluj wówczas w swej wyobraźni,

Tamtego pobojowiska obraz straszliwy,

Nigdy...

     Zapragnąłem chłodnym wieczorem letnim,

O dalekim Wołyniu choćby parę zdań skreślić,

By oddać hołd tamtym czasom minionym,

Pociągnięciami pióra zrazu nieśmiałymi...

I o tamtej dalekiej kresowej ziemi,

Utkanej przez lata bezcennymi wspomnieniami,

Wielopokoleniowych polskich rodzin,

Napisać poruszający wyobraźnię tekst rzewny...

Lecz jakże pisać o Wołyniu…

Bez przeszywającego nocne niebo...

I.

      Tamten płacz dzieci Wołynia,

Niesie się wciąż nocami przy pełniach księżyca,

Usiłując wciąż poruszyć rządzących sumienia,

Będąc niesłyszalną przestrogą z ubiegłego stulecia…

Gdy powieje wiatr przeszłości,

Z bliskim sercom Polaków kresów dalekich,

Niesie wraz z sobą powiew przestrogi,

Szepcząc o niegdysiejszych czasach mrocznych…

Znad naszych ukochanych kresów wschodnich,

Niosą się...

      Tajemnicze są legendarne białe damy,

Owiane przez wieki licznymi legendami,

Przez badaczy latami skrzętnie spisywanymi,

Dla rozbudzania kolejnych pokoleń wyobraźni…

Tajemnicze są młodych studentek uśmiechy,

Skrywające liczne dziewczęce sekrety,

Niekiedy wyszeptywane wieczorami do uszu ukochanych,

Niekiedy tlące się jedynie w serc głębi…

Gdy niejedna młoda studentka,

Do egzaminów uczyła...

I.

      Złote moskiewskiego Kremla kopuły,

Otuliła tajemnicza czerń nocy,

Gdy odwrócił się bieg straszliwej wojny,

Rozniecając zarzewia setek nowych scenariuszy,

Gdy latami korupcji wewnętrznie wyniszczona,

Bezkarnością oligarchów dotkliwie upodlona,

Na oczach milionów militarnie upada Rosja,

Wieloletnimi wojnami do szczętu wykrwawiona,

W srogich górach Czeczeni,

Na rozległych stepach...

I.

      Było Ich dwanaście,

Pięknych niczym gwiazdy na hebanowym niebie,

Odbite nocą w prastarej krystalicznie czystej Wiśle,

Na lustrze wody tańczące swym skrzącym blaskiem,

A każda z nich miała swą misję dziejową,

Dziś niemal doszczętnie już zapomnianą,

Zasnutą przed domysłami kronikarzy pradziejów tajemnicą,

Przez prastare bory wiernie strzeżoną,

A każdej z nich wkrótce serce zabiło,

Ku...

     Dostałem kiedyś od mojego wujka,

Wyjątkowy prezent na Dzień Dziecka,

Zwykły, foliowy, niepozorny worek,

Lecz w środku pełen najrozmaitszych figurek,

Niezliczone figurki różnokolorowe,

Prześwitywały kolorami przez foliowy worek,

A kiedy dostałem go do swych rączek,

Rozbudził w dziecięcym sercu rozliczne emocje…

Jedna mała figurka,

Na tle innych naprawdę się wyróżniała,

Ciekawość moją...

I.

     Mój maleńki saksofonisto,

Będący jedynie małą, plastikową figurką,

Szpulce nici rozmiarami ledwo co dorównującą,

Bym mógł cię objąć niewielką swą rączką.

Przy łóżku stojąc na nocnej szafce,

Na swym maleńkim złotym saksofonie,

Wygrywałeś mi niesłyszalną kołysankę,

Rozniecając po zmroku mą senną wyobraźnię…

Kołysanka ta choć ludzkim uchem niesłyszalna,

Ku tajemnicom przeszłości...

     Gdy księżyc w pełni wschodzi o północy,

Budząc swym szeptem rozliczne zjawy,

Snujące się odtąd po wszystkich krańcach ziemi,

W poszukiwaniu rozwiązania swego przeklętego istnienia zagadki,

Nie omija także i Winnego Wzgórza,

W którego zroszonych księżycowym blaskiem zaroślach,

Śpi od wieków kamiennym snem winiarka,

W nocną zjawę słowami Czasu zaklęta…

Gdy skrzący księżyc po kruczoczarnym...

I.



Nieodkryta, niezbadana, cudowna Historio,

Tajemnic świata wierna strażniczko,

Średniowiecznych kronik kartami oddająca cześć rycerskim czynom,

Przez kolejnych badaczy wciąż interpretowana na nowo,

Szepnęłaś do mnie niegdyś w dzieciństwie,

Ukazując ojczyste malowane dzieje,

W niejednym sławnym Jana Matejki obrazie,

Gdy album z dziełami Mistrza przeglądałem,

Ukazałaś mi niewidzialnym...

Złoty księżycu z dwoma ostrymi rogami,

Skrząco jaśniejący za moimi oknami,

Do mojego pokoju zaglądasz zawzięcie,

Jakbyś wielkie tajemnice pragnął mi opowiedzieć,



O wielkich wydarzeniach zakrytych pomroką dziejów,

Piórem nigdy nie spisanych przez żadnych historyków,

Które jednak ty sam widziałeś,

Gdy na ciemnym niebie każdej nocy jaśniałeś,



Zapewne wszystkie krańce świata zwiedziłeś

...

I.

Starożytnego Egiptu nieprzebrane skarby,

Których nie pojmą największych mędrców rozumy,

Pustynnym piaskiem zakryte przez wieki,

Od stuleci będąc wyzwaniem dla archeologii,

Skarby ukryte w piramid głębi,

Przed szaleństwami nowoczesnej ludzkości,

Przed dwulicowych paserów spojrzeniem chciwym,

I chorych czasów pędem do destrukcji zgubnym…



Na straży wielkich faraonów mumii,

Stanęły...

      Gdy stanąłem kiedyś przed popiersiem Nefertiti,

Spojrzenia nasze w powietrzu się przecięły,

Ciekawskie spojrzenie młodego historii pasjonata,

Dumne spojrzenie żony wielkiego faraona,



Z starożytnej historii wieków głębi,

Wielkiej królowej spojrzały na mnie oczy,

Choć wapienne oczy od wieków martwe,

Zachowały w sobie odwieczny ogień…



Na skroniach jej spoczywa czepiec wysoki,

...

      Czarna dziejów pomroka,

Czarna niczym najczarniejsza noc,

Większą cześć historii świata zasnuła,

Dla umysłu historyka nieznaną czyniąc ją,



Historia świata całego skrywa zawiłe tajemnice,

O których pojęcia nie mają najstarsi nawet zakonnicy,

Nie słyszeli o nich najstarsi nawet mnisi,

Lecz poznać je nadzieję mają pasjonaci historii cisi,



Zew wielkich tajemnic zakrytych pomroką...

I.

      Gdy letnią nocą chłodnego wiatru powiew,

Przywoła moc zaklętych w prastarych lasach wspomnień,

Opowiadanych nocami rwących potoków szumem,

Strzeżonych przez wieki srebrzystego księżyca blaskiem,



Nakłoń ucha ku prastarej Słowiańszczyzny tajemnicom,

Zasnutej niepamięcią niczym starą zakurzoną pajęczyną,

Rozwiewaną niczym wiatrem jasnowłosych dziatek ciekawością,

Marzących by...

      Kiedy jeszcze nastolatkiem byłem,
W ryciny przodków Księcia Mieszka przedstawiające,
Nieraz i przez godzinę się wpatrywałem,
Tak tajemniczo były dla mnie urzekające,

Co było w nich tak tajemniczo urzekającego?
Do końca sam tego nie wiem…
Może nawet było w nich coś mistycznego?
Jeszcze kiedyś zagadkę tę zgłębię...

Wsłuchałem się w szept historii,
Co szepce o pradziejach naszej polskiej ziemi:
„...

      Szalejąca nocna wichura,
Prąd w całej miejscowości nagle wyłączyła,
Lecz choć elektryczność ludziom zabrała,
Coś cenniejszego w zamian podarowała,

Wysoki jasny płomień świecy,
Rozjaśnia mi mroki nocy,
Na nocnej wichury odgłosy straszne,
Odpowiadają jego ruchy delikatne,

W rozsiane po Małopolsce moich przodków groby,
Nocnej wichury uderzają podmuchy,
Wściekle wyjąca nocna wichura,
O należną zmarłym...

      Jasny płomieniu świecy,
Trwożnie migocący w ciemnościach,
Rozjaśnij mroki nocy,
Opowiedz mi o moich przodkach,

Ciemną nocą uderza wichura,
Z wielkim impetem w okien framugi,
Bez słów wniebogłosy krzyczy huraganu powiew,
O minionym pokoleniom należną pamięć,

Samotnie w domu siedzę w ciemnościach,
Głęboko zatopiony we własnych myślach,
Czarna noc pogłębia melancholie,
Powracam do z dzieciństwa...