NIE TY MNIE BĘDZIESZ GŁUPIM POSZTURCHIWAŁ PRAWEM...

Nie ty mnie będziesz rozliczał z mojego sumienia

I z miłości do matki...z prawdy...i z odwagi...

Z pogardy którą niosłem dla zdrajców i tchórzy

Nie ty będziesz mojego sumienia języczkiem u wagi

Godziny przy piórze  one leczą rany

Wtedy prostuję skrzydła i spoglądam w niebo

Gdzie Pan Bóg mruga gwiazdą  z ciemnej studni nocy

Gdzie Jego znak największą jest serca potrzebą

Nie ty mnie będziesz głupim poszturchiwał prawem

Grodził ciasne granice wolności i kary

Kto chce wypełnić Testament swojego Narodu

Temu nigdy nie zabraknie odwagi i wiary..!

Nocą słyszę jak szumi czasu ocean ogromny

Trzymam wierzbę za włosy bo nie chcę zostać bezdomnym

Ta wierzba to mój ratunek kiedy się ku mnie nagina

Ona trzymała szczupłą i bladą rękę Chopina

Kiedy Go strumień życia nurtem śmiertelnym porywał
On ją przez hałas Paryża skrzydłem muzyki przyzywał

Może i mnie ocali kiedy w ojczystym zagonie

Położy mi kiedyś pod serce swoje sękate dłonie...

Nie ty mnie będziesz rozliczał z mojego sumienia

I z miłości do matki...z prawdy...i z odwagi...

Z pogardy którą niosłem dla zdrajców i tchórzy

Nie ty będziesz mojego sumienia języczkiem u wagi