Do czego prowadzi bezsilność?

Na „Niezależnej.pl 17 II 2017 pojawił się taki wpis i fragment rozmowy obu panów w nim wymienionych.  Należy zwrócić uwagę na język i świat pojęć rozmówców. Brak tam jakichkolwiek rzeczowych argumentów usprawiedliwiających ich wypowiedzi. Zatem miast nich musi być język pełen fekaliów. A może innego wyjścia po prostu nie widzą?

„Brudne, śmierdzące gnidy”, które „piją albo jedzą odchody” – takimi słowami określił dziennikarzy Telewizji Polskiej Jakub Wątły z Superstacji. TVP natychmiast podjęła działania prawne w tej wyjątkowo bulwersującej sprawie. Uznała również przytoczone na początku słowa za przykład mowy nienawiści. – Mamy do czynienia z degradacją godności człowieka – skomentował skandal Tomasz Sakiewicz i dodał, że tego typu język doprowadził już do tragedii, kiedy członek PO zamordował działacza PiS.”

A oto fragment rozmowy obu panów.

„Co pan myśli o tych brudnych, śmierdzących gnidach, które nazywają się dziennikarzami, a firmują ten rynsztok w telewizji publicznej – pytał Wątły.
Jastrun odpowiedział: „Jakoś nie ma tak dużo we mnie gniewu, chociaż trochę jest, ale jest dużo współczucia. To znaczy ja uważam, że trudno o coś bardziej podłego niż nakłaniać ludzi do podłości, czyli obwiniam głównie szefów”.

 Ale część z tych gnid, kończąc tę część programu, twierdzi, że mają swoje pięć minut w tej chwili. Nigdy nie chciałbym, i pewnie państwo też byście nie chcieli przeżywać pięciu minut, podczas których pijecie albo jecie odchody, co dzieje się wśród prawie wszystkich tak zwanych dziennikarzy telewizji publicznej”.  

            To, co wyżej czytamy nie jest jakimś szczególnym ewenementem w naszej obecnej polskiej rzeczywistości. W podobny sposób mówią i piszą inni – nazwijmy ich – skrybowie, bo jakoś słowo dziennikarz jest tu nie na miejscu – wieszający się przy tzw. opozycji totalnej. Może jednak nie wszyscy mają aż tak rynsztokową retorykę, jak ów „Wątły” (nomen omen). 

            Takie wypowiedzi warto jednak rozpowszechniać, także za granicą, gdyż tam wielu poczuwających się do etatowego wspierania tejże opozycji nie wie, co wspierają. A może nawet są przekonani, ze pan Wątły zwalcza język nienawiści, jak n. p. pan Niesiołowski?

            Dlatego powiedzmy coś więcej na ten temat. Pominę tzw. demonstracje uliczne, bo to jest teraz taka moda, a demonstrują ludzie różnego pokroju i różnie motywowani. Najwięcej jest popłuczek starej nomenklatury esbeckiej, ormowskiej, dlatego tyle tam  ludzi starych, leciwych; dalej są to zawodowi zadymiarze, którzy na stadionie, czy na ulicy, często nie wiedząc o co chodzi, idą „bo będzie ciekawie”. Część jest opłacona, ale niewielka. Wreszcie jest sporo anarchistów, którzy, gdyby ich spytać, wcale nie wiedzieliby co to jest anarchia. To ci, co piszą na samochodach policyjnych: „j…bać policję”, gdyż policji nie lubią, podobnie, jak żadnego ładu. W sumie są to ludzie w dużym procencie przypadkowi, a takich jak Mazguła jest pewna ilość pełniąc rolę instygatorów. Ich działalność i obecność  to oznaka fikcji, jaką była w Polsce w 1989 r. tzw.  transformacja. Doprowadziła do ukształtowania się państwa teoretycznego i dziś rożnego rodzaju męty  mogą sobie pozwolić na takie właśnie demonstracje.

            Te „spacery” uliczne są zresztą jedyną podporą „opozycji  totalnej” będącej ewidentnym dowodem na deracjonalizację tejże opozycji, która z braku programu politycznego posługuje się  populizmem najgorszego gatunku, gdyż pozbawionym podstawowego elementu rzeczowości, zastępowanej krzykami rozhisteryzowanej, przeważnie żeńskiej, populacji tworzącej owe pochody.

            Niekiedy jednak „naczalstwo” tej opozycji – dodajmy jej drugi, trzeci lub dalsze garnitury, rzadziej wodzowie – wkracza do akcji. Nieważne jaki jest powód. Wypadek samochodu pani premier. Czegoż tam dociekać? Na zdrowy rozum  wiadomo, że młody kierowca wykonał manewr niedopuszczalny, a  kierowcy limuzyny pani premier chwała niech będzie, bo mógł go zabić, a tego nie uczynił. Otóż tacy luminarze prawa, jak pan Budka, były minister sprawiedliwości, ale jaki minister, taka i była pod jego berłem ta sprawiedliwość   w sojuszu z niejakim panem Sową, należącym do zaplecza intelektualnego opozycji totalnej skupionego w partii Nowoczesna.pl, wzięli się za fabrykowanie z wypadku drogowego – przyznaję budzącego różne skojarzenia – aferę polityczną, marząc o wpędzeniu rządu w kryzys, jeśli nie samounicestwienie. Ileż przy tej okazji napłodzili kłamstw, trudno się w tym połapać. Najdziwniejsze jest jednak to, że z punktu widzenia strategii opozycji totalnej – o ile ona takową w ogóle posiada – takie rozdmuchiwanie wypadku drogowego, jakich codziennie zdarza się wiele, musi nawet najmniej pojętnym przeciwnikom obecnego rządu uświadomić, jaką plewą chcą ich karmić tacy budkowie, sowy czy ktoś w tym guście. Gdybym chciał uprawiać opozycję totalną – co z natury nie jest możliwe, gdyż pochlebię sobie, że nie jestem idiotą – nigdy bym nie sięgał do takich chwytów, ze względów wyżej wyłuszczonych;

            Jest jeszcze jedna sprawa. Nie chcę bagatelizować winy sprawcy wypadku, ale kara nie przekroczyłaby większego mandatu, najwyżej grzywny. Toteż nie dziw, że ów młody człowiek, wiedząc najlepiej kto zawinił, uznał z miejsca swój błąd. Jakiś kauzyperda wytłumaczył mu jednak, że  powinien przeczyć oczywistości. I ten poszedł za tym, aż trudno   uwierzyć, że podjął się takiej roli w zamian za cinquecento? A w ogóle ta zbiórka i ta cała heca wokół wypadku, w taki sposób artykułowana, ma charakter określonego podtekstu samego wypadku. Ma stwarzać wrażenie, że jego sprawca jest ofiarą, a dla co głupszych, być może pojawi się jakiś strzęp teorii spiskowej. Młody człowiek urósłby w niej do rangi bohatera, który życie swe stawił, by uwolnić naród od znienawidzonej pani premier Szydło. Tak to wygląda i tylko nie wiem co w tym wszystkim robi celebryta mino woli, kierowca cinquecento. Ja na jego miejsce pieniądze zebrane na nowy pojazd przeznaczyłbym na leczenie w określonym zakładzie organizatorów i ofiarodawców tej imprezy.

            Wszystko razem jest i głupie i podłe i nie liczące się z żadnym dobrem człowieka, a  już całkowicie bezwzględne wobec tego młodego człowieka, który jeszcze winien dłużej jeździć z zielonym liściem na szybie, a przede wszystkim dziękować Bogu i kierowcy pani premier za ocalenie mu życia. I pamiętać, że człowiek ten uczynił to, narażając własne.  I tyle, nic więcej. Czyż nie jest to w jednym gatunku z retoryką pana Wątłego? A może w ogóle z klasą polityczną, która o władzę dobija się podobnie, jak gang o teren swych wpływów, czy jak dzieci walczące w piaskownicy o łopatkę czy wiaderko. Tylko, że raz chodzi o gang, kiedy indziej o dzieci, a tu…?