Czym jest drzewo o uschnietych korzeniach?

Podobno w kancelarii Rzeszy w kwietniu 1945 r., kiedy nacierający Sowieci byli w odległości niecałego kilometra, personel Głównej Kwatery Hitlera urządził sobie tak wesołe party, że ktoś z zewnątrz mógłby sądzić, iż opijano „Endsieg” – ostateczne zwycięstwo. A tymczasem była to nietypowa stypa po Hitlerze i jego Tysiącletniej Rzeszy. W sumie wszakże żegnano ideę, która mogła się okazać wyrokiem śmierci dla ludzkości. Inna rzecz, że ludobójstwem nazwali ją ci, których nie miał kto o nie oskarżyć, choć mieli je na sumieniu. Powód był prosty: nie słuchano ofiar ludobójstwa, a tylko tych, którzy zagarnęli po nich schedę. Dokładnie to samo, co dzisiaj obserwujemy w związku z holokaustem.

„Nigdy więcej”. To było hasło, które jeszcze w wiele lat po wojnie powtarzano w wiarą i nadzieją. Nie wzięto pod uwagę, że wszelkie wirusy się mutują. Także wirus totalitaryzmu. Pojęciem tym szafuje się nazbyt obficie i dlatego powoli przestają je ludzie rozumieć.

Ktoś, kto powie, że Europa zachodnia importuje totalitaryzm o zupełnie innych parametrach aniżeli ten już dzisiaj niezrozumiały, mianowicie: islam narazi się na gromy ze strony polityków ślepych i głuchych na wszystko co się wokół nich dzieje, a zasłuchanych w slogany, jak multikulti, prawo do relokacji, migracji, w ogóle niczym nie ograniczone prawa człowieka, co samo w sobie jest groźną herezją, gdyż daje jednemu człowiekowi broń do ręki przeciwko drugiemu.

Dlaczego tak się dzieje, dlaczego społeczeństwa wyrosłe na bazie chrześcijańskiej Europy dobrowolnie ogłaszają kapitulację i składają do grobu swój cały dobytek, zdając się na łaskę tych, którym rzekomo podały rękę, nie to, że ratując ich przed zgubą, ale po prostu po to, by nasycić ich dobrami, których tamci pożądają i po które przypuszczają szturm na bezbronne już szańce Europy?

Ostatnio wpadł mi w ręce artykuł Jareda Petersona[1] opublikowany w czasopiśmie „American Thinker” p. t. Muslims are preparing to take over Europe through Greece, and the EU doesn’t care (Muzułmanie przygotowuję się do opanowania Europy przez Grecję, a Unia Europejska się tym nie przejmuje). Pod tytułem czytamy: Sytuacja, która rozwija się dzień po dniu na granicy turecko-greckiej jest niepokojącą częścią walki toczonej przez patriotów po obu stronach Atlantyku w obronie zachodniej cywilizacji.

Autor właściwie nie pisze niczego nowego. Może są to nowości dla wielu otłuszczonych umysłów owej Europy zachodniej. W Polsce, ci, którzy jako opozycjoniści „nie bo nie”, „nie bo PiS” nawet sobie samym stryczek na szyję założą, byle tylko psuć, bruździć, a w PE ich kompani przyklaskujący każdej głupocie, byle była lewicowa i libertyńska, nie pojmą nigdy groźby, jaką odsłania artykuł Petersona. Ale wydaje się, że coraz więcej ludzi zaczyna pojmować jej wymowę, bo współczesna wędrówka ludów przechodzi w fazę realizacji. Im więcej zburzą kościołów Francuzi, czy nasi rodzimi „równi” i „inni”, tym więcej pojawi się minaretów, a wraz z nimi nowe prawo, które pokaże popaprańcom i zboczeńcom gdzie jest ich miejsce, każe kłaniać się Allachowi, zamiast Bogu żywemu i prawdziwemu, ale przede wszystkim nieokiełznaną i destrukcyjną wolność, w istocie swawolę, wtłoczy w ciasne prawo szariatu.

Peterson napisał potężny artykuł, w większości poświęcony USA, gdzie także fala nihilistów, szarga wszelkie świętości na jakich powstał ten olbrzymi kraj, który w ciągu blisko trzech wieków rzeczywiście ukształtował swój świat multikulturalny, nie gubiąc przy tym chrześcijańskich wartości i budując patriotyzm nie mający równego sobie w świecie. Autor pokazuje jak pracują siły pragnące zniszczyć to wszystko i pokonać Amerykę bez pomocy z zewnątrz.

O Europie pisze mniej, ale jeden fragment oddaje istotę rzeczy. „Patrioci europejscy toczą nierówną walkę. Ich rządy są bardziej bezwzględne w potępianiu patriotyzmu i miłości do ojczyzny (któż dziś wie, że takie uczucia czyniły kiedyś z kogoś narodowego socjalistę?), a historia europejska znaczona podporządkowaniem się władzy i w konsekwencji zaszczepioną biernością czyni ich mniej skłonnych do zaryzykowania społecznego potępienia dla ocalenia siebie samych”

Ta bierność, bezmyślność, egoizm, ten grzech potwornego oszustwa, jakiego dopuszczono się po 1989 roku, pozostawiając te ropiejące miejsca na ciele organizmu państwowego i Narodu, które owocują obecnie ekscesami tych wszystkich, którzy patriotyzm pojmują tylko w kategoriach epoki komunistycznej, kiedy patriotą był ormowiec, ksiądz działający po linii partii, utrwalacz socjalizmu, szpicel sprzedający nawet swych najbliższych, wszyscy ci, którzy zapomnieli o tym czym jest Polska, a zapamiętali czym była PRL.

To jest materiał, na którym może zechcą budować przyszli zdobywcy, o których pisze Peterson. To, co tak kłuje w oczy w jego wywodach, to grzech Europy, grzech świata, który apostaci, z przyzwoleniem biernych „jeszcze” chrześcijan ośmielają się nazywać postchrześcijańskim, a nie mają odwagi nazwać nihilistycznym. Nihil = nic, a natura nie znosi pustki. Więc jaki to będzie świat? I czym będziecie w nim wy wszyscy, którzy wyparliście się Boga, własnej tożsamości, Ojczyzny? Czym jest drzewo o uschniętych korzeniach?

Zygmunt Zieliński.

P.s. Ktoś napisał niedawno w komentarzy do mojego felietonu: „Proszę Księdza, pozwolę sobie zauważyć, że lepiej pisać do Prezydenta i premiera o rozpatrzenie księdza uwag dla nas. Cóż my możemy, tylko pisać a blogi politycy nie czytają z braku, powiedzmy, czasu. Pana autorytet mógł by pomóc sprawie by przełożyć ją na wokandę państwa. Mam nadzieję, że politycy czytają Polonia Semper Fidelis, ale nie wierzę. Pozdrawiam z Bogiem”.

Trudno, by najważniejsi ludzie w państwie nie wiedzieli tego, co ja piszę. W moim zamyśle, ma to jednak zadziałać jako sygnał budzący wielu z uśpienia przez wywołującą zamęt propagandę. To, o czym piszę znają jedni i drudzy: Polacy w pełnym wymiarze i cała reszta. Rzecz w tym że znać nie znaczy za tym pójść.

[1] Jared Thomas Petersom jest filozofem, nauczycielem akademickim na szeregu amerykańskich uczelni.