WYBACZ TEN OKRZYK TRWOGI ALE PRZYSZŁOŚĆ BOLI!

jest tylko jedna droga do naszej Ojczyzny

i my nią pójdziemy tak jak Ci przed nami

Którzy dziś leżą cicho pod krzyży ścierniskiem

gdzie w nie wrastali bólem swoją krwią i łzami

gdy chcieli matkę Polskę objąć ramionami

przez ufną miłość Boga honor oraz męstwo

jest przecież tylko jedna droga do Ojczyzny

i jedno w imię prawdy na ziemi zwycięstwo

dzieci płacz cichy słychać nocami na kresach

i gorączkowy pacierz przeplatany trwogą

wracamy poranieni na kresy nadziei

naszą niełatwą polską wyboistą drogą

nasza pamięć jak zielskiem zarosłe ugory

gdzie pokrzywa rozpaczy i piołun milczenia

zakrywa groby ojców i tablice chwały

i rdzą pokryta klinga naszego sumienia

a już nadciąga nowa czarna chmura klęski

wieje chłodem ze wschodu i kłamstwem z zachodu

znów zostaniemy sami jak bywało nie raz

dźwigając krzyż i pamięć polskiego narodu

znów zabrakło nam światła które mrok rozprasza

przez które widać przyszłość i tragizm niewoli

już niewielu się szarpie w unijnej obroży

wybacz ten okrzyk trwogi – ale przyszłość boli !